RECHOWICZ STANISŁAW FRANCISZEK – syn Franciszka i Katarzyny Czerwińskiej, ur. 1783 r. w Krakowie, wszedł 1806 r. do 1 pułku piechoty i 1807 r. został porucznikiem, a 1808 r. kapitanem adiutantem majorem; 1817 r. major, 1824 r. podpułkownik; kawaler Legii Honorowej, w 1813 r. podniesiony do godności kawalera Cesarstwa. REDEL JAKÓB – ur. 1769 r. w Warszawie, wstąpił 1788 r. do artyleryi koronnej i walczył jako chorąży wojsk litewskich 1792 r.; podporucznik 1793 r., porucznik 1794 r., kapitan 1795 r., przeszedłszy 1798 r. do legionów włoskich, w nich chlubnie odznaczył się w kilku walkach i w 1810 r. został pułkownikiem wojsk Księstwa Warszawskiego; walczył w 1812 – 1814 r. i w 1817 r. został generałem brygady artyleryi wojsk polskich; umarł 1845 r.; żonaty z Barbarą Dąbrowską, miał syna Władysława. REGULSKI JÓZEF – syn Feliksa i Anny Górskiej, ur. 1773 r., we wsi Wielki Las, w Lubelskiem, wstąpił do korpusu kadetów w Warszawie; po ukończeniu nauk wstąpił do 4 pułku buławy wielkiej koronnej, a 1797 r. do II legii polskiej we Włoszech w stopniu kapitana adiutanta majora i w 1799 r. był adiutantem polowym przy Ge. Rymkiewiczu. Od 1801 – 1807 r. zostawał przy oblężeniu Peschiery, Mantui i podczas zajęcia przez wojska Rzymu; w 1807 r. umieszczony w nowo zorganizowanej legii nadwiślańskiej jako szef batalionu, wyznaczony został do pełnienia obowiązków szefa sztabu, a 1808 r. otrzymał dowództwo 2 pułku tej legii i udał się do Hiszpanii, gdzie przybył pod mury Saragossy. Znana jest powszechnie mordercza walka pod murami Saragossy, tu tylko umieścimy kilka szczegółów o czynnym udziale batalionu Regulskiego. Przez wykuty otwór w murach przez saperów francuskich, dostało się do miasta 80 grenadyerów, między którymi był pułkownik Regulski, lecz nie zdołano przedrzeć się dalej, ponieważ domy uzbrojone były strzelnicami; Regulski został ciężko ranny, a batalion zmuszony był do cofnięcia się wyłomem i z liczby 80 żołnierzy wróciło 27, unosząc swego kochanego pułkownika. Regulski przez 5 lat pozostawał w Hiszpanii i przyjmował udział prawie we wszystkich walkach i za waleczność i niepomierne zdolności wojskowe, wyniesiony dyplomem z 1813 r. od cesarza Napoleona do godności kawalera państwa francuskiego z herbem Falk i obdarowany dotacją 2000 franków rocznie. Pułkownik odbył kampanię rosyjską i był w bitwie pod Borodinem; w 1814 r. mianowany generalnym komendantem korpusu kadetów w Kaliszu, został dyrektorem nauk i czynności te pełnił do 1824 r.; kawaler Legii Honorowej, krzyża wojskowego i orderu św. Stanisława klasy II; żonaty z Bibianną Podczaską, zostawił syna Bronisława; umarł 1851 r. w Warszawie. REKLEWSKI MICHAŁ – syn Józefa i Anny, ur. 1793 r. w Boleszynie w Opatowskiwm, wszedł 1809 r. do artyleryi pieszej i 1812 r. postąpił na podporucznika, a 1813 r. na porucznika klasy II. RELICKI FRANCISZEK – syn Stanisława i Maryanny Kaperzanki, ur. 1775 r. w Łowiczu, wszedł 1806 r. do 5 pułku piechoty wojska polskiego i 1825 r. został podporucznikiem w korpusie inwalidów rosyjskich i z zasady stopnia oficerskiego otrzymał w 1838 r. prawa nowego szlachectwa w Królestwie. REMBERTOWICZ KAROL – syn Antoniego i Tekli, ur. 1791 r. we wsi Muksza, wszedł 1809 r. do batalionu saperów i 1818 r. został podporucznikiem, a 1822 r. porucznikiem; w 1831 r. kapitan I klasy. REMISZEWSKI KAROL – syn Tomasza i Raciborskiej, ur. 1785 r. w Hryniowie w Galicyi, wszedł 1809 r. do 7 pułku jazdy nadwiślańskiej i 1813 r. został podporucznikiem, a 