Z powiesci historycznych warto chyba polecic cykl 'Krolowie przekleci' Druona, mysle ze bedzie mial duzo wiecej wspolnego z prawdziwa historia niz ksiazki Cornwella, a i okres chyba ten sam.
Ja obecnie czytam Nieszpory sycyliskie Runcimana, bardzo ciekawe i widac bardzo duza erudycje autora skutkiem czego bardzo sprawnie sie czyta

...zacna RYBO (ICHTYS) to polecam później "Wielki Kościół w niewoli" również Runcimana.
Jeszcze bliżej niż Druon jest Zoe Oldenburg "Glina i popioły" a na poważnie "Iroszkoci w kulturze średniowiecznej Europy", gdyby nie ci mnisi wielu legend związanych z Brytanią po prostu by nie było, oni je notowali, gromadzili, często uczyli na pamięć - mało kto wie iż prócz cyklu o Sw.Graalu był też cykl o Królu Arturze i Rycerzach Gwiazdy Wigilijnej czyli ciż sami waleczni w służbie Trzech Mędrców (fragmenty tłumaczyła Zofia Kossak - była to piękna książka dla dzieci) tym razem szukający kropli mleka jakie spadły z piersi Maryi podczas ucieczki do Egiptu.
A tak a propos szukania natchnienia przez pisarzy. "Zagładę domu Usherów" czy "Dzwon Borgiów" dwie niewielkie nowele E. A Poe dosłownie się połyka - i często z ciarkami na plecach. Taki twór - na obu osnuty jak "Noc lipcowa" (nie powiem stron dużo) owszem zaczęłam, ale nawet niewiem gdzie podziałam tą książkę bo już dokończyć nie byłam w stanie.
Mnożą się te historie "...alternatywne..." i mnożą - ale może to i dobrze bo przynajmniej coś się czyta.
...z bliskiej nam epoki. Wyszedł trzeci tom powieści (w formie pamiętnika ale zbliżonej za bardzo do blogu) o Józefinie - "Cesarzowa Józefina". Zaczęłam...i odłożyłam "...ad calendas Graecas..." już nawet nie na dyżur.
Pozdrowienia

Czy nie lepