Ostatnimi czasy zerwałem całkowicie z epoką napoleońską.
Kupiłem sobie Kakurina, Mielikowa, Wojna domowa w Rosji: wojna z białopolakami, opowiadająca dzieje kampanii 1919-1920 przeciw burżuazji w Polsze.

Najlepsza jest data wydania oryginału: 1925 rok A jeszcze lepsze jest to, że ta wcale nie ideologiczna monografia naukowa -jakby się mogło zdawać po bolszewikach - na przeszło 700 stronach przedstawia sterty danych na temat oddziałów wojskowych, głównodowodzącego RKKA Kamieniewa.

No to lecę popracować nad frontem Jegorowa i Tuchaczewskiego!

Pozdr.
B.

Mam "na tapecie" Hieronima Kroczyńskiego, „Wojsko Polskie na Pomorzu Zachodnim i Krajnie w 1807” , Warszawa 1990. Czyta się dobrze, choć dziś oczekiwalibyśmy szerszego opisu walk wojsk napoleońskich z Prusakami. Pozycja wyjaśniła mi kilka rzeczy, związanych z kampanią 1807 r. Szkoda, że Kołobrzegu jednak nie zdobyto...

Przeczytałem w lipcu Roya Adkinsa i Lesleya Adkinsa „Wojna i wszystkie oceany. Od Nelsona nad Nilem do Napoleona pod Waterloo”, Poznań 2008. Szczerze polecam! Książkę kupiłem trochę przypadkowo w „superpromocji”. Na marynistyce dawno oszczędzam, a byłem też zdania, że książki o sukcesach Anglików w wojnach napoleońskich niech czytają oni sami. Wakacyjna pora zachęciła mnie jednak do odmiany w lekturze, wzmocnioną niespełnioną (jak się potem okazało) chęcią poznania prób desantów na bazy we Włoszech, o których wspominał Dempsey, w „U boku Napoleona”. Jest to lekko napisana pozycją (esej) o przewagach Royal Navy, której największą zaletą są wykorzystane liczne wspomnienia z epoki. Dużo można się dowiedzieć choćby o życiu na okrętach, geniuszu Nelsona, brytyjskich jeńcach wojennych i wojnie 1812 (która dla Anglosasów nie kojarzy się wcale z wyprawą na Moskwę). Wadami moim zdaniem są: brak szczegółowych przypisów (są wskazania źródeł), skąpe informacje o najbardziej znanych bitwach- zwłaszcza pod Trafalgarem (opis niecała strona, więcej poświęcono recepcji bitwy w społeczeństwie brytyjskim, R.Adkins jako autor książki o tej bitwie mógł bardziej błysnąć), mało czytelne plany bitew oraz brak… informacji o polskich jeńcach. To ostatnie mam zamiar poznać w oparciu o czekającego w kolejce Stanisława Kirkora „Polacy w niewoli angielskiej w latach 1803-1814”, Kraków 1981.

Mam w ręku Protokoły Rady Stanu Księstwa Warszawskiego.T.2 cz 2.
Ciekawa lektura.Sukcesywnie będę dokupywał kolejne tomy.

_________________
,,Messieurs,prevenez les grenadiers que le premier d'entre eux qui m'amene un Prussien prissonier ,je le fais fusiller''.Gen.Roguet.Ligny.

Właśnie z wypiekami na policzkach dokończyłem "Wschodniopruskie kampanie Napoleona". Od dłuższego czasu chciałem przeczytać tą książkę. I nie zawiodłem się! Mnóstwo ciekawych regionaliów, szkoda tylko, że fotografie czarnobiałe i ogólnie ikonografia niskiej jakości przez to. Chociaż dołączone kolorowe mapki przednie! Ale, jeśli sie chce zobaczyć cos w kolorze mozna sięgnąć przeciez do "200 dni Napoleona" albumu autostwa m.in. A. Nieuważnego.

_________________
(...)Jak cicho, w białym słowniku bez słów
Nie słychać nawet najlżejszego
Szelestu odwracanej kartki,
Z którego by tłumacz skorzystał,
Nim słowa, jakie jeszcze zostały,
Zanikną w nadchodzącej ciemności.
(Ch.Simic "Blues o śnieżnym poranku")

W pełni się z Tobą zgadzam Lekkokonny . Pozycja zdecydowanie udana. Efekt wynika z ciekawego połączenie doświadczenia badawczego p. prof. Jasińskiego oraz pasji i doświadczeń rekonstrukcyjnych p. dr Skowronka. Po prostu kawał dobrej książki.

_________________
Mon Mouton est un lion
Napoleon

Dostępna w Historytonie.