1816 r. porucznikiem w 3 pułku strzelców konnych. RESZKA ANTONI – syn Ludwika i Maryanny z Michałowskich, ur. 1782 r. w Kamionce w Augustowskiem, wszedł 1797 r. jako kadet wojsk pruskich do korpusu kadetów w Kaliszu; porucznik 1809 r. w 13 pułku piechoty, kapitanem został 1817 r. majorem, 1824 r. podpułkownikiem. REWIŃSKI FRANCISZEK – syn Mikołaja i Maryanny, ur. 1770 r. w Brozach, wszedł 1807 r. do 6 pułku piechoty i 1809 r. został podporucznikiem, a w 1812 r. kapitanem w 5 pułku piechoty liniowej. REYMAN KAROL – syn Karola i Maryanny, ur. 1786 r. w Prażczu w Wieluńskiem, wszedł 1806 r. do pułku artyleryi konnej i 1818 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika; 1814 r. dostał krzyż Legii Honorowej. REYMAN FRANCISZEK – syn Józefa i Anny, ur. 1791 r. w Poznaniu, wszedł 1811 r. do 10 pułku piechoty; 1813 r. podporucznik, 1820 r. porucznik, 1830 r. kapitan, został 1831 r. majorem. REYTAN (REYTEN) DOMINIK – syn Michał i Honoraty z Bogdanowiczów, ur. 1788 r. w Gruszowie w pow. słuckim, wszedł 1809 r. do sztabu gen. Dąbrowskiego; podporucznik w 9 pułku ułanów, porucznik i kapitan, otrzymał 1809 r. krzyż złoty wojskowy i 1815 r. wyszedł do dymisyi; umarł w Gruszewie 1852 r., z żony Kamińskiej pozostawił syna Stefana i córkę . RĘDZINA JAN –syn Wojciecha i Małgorzaty, ur. 1790 r. we wsi Milatyczach, wszedł 1809 r. do 6 pułku jazdy i 1811 r. został podporucznikiem, a 1814 r. kapitanem i odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i został kawalerem krzyża Legii Honorowej, żonaty z Pelagyą z Umienieckich, miał syna Jana. RIEDEL DE JÓZEF – syn Józefa i Salomei, ur. 1795 r. w Chorzelowie w Galicyi, wszedł 1807 r. do artyleryi i 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1811 r., kapitan 1812 r. klasy II. RITTENDORF JÓZEF – syn Wincentego I Rozalii, ur. 1782 r. w m. Małogoście, w Sandomierskiem, wszedł 1808 r. jako urzędnik zdrowia do artyleryi pieszej i 1810 r. został urzędnikiem klasy II, a lekarzem batalionu 1 pułku strzelców konnych. ROGOJSKI (ROGOYSKI) WALENTY – syn Aleksandra i Katarzyny, ur. 1792 r. w Sandomierzu, wszedł 1806 r. do 7 pułku jazdy legii nadwiślańskiej i 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony do 4 pułku strzelców konnych, 1816 r. wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika. ROGULSKI IGNACY – syn Jana i Maryanny, ur. 1791 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. do artyleryi i tegoż roku postąpił na podporucznika do pułku 2 legii nadwiślańskiej, a 1808 r. został porucznikiem w tymże pułku; 1815 r. przeniesiony do 3 pułku piechoty , 1816 r. przeszedł do kadetów kaliskich; odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii i był w bitwach pod Tudelą i Saragossą i wzięty był do niewoli angielskiej, w której pozostawał do 1814 r. ROHLAND FRANCISZEK – syn Pawła i Barbary, ur. 1781 r. we wsi Sławęcicach, w Miechowskiem, wszedł 1806 r. jako porucznik do 5 pułku strzelców pieszych i 1807 r. został kapitanem; 1812 r. szef batalionu 18 pułku piechoty; umieszczony w pułku grenadierów gwardii pieszej, postąpił 1815 r. na podpułkownika, a 1820 r. na pułkownika, 1831 r. był generałem brygady, którą dowodził pod Grochowem; odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 i 1813 r. przeciw Rosyi i 1819 r. dostał order św. Anny 2 klasy; zaślubił Paulinę z Finków z której pozostawił syna Michała. ROHOZIŃSKI PATRYCY – syn Antoniego i Anieli, ur. 1796 r. we wsi Domaradzice na Wołyniu, wszedł 1809 r. do