W "Gazecie Warszawskiej" z dn. 21 stycznia 1809 r. znajduje się list jednego z uczestników bitwy pod Somosierrą. Moim zdaniem ciekawe źródło uzupełniające dotyczące tego tematu, a z którym nie spotkałem się w żadnym opracowaniu. Pozwolę go sobie przytoczyć:

Wyciąg z listu Kapitana Gwardyi Polsko Cesarskiey W. Franciszka Łubieńskiego, pisanego do rodziców d. 9 Grudnia z biwaku pod Champ-Martin o 1,5 mili od Madrytu.

...Przybyliśmy d. 29.Listopada pod Somo Sierra, gdzie nieprzyiaciel stał w wielkiey sile; staliśmy tam całą noc. Nad samym ranem przyiechał Cesarz. Mgła była niezmierna. Nieprzyiacieł miał pozycyą bardzo mocną , i zaczął nas atakować. Cesarz podiechał tak blisko nieprzyiaciela , że kule świstały wedle niego. Regiment iazdy był przy nim. i pikieta złożona z strzelców.
Szwadron trzeci`pod komendą Kozietulskiego dostał rozkaz uderzyć na armaty , które stały na drodze. Wykonali to tak śmiało, że Francuzi naypięknieysze dawali im pochwały. Gdy szef Kozietulski po ubiciu pod sobą konia , upadł na ziemię maiąc surdut postrzelany , Kapitan Dziewanowski zaiął iego mieysce i wpadł na armaty. Porucznik Niegolewski sam odebrał iednę i został raniony, lecz nie niebezpiecznie.
Strata nasza wcale nie iest wielką. Posłano potym mego brata Tomasza z szwadronem ( i ia z nim poiechałem ) w pogoń za nieprzyiacielem , których mnóstwo wzięliśmy w niewolą. Tomasz wziął generała Angielskiego.
Weszliśmy pierwsi do Buytrago.—Nasi zabrali 12 armat, 5 sztandarów i wielu niewolników...

Pozdrawiam.

Powoływał sie na nie A. Nieuważny w "Wojsko Polskie w służbie Napoleona. Gwardia", ale nie ujął w bibliografii i niestety znalazłem je po niewczasie:(

_________________
"Historia jest wersją przeszłych wypadków, na które ludzie zdecydowali się zgodzić."
"Tak oto rodzą się bajki zwane umownie historią."

A czy powołuje się na ten konkretny list czy na samo źródło (GW Z 21 stycznia)? Nie posiadam niestety książki, a czytałem dawno i chyba mi coś umknęło...

Tylko na list, o źródle nie wspomina.

_________________
"Historia jest wersją przeszłych wypadków, na które ludzie zdecydowali się zgodzić."
"Tak oto rodzą się bajki zwane umownie historią."

Pytałem dlatego, ponieważ w tym samym numerze znajduje się również fragment listu Tomasza Łubieńskiego (ale to pewnie wiesz ) W każdym razie list się przyda (nie każdy ma w biblioteczce p. Nieuważnego )

[quote]W każdym razie list się przyda (nie każdy ma w biblioteczce p. Nieuważnego )[quote]

Tym bardziej, że zacytował tylko jedno zdanie i jakby inne :

"szwadron zatrzymał się tylko na jedną chwilę, kiedy szef Kozietulski spadł z konia zabiego pociskiem z działa. Jego surdut byl zupełnie posiekany kulami, ale jemu nic sie nie stało".

_________________
"Historia jest wersją przeszłych wypadków, na które ludzie zdecydowali się zgodzić."
"Tak oto rodzą się bajki zwane umownie historią."

Wydaje mi się, że to zdanie może pochodzić z tego listu (ktoś coś po prostu przeinaczył w tym odpisie), a autor książki może widział oryginał tego listu? Nie wiem...
Ale fragment jest stanowczo dłuższy to na pewno.

Jest to fragment "Kajetów kapitana Coignet", które właśnie ukazały się nakładem wydawnictwa napoleonv. Ponieważ tłumaczyłem tę książkę - zwróciłem uwagę na ten krótki fragment dotyczący samej bitwy w kontekście artykułu o mogile Somosierry naszego forumowego kolegi.

Skomentuję tylko jeszcze kwestię ciał. W kontekście artykułu o mogile Somosierry i nastepnych wydarzeń mozliwym sie wydaje, że ów honorowy pochówek oznaczal pozbieranie ciał żołnierzy w jednym miejscu i tam ich pochowanie, choć zaraz po bitwie, ze względu na przejezdność drogi na Mardyt ciała zostały usunięte. Kluczowe mogą byc wspomnienia zołnierzy, ktorzy zostali tam potem na miejscu pełniąc służbę garnizonową, bo skoro ktos widział jeszcze pare dni później ciała w sniegu to ów pochówek byl pewnie opóźniony, chociaż wchodzą w grę rózne warianty posrednie o których juz pisaliśmy - częściowy pochówek ciał które sie udało zebrać, częściowy pochówek w miejscu gdzie ciała zostały zrzucone i oczywiście brak pochówku. To wszystko były realia ówczesnych wojen.
Autor pamiętnika Jean Roch Coignet był wówczas kapralem 1 pułku grenadierów gwardii i jakkolwiek mógł się znajdować blisko Cesarza w owym czasie to zwięzłość przekazu swiadczy o tym, ze odnotowano ten fakt (wzięcia Sierry), ale równie dobrze może to byc relacja z trzeciej ręki, tzn. Coignetowi powtórzył to ktoś kto widział zdarzenia, a on je odnotował z pamięci. Choć przechodząc tamtędy mógł widzieć (jesli w ogóle zwrócił na to uwagę) ciała leżące w wąwozie.

_________________
(...)Jak cicho, w białym słowniku bez słów
Nie słychać nawet najlżejszego
Szelestu odwracanej kartki,
Z którego by tłumacz skorzystał,
Nim słowa, jakie jeszcze zostały,
Zanikną w nadchodzącej ciemności.
(Ch.Simic "Blues o śnieżnym poranku")

Dziękuję za ciekawą informację. Kajety Coigneta zacząłem dopiero czytać i jakoś mi do głowy nie przyszło, by szukać w nich fragmentów o Somosierze. A tu, proszę! Poza tym cieszę się, że w ten sposób przypomniany został temat.

_________________
"Historia jest wersją przeszłych wypadków, na które ludzie zdecydowali się zgodzić."
"Tak oto rodzą się bajki zwane umownie historią."

Dokumenty dotyczące szwoleżera Pawła Głaszyńskiego,którego nie wymienia Bielecki w "Somosierra" jako uczestnika szarży. Znajduje się tutaj m.in. stan jego służby, gdzie zaznaczona jest rana którą otrzymał pod Somosierra...

http://www.culture.gouv.fr/public/mistral/leonore_fr?ACTION=CHERCHER&FIELD_1=NOM&VALUE_1=GLARZINSKI

Pozdrawiam...