_________________
,,Messieurs,prevenez les grenadiers que le premier d'entre eux qui m'amene un Prussien prissonier ,je le fais fusiller''.Gen.Roguet.Ligny.

Znalezisko:Uniformes de L'Armee Francaise.De Fontenoy a Waterloo.Autor:Michel Petard w serii Histoire & Collections.Rok wydania1995.
Może komuś się przyda?.

_________________
,,Messieurs,prevenez les grenadiers que le premier d'entre eux qui m'amene un Prussien prissonier ,je le fais fusiller''.Gen.Roguet.Ligny.

No i jestem na półmetku wchłaniania książki pana Włodzimierza Nowaka, Samhorodek-Komarów 1920, Warszawa 2010.

Przyznam wciągająca lektura, porządnie napisana, lekkim piórem.

Niestety mam jedną uwagę, która przekreśliła radość z dalszego czytania. Otóż we wstępie na stronicy 16, pan Nowak daje odniesienia do publikacji dr hab. Aleksandra Smolińskiego, m.in. do: 1. Armia Konna podczas walk na polskim teatrze działań wojennych w 1920 roku. Organizacja, uzbrojenie, wyposażenie oraz wartość bojowa, Toruń 2008.
Autor uznał w swej ocenie, że pan Smoliński "...niejako sam ograniczył się i potraktował temat w sposób węższy, niż można by się spodziewać po tytule książki. Nadto wartość obu jego publikacji obniża brak szerszego omówienia wojennych losów 1 Armii Konnej [sic!]"

Monografia naukowa pana Smolińskiego [pracy pana Nowaka, nie nazwałbym taką, choć sam do niej pretenduje], określa szczupłe ramy w jakich należała się gruntowna analiza organizacji bolszewickiej konnicy, od rozkładu Imperium w 1917 do wojny z polską w 1920 roku. Co więcej metodologiczne założenia wymagają by wykonać najpierw solidnie punkt A, aby przejść do punktu B. W tytule natomiast wyraźnie widnieją rozgraniczenia zajmowanych w niej problemów badawczych! Celem pracy pana Smolińskiego nie było zatem ukazanie stricte działań bojowych konarmii, a wyrażenia w sposób "kwatermistrzowski" funkcjonowania jej na poletku wojennym właśnie przez pryzmat tych słów, które widnieją po 1920 roku..., w tytule pracy.

To jest nieprzyzwoite, niesympatyczne, mające podstawy by sądzić że autor publikacji o bitwie pod Komarowem nie czyta ze zrozumieniem.

Mimo powyżej mojej uwagi, książkę polecam.
B.

Skończyłem czytać Stanisława Kirkora, „Polacy w niewoli angielskiej w latach 1803-1814”, Kraków 1981.

Książka jest ciekawym i ważnym przyczynkiem dla dziejów polskiej wojskowości epoki napoleońskiej. Zwłaszcza, że jeńcy sporo wycierpieli zarówno w angielskiej jak i hiszpańskiej niewoli. Pływające więzienia tzw. pontony oraz wyspa -więzienie Cabrera były symbolami znęcania się na polskimi żołnierzami tamtej epoki. Z ustaleń autora wynika, że cierpienia nie wpłynęły negatywnie na zachowania ducha narodowego wśród wojska. Zapewne gdyby ta książka powstała dziś, miałaby więcej szczegółów z pobytu w niewoli angielskiej. Autorowi udało się ukazać życie codzienne zarówno oficerów jak i żołnierzy. St. Kirkor prześledził też losy jeńców po uwolnieniu, skąd trafili na pola bitew napoleońskich, armii Królestwa Polskiego czy do armii brytyjskiej. Ta ostatnia kwestia, tj. opracowanie udziału Polaków w armiach przeciwników Napoleona, moim zdaniem powinna być jednym z celów historyków badających ten okres.

Efektem lektury Kirkora jest moje zainteresowanie się wspomnieniami Stanisława Broekere, Pamiętniki z wojny hiszpańskiej 1808-1814, wykorzystanymi w „Polakach w niewoli...”. Praca ta, znana zapewne wielu Forumowiczów, jest moją obecną lekturą.

PS Czy znane są Wam tablice z Wielkiej Brytanii upamiętniające pobyt polskich jeńców?

Krakowskie Arcana wydały książkę ,,Rosyjskie siły zbrojne za panowania Piotra I'',pióra Pawła Krokosza.

_________________
,,Messieurs,prevenez les grenadiers que le premier d'entre eux qui m'amene un Prussien prissonier ,je le fais fusiller''.Gen.Roguet.Ligny.