pułku 12 piechoty i 1816 r. jako podchorąży do batalionu grenadierów gwardii, 1819 r. został podporucznikiem w 2 pułku piechoty i 1824 r. wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika; powołany 1830 r. został kapitanem w 17 pułku piechoty, umarł 1847 r. we wsi Byszewo, pow. pułtuskiego. ROKITNICKI KLEMENS – syn Macieja i Katarzyny Małowiejskiej, ur. 1784 r. w Czachowie, podporucznik 1808 r., porucznik 1810 r., kapitan strzelców pieszych 1831 r.; z żony Aleksandry Gumowskiej syn Mikołaj. ROKOSSOWSKI WOJCIECH – syn Jana i Katarzyny, ur. 1785 r. we wsi Wagnaszowce, w pow. żytomierskim, wszedł 1809 r. do pułku 15 jazdy Księstwa Warszawskiego i 1809 r. został podporucznikiem, a 1810 r. porucznikiem; kapitan w 4 pułku strzelców konnych, wyszedł 1817 r. do dymisyi. ROLBIECKI JÓZEF – syn Krzysztofa i Łucji z Gerke, ur. 1798 r. w Targowisku w Poznańskiem, wszedł z korpusu kadetów do artyleryi i 1811 r. przeszedł do 11 pułku piechoty, a 1813 r. został podporucznikiem, 1821 r. porucznikiem, w 1831 r. był majorem komisarzem wojennym. ROLBIECKI MACIEJ – syn Karola i Maryanny z Kucharskich, ur. 1786 r. we wsi Wielka, w obwodzie michałowskim, wszedł 1801 r. jako chorąży do wojska pruskiego i 1804 r. został podporucznikiem; 1807 r. przeszedł do wojska polskiego jako kapitan do sztabu generała Dąbrowskiego, a następnie do 10 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego; szef batalionu w tymże pułku 1813 r.; umieszczony w stopniu majora w 1 pułku strzelców pieszych, 1820 r postąpił na podpułkownika; odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi, a 1813 r. przeciw sprzymierzonym. ROLSKI TEODOR – syn Jana i Zofii z Siedleckich, ur. 1784 r. w Staniątkach, wszedł 1809 r. do 5 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i 1810 r. awansował na podporucznika; porucznik 1813 r. w 4 pułku strzelców konnych, postąpił 1821 r. na kapitana i 1831 r. został majorem w 6 pułku ułanów; umarł 1861 r. w Warszawie. ROMAN SEWERYN – syn Placyda i Anieli Grabowskiej, ur. 1788 r. w m. Żelechowie, wszedł 1805 r. do wojska austryjackiego do pułku ułanów, a 1809 r. przeniósł się do 14 pułku kirasjerów Księstwa Warszawskiego jako podporucznik; 1811 r. postąpił na porucznika, a 1812 r. przeniesiony do 12 pułku strzelców pieszych litewskich w stopniu kapitana i 1826 r. został majorem w 8 pułku piechoty liniowej; odbył kampanie: 1805 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi, a 1813 r. przeciw sprzymierzonym ROMAN WIKTOR – syn Placyda i Anieli Grabowskiej, ur. 1785 r. w m. Żelechowie, wszedł 1806 r. do powstania mazowieckiego i 1809 r. został podporucznikiem, a 1811 r. porucznikiem w pułku lekkokonnym gwardii polsko – francuskiej; kapitan, umieszczony 1815 r. w szwadronach wzorowych ułanów, a 1817 r. postąpił na podpułkownika, i 1825 r. został asesorem w Komisarjacie ubiorowym wojska; odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1808 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1814 r. we Francyi i za waleczność ozdobiony krzyżem kawalerskim Legii Honorowej; umarł w Warszawie 1847 r.; z żony Maryanny z Grotthusów pozostawił syna Adolfa i córkę Maryannę. ROMISZEWSKI (ROMISZOWSKI) PIOTR – syn Ignacego i Barbary, ur. 1790 r. we wsi Komieńczycach, w pow. kieleckim, wszedł 1809 r. do 3 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i 1810 r. został podporucznikiem, a 1812 r. kapitanem w 21 pułku jazdy; sędzia pokoju okręgu szydłowskiego i członek szpitala w Busku. ROŚCISZEWSKI STANISŁAW – syn Ignacego i Józefy, ur. 1785 r. we wsi Barcikowie, w Płockiem, wszedł 1801 r. na junkra do pułku piechoty wojsk pruskich i 1809 r. przeszedł na podporucznika komendanta placu III klasy w sztabie Księstwa Warszawskiego; porucznik 1811 r. w 8 pułku piechoty, został 1812 r. kapitanem, pełniąc obowiązki adiutanta placu twierdzy Modlina; odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi i 1812 r. w Rosyi. ROSE ANTONI – syn Zacharyasza, ur. 1779 r. w Bledzewie w Poznańskiem, płatnik generalny wojsk polskich. ROSENBLŰTH FRANCISZEK – syn Karola i Kunegundy z Kosteckich, ur. 1792 r. w m. Buhasku (?) w Sanockiem, wszedł 1808 r. do 3 pułku ułanów i 1820 r. został podporucznikiem, a 1822 r. przeniesiony do korpusu pociągu. ROSENGARDT JÓZEF – syn Franciszka, ur. 1793 r. w m. Opawie na Śląsku, wszedł 1812 r. ze szkoły kadetów warszawskich do 4 pułku jazdy i tegoż roku został podporucznikiem, a 1815 r. przeniesiony do sztabu kwatermistrzostwa generalnego wojska, 1817 r. został porucznikiem; był żonaty z Józefą z Bańkowskich. ROSIŃSKI MIKOŁAJ – syn Tomasza i Elżbiety z Gryffinów, ur. 1785 r. we wsi Miratycze, w Grodzieńskiem, wszedł 1811 r. do 9 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i 1812 r. został podporucznikiem; 1815 r. przeniesiony do 3 pułku ułanów, wyszedł 1817 r. do dymisyi. ROŚLAKOWSKI ANTONI – syn Jakóba i Maryanny, ur. 1795 r. w Warszawie, wszedł 1810 r. do artyleryi pieszej Księstwa Warszawskiego i 1813 r. został podporucznikiem; 1816 r. przeniesiony do 1 pułku strzelców pieszych, w 1819 r. postąpił na porucznika, 1826 r. na kapitana 4 pułku piechoty liniowej i 1831 r. na majora 1 pułku strzelców pieszych. ROSMOWSKI JAN – syn Franciszka i Petroneli, ur. 1786 r. w warszawie, wszedł 1806 r. do 2 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i 1811 r. został podporucznikiem; 1812 r. porucznik tegoż pułku, przeniesiony 1815 r. do 1 pułku piechoty liniowej i 1816 r. wyszedł do dymisyi w skutek otrzymanych ran. ROSSADOWSKI JÓZEF – oficer wojsk polskich, został 1812 r. porucznikiem 19 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego; żonaty z Izabelą z Kibertów miał syna Franciszka. ROSSET OTTO – syn Benignusa i Maryanny z Gołyńskich, ur. 1790 r. we wsi Donaklu, gub. wileńskiej, wszedł jako adiunkt do sztabu głównego armii francuskiej i w odwrocie armii został w Wilnie 1812 r.; lekarz batalionowy 1819 r. w 4 pułku strzelców konnych. ROSSMAN FRYDERYK – syn Jana i Heleny z Kehrerów, ur. 1796 r. w m. Ratysborzu na Śląsku, wszedł 1812 r. do korpusu inżynierów jako dozorca budowniczy i 1818 r. postąpił na podporucznika, a 1823 r. porucznik i 1830 r. został kapitanem. ROSSMAN HENRYK – syn Jana i Heleny z Kehrerów, ur. 1787 r. w m. Kosstritz, w królestwie Saskiem, wszedł 1808 r. do korpusu inżynierów Księstwa Warszawskiego i 1812 r. został porucznikiem, kapitanem 1814 r., awansował 1824 r. na podpułkownika, a 1831 r. na pułkownika. Po wyjściu z wojska jako właściciel dóbr Bielawy w pow. warszawskim oddał się pracy na roli i 1846 r. został mianowany sędzią pokoju okręgu warszawskiego i prezydującym w radzie opiekuńczej zakładów dobroczynnych; umarł 1850 r. i z żony Emilii z Schmitów pozostawił córki: Wandę, Joannę i synów: Henryka , Ludwika i Wilhelma. ROSTOWSKI JÓZEF – syn Jana i Agnieszki z Wilkowskich, ur. 1792 r. w Dereczynie, w pow. Słonimskim, wszedł 1812 r. do 3 pułku gwardii litewskiej, 1815 r. przeniesiony do szwadronu ułanów gwardii, a 1817 r. do pułku strzelców konnych, został 1824 r. podporucznikiem i otrzymał prawa nowego szlachectwa z zasady stopnia oficerskiego w Królestwie 1839 r.; z Anieli z Manugiewiczów miał syna Józefata. ROSZKIEWICZ CYPRJAN – syn Walentego i Magdaleny Łochowskiej, ur. 1797 r. we wsi Czarny Las, wszedł 1812 r. do 10 pułku jazdy i 1822 r. został podporucznikiem w 1 pułku ułanów, w 1831 r. porucznik, awansował tegoż roku na kapitana. ROSZKIEWICZ FELIKS – syn Walentego i Magdaleny Łochowskiej, ur. 1794 r., wszedł 1809 r. do 6 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i 1812 r. został porucznikiem w 3 pułku gwardii litewski – francuskiej, i przeniesiony do gwardii polsko – francuskiej awansował 1813 r. na kapitana i 1831 r. był majorem w 1 pułku strzelców konnych. ROSZKIEWICZ MIKOŁAJ – syn Walentego i Magdaleny Łochowskiej, ur. 1787 r., wszedł 1811 r. na porucznika adiutanta do korpusu inspekcji wojsk Księstwa Warszawskiego; przeniesiony do 16 pułku jazdy, został 1815 r. kapitanem. ROUGET MIKOŁAJ – syn Mikołaja i Magdaleny z Knackesów, ur. 1782 r. w Warszawie, wszedł do służby wojskowej 1806 r. jako porucznik, w 1807 r. został kapitanem w korpusie inżynierów wojsk Księstwa Warszawskiego, w 1820 r. pułkownik korpusu weteranów; odbył kampanie: 1806, 1807 i 1812 – 1814 r.; walczył w kilkunastu bitwach, był dobrym malarzem i kaligrafem, napisał dzieło o budownictwie i słownik inżynieryi wojskowej; umarł w Warszawie 1847 r. ROWICKI GRZEGORZ – syn Szymona – Tadeusza, oficer wojsk polskich w pułku gwardii, poległ pod Somosierrą 1808 r. ROWICKI ALOJZY – syn Szymona – Tadeusza, odbył kampanię 1807 r., w 1813 r. podprefekt ostrołęcki; żona Róża Rościszewska. RÓŻAŃSKI ANTONI – syn Wincentego i Teresy z Goszczyńskich, ur. 1782 r. we Lwowie, wstąpił 1809 r. do powstania Samborskiego, został tegoż roku podporucznikiem, porucznik 1810 r. w 12 pułku jazdy, 1813 r. kapitan w 8 pułku ułanów, przeszedł 1817 r. do korpusu żandarmeryi w randze majora; z żony Emilii pozostawił syna Gustawa. ROZMOWSKI JAN – wszedł 1806 r. do 2 pułku ułanów liniowych, 1811 r. został podporucznikiem, a 1812 r. porucznikiem; zwolniony dla ran, został komisarzem policji w Warszawie. ROZMYSŁOWSKI IGNACY – syn Józefa i Elżbiety z Uruczanów, ur. 1766 r. w Poznaniu, wszedł 1784 r. do wojska polskiego i 1792 r. został podporucznikiem, a 1807 r. kapitanem; 1818 r. major w 3 pułku strzelców pieszych, w 1825 r. został przeniesiony do batalionu weteranów czynnych i w 1829 r. otrzymał dymisję w stopniu podpułkownika. RÓŻNIECKI ALEKSANDER – syn Aleksandra i Ludwiki d’Aloy, ur. 1772 r., jeden z najzdolniejszych i najdzielniejszych generałów wojsk Księstwa Warszawskiego; pułkownik w legionach włoskich 1800 r., odznaczył się w kampanii 1809 r.; w bitwie pod Lipskiem dostał się do niewoli; 1815 – 1830 r. generał dywizyi a następnie generał dowódca jazdy wojsk Królestwa, poseł na sejmy 1820 – 1830 r., przez zbyteczną uległość wielkiemu ks. Konstantemu obraził przeciw sobie opinię powszechną. Po upadku powstania w 1831 r. był generałem jazdy i członkiem rady państwa rosyjskiego; należały do niego miasto i dobra Kałuszyn; zostawił synów z nieprawego łoża; umarł 1849 r. ROZWADOWSKI KAZIMIERZ – syn Ignacego i Teresy z Białoskórskich, pułkownik 8 pułku ułanów 1809 r.; zaślubił Annę z Golejewskich i z niej pozostawił synów: Antoniego, Wincentego, Erazma i Wiktora. RÓŻYCKA (RÓŻYCZKA) WINCENTY – syn Jana i Agnieszki, ur. 1788 r. w Lublinie, wszedł 1809 r. na pod lekarza do szpitali wojskowych; 1813 r. przeniesiony do 13 pułku piechoty, w 1815 r. umieszczony do batalionu grenadyerów, a 1817 r. do 3 pułku ułanów; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym RÓŻYCKI SAMUEL – syn Michała i Anny Wołkówny, podpułkownik 8 pułku piechoty, kawaler krzyża polskiego i Legii Honorowej, wziąwszy dymisję, został referendarzem stanu i komisarzem obwodu w Stopnicy; odznaczył się w bitwie pod Sieniatyczami i Drohiczynem; należał do wyprawy na Litwie, a w ostatnich czasach otrzymał dowództwo na prawym brzegu Wisły i ostatni cofnął się do Austryi. RUBIESZEWSKI PIOTR – ur. 1783 r. w Wieluniu, wszedł 1806 r. jako porucznik do pułku strzelców pieszych i 1808 r. został kapitanem w 6 pułku piechoty i 1831 r. był szefem sztabu ( w stopniu pułkownika) gen. Sierakowskiego; zmarł 1848 r. we wsi Zbiroży pow. rawskiego. RUDNICKI ANTONI IGNACY – syn Teodora i Agnieszki, ur. 1779 r. w pow. winnickim, wszedł 1792 r. do korpusu artyleryi wojsk polskich i 1806 r. był podporucznikiem, a 1807 r. porucznikiem; kapitan 1809 r., postąpił 1825 r. na podpułkownika w dyrekcji materiałów artyleryi; odbył kampanie: 1794, 1807, 1809 i 1812 r.; umarł w Warszawie 1848 r.; z żony Magdaleny z Lewandowskich miał syna Józefa. RUDNICKI TEODOR – syn Antoniego, ur. 1790 r. w Piętnie, wszedł 1806 r. do 8 pułku piechoty i wkrótce za waleczność doszedł stopnia kapitana i nagrodzony został krzyżem kawalerskim; w kampanii 1812 r. pod Mścisławiem ciężko ranny, przywieziony do Warszawy jako podpułkownik, umarł 1813 r. RUDNICKI JÓZEF – wszedł do wojska Księstwa Warszawskiego w stopniu podporucznika i 1809 r. został porucznikiem, a 1810 r. kapitanem, a od 1832 r. majorem w komendzie inwalidnej wojsk rosyjskich. RUDOMINA TADEUSZ ROMAN – syn Józefa – Kazimierza i Barbary Szczytówny, poległ pod Lipskiem 1813 r. RUMPELL ADOLF – syn Jana i Julianny z Czarneckich, ur. 1792 r. we wsi Jankowie w pow. kaliskim, wszedł 1807 r. do 3 pułku ułanów i 1812 r. został [podporucznikiem; przeniesiony do 9 pułku ułanów, awansował 1813 r. na kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. w Galicyi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech. RUSIECKI JÓZEF – syn Andrzeja i Konstancyi Iwańskiej, ur. 1770 r. w Kozarach, w gub. kijowskiej, wszedł 1787 r. do pułku jazdy i 1797 r. został podporucznikiem, a 1801 r. porucznikiem w 5 pułku kirasjerów francuskich; kapitan 1807 r. w 1 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, w 1815 r. umieszczony jako major w 6 pułku piechoty liniowej; odbył kampanie: 1792 i 1794 r. przeciw Rosyi, 1795 1796 i 1797 r. we Włoszech i 1812 r. przeciw Rosyi. RUSSYAN FRANCISZEK – syn Wincentego i Katarzyny, ur. 1788 r. w Bokszach, w sejeńskiem, wszedł 1806 r. do wojska i 1808 r. został podporucznikiem; porucznik 1810 r., kapitan 1812 r., postąpił 1825 r. na majora w 1 pułku ułanów; w 1812 r. ozdobiony krzyżem srebrnym Legii Honorowej; umarł 1861 r. we wsi Celiny w pow. łukowskim. RUTTIE ANDRZEJ – syn Jana i Maryanny z Lekarskich, ur. 1777 r. w Warszawie, wszedł 1794 r. do brygady Dąbrowskiego wojsk polskich i 1797 r. został porucznikiem w 1 pułku grenadierów; kapitan 1799 r., mianowany 1807 r. szefem szwadronu w 1 pułku ułanów legii nadwiślańskiej; podpułkownik 1815 r. w 4 pułku ułanów, w 1819 r. został pułkownikiem, w 1831 r. był generałem brygady i piastował urząd gubernatora m. Warszawy. Za waleczność i odbycie prawie wszystkich kampanii otrzymał ordery: Krzyża polskiego, Legii Honorowej, św. Stanisława klasy II (gwiazdy) i św. Anny; umarł w Lublinie 1853 r. RUŻYCKI SAMUEL – syn Michała i Anny, ur. 1784 r. w Borowicach, pow. miechowski, wszedł 1806 r. do 3 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego; podporucznik, a następnie porucznik, w 1809 r. został majorem w 3 pułku piechoty, a 1815 r. podpułkownikiem i w 1816 r. wyszedł do dymisyi. RYBCZYŃSKI ALOJZY – syn Jakóba i Tekli z Skotnickich, ur. 1785 r. w Kuflewie, wszedł 1809 r. do 13 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i 1817 r. postąpił na podporucznika w 1 pułku strzelców konnych, i 1824 r. został porucznikiem; wyszedł 1830 r. do dymisyi z rangą kapitana. RYBIŃSKI MACIEJ – syn Michała i Rozalii z Golankiewiczów, ur. 1784 r. w Antoninie na Wołyniu, jeden z dzielniejszych wojowników ostatnich czasów, walczył w legionach polskich we Włoszech 1799 – 1801 r. i chlubnie odbył kampanie 1812 – 1814 r.; podpułkownik, a następnie pułkownik 1830 r. wojsk polskich, generał, a ostatecznie naczelny wódz w powstaniu 1831 r., mąż nieposzlakowanego męstwa i prawości. RYBIŃSKI ANDRZEJ – syn Józefa i Domicelli z Biesieckich, ur. 1789 r. we wsi Zagajewiczkach, w pow. inowrocławskim, wszedł 1806 r. do 9 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i 1807 r. został podporucznikiem, 1808 r. porucznikiem, a 1811 r. kapitanem i 1817 r. wyszedł do dymisyi. RYBIŃSKI STANISŁAW – syn Józefa i Domicelli z Biesieckich, ur. 1795 r. w Zagajewiczkach, wszedł 1808 r. do 10 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i 1812 r. awansował na podporucznika, 1813 r. na porucznika i 1814 r. przeniesiony do korpusu inwalidów. RYKACZEWSKI ŁAZARZ – syn Jana – Bartłomieja i Tekli z Wasilewskich, zginął w wojnie 1812 r. RYKACZEWSKI JÓZEFAT – syn Jana – Bartłomieja i Tekli z Wasilewskich, zginął w wojnie 1812 r. RYKACZEWSKI FLORENTY – syn Jana – Bartłomieja i Tekli z Wasilewskich, porucznik 8 pułku piechoty, był wzięty do niewoli pod Lipskiem i zmarł w Poznaniu 1813 r. RYKACZEWSKI FRANCISZEK SALEZY KAROL – syn Jana – Bartłomieja i Tekli z Wasilewskich, ur. 1784 r. w Osobnicy, ochotnik 5 pułku strzelców konnych, a następnie 6 pułku jazdy, porucznik 2 pułku ułanów, odznaczony krzyżem Legii Honorowej, był w bitwach: 1809 r. pod Grochowem, Sandomierzem i Książem, a w 1812 r. pod Ostrownem, Witebskiem, Smoleńskiem, Wiaźmą, Dorohobużem, Możajskiem i Berezyną. Ranny pod Witebskiem i Dorohobużem, w czasie rejterady był wzięty do niewoli w Kalwaryi 1812 r. i został umieszczony w lazaretach wojskowych w Wyłkowyszkach. W roku 1815 osiadł na roli i dzierżawił dobra rządowe Przejma, w pow. sejneńskim. W powstaniu 1830 – 1831 r. brał udział w randze kapitana 1 pułku jazdy augustowskiej w korpusie gen. Stryjeńskiego. W 1850 r. z tytułu własności majątku Justanjów pow. sejneńskiego był obrany radcą dyrekcji szczegółowej gub. augustowskiej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Był żonaty z Józefą z Kopczyńskich i miał synów: Franciszka, Wiktora, Bronisława, Romana i córkę Benedyktę – Wandę – Emilię. RYLSKI FELIKS – syn Wojciecha i Katarzyny z Gębskich, ur. 1770 r. we wsi Turowice, porucznik w powstaniu 1794 r., walczył pod Maciejowicami a ranny na Pradze, dostał się do niewoli rosyjskiej; z niej uwolniony wszedł do legionów włoskich i chlubnie odznaczył się w bitwach pod Tarracina 1798 r., przy oblężeniu Kapui 1799 r.; 1810 i 1811 r. walczył w Hiszpanii, w 1812 r. w Rosyi, raniony nad Berezyną i pod Lipskiem 1813 r.; w 1814 r. major wojsk polskich, przeszedł do korpusu inwalidów; umarł w Warszawie 1823 r. RYMBARSKI ANTONI – syn Józefa i Salomei, ur. 1783 r. we wsi Staszkowku w Galicyi, wszedł 1807 r. jako kadet do pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem i 1809 r. awansował na porucznika w pułku gwardii lekkokonnej, a 1812 r. na kapitana w 20 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego. RYMGAYŁO LUDWIK – syn Tadeusza i Weroniki, ur. 1794 r. we wsi Obsrucach, na Wileńszczyźnie, wszedł 1812 r. w stopniu podporucznika do żandarmeryi litewskiej i w 1815 r. przeszedł do 4 pułku ułanów a 1816 r. wyszedł do dymisyi. RYNARZEWSKI FELIKS – syn Wojciecha i Magdaleny z Jasińskich, ur. 1769 r. we wsi Tanowie, szef batalionu w 1813 r., major wojsk polskich 1815 r.; z żony Feliksy Glinkówny syn Michał. RYNDEYKO KAZIMIERZ – syn Andrzeja i Rozalii, ur. 1782 r. we wsi Drabuszty w pow. telszewskim, wszedł 1808 r. do pułku artyleryi pieszej i 1812 r. został porucznikiem a 1815 r. otrzymał dymisję. RYSZCZEWSKI GABRYEL – pułkownik 12 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego 1812 r. RYSZKIEWICZ ANDRZEJ – syn Jana i Małgorzaty, ur. 1784 r. we wsi Nowa Huta, w pyzdrskim, wszedł 1806 r. do 7 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i 1810 r. został podporucznikiem; wyszedł do dymisyi 1816 r. ozdobiony krzyżem Lilii francuskiej. RYSZKIEWICZ JAN – syn Dominika i Justyny, ur. 1785 r. we wsi Duszewie w Rosyi, wszedł 1806 r. do 7 pułku jazdy legii nadwiślańskiej i 1814 r. awansował na podporucznika, wyszedł do dymisyi 1816 r. RYTEL (RYTTEL) KAZIMIERZ – syn Jana i Barbary, ur. 1794 r. w Ostrówku w pow. radzymińskim, wszedł 1809 r. do chorągwi przewodnich i tegoż roku został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem w 13 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego; 1820 r. otrzymał dymisję z rangą kapitana. RZEPECKI JÓZEF – syn Antoniego i Katarzyny, ur. 1787 r. we wsi Kleczy, 1810 r. wszedł do 3 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i wyszedł 1819 r. do dymisyi jako podporucznik RZEPECKI ONUFRY – syn Kazimierza i Anny z Zawadzkich, ur. 1788 r. w Stojowicach, wszedł 1807 r. do artyleryi pieszej i 1810 r. został porucznikiem klasy II, a 1811 r. porucznikiem klasy I; kapitan 1822 r., był 1831 r. podpułkownikiem. RZODKIEWICZ JÓZEF – syn Ignacego, ur. 1772 r. w Przybyszycach, pułkownik 2 pułku jazdy 1813 – 1825 r., od 1827 r. przeszedł do korpusu weteranów. RZUCHOWSKI KAJETAN – wszedłszy do wojska 1806 r., został 1807 r. kapitanem 2 pułku jazdy; 1812 r. podpułkownik w 3 pułku jazdy i 1813 r. przeniesiony do pułku Krakusów; żonaty z Konstancyą z Dobieckich, zmarł 1861 r. w Krakowie. RZUCHOWSKI ROCH – syn Karola i Tekli, ur. 1790 r. we wsi Szczyty, pow. radomski, wszedł 1807 r. do 1 pułku gwardii konnej i został 1813 r. podporucznikiem i 1817 r. wyszedł do dymisyi. RZUCHOWSKI WALENTY – syn Józefa i Anny Dobrzańskiej, ur. 1787 r. we wsi Miłkowce, wszedł 1807 r. do 4 pułku szaserów i 1808 r. został podporucznikiem, 1812 r. porucznikiem i tegoż roku kapitanem a 1820 r. otrzymał dymisję w stopniu majora. RZYSZCZEWSKI GABRYEL – syn Adama i Honoraty Chołoniewskiej, dziedzic dóbr Wyżgródka, generał, chorąży krzemieniecki, wystawił pułk 1809 r. i chlubnie odbył kampanię 1812 r.; umarł 1857 r., pozostawiwszy z żony Celestyny ks. Czartoryskiej córki: Klementynę, Zofię, Gabryelę, Izabelę i synów: Józefa, Leona i Aleksandra.
- KONIEC -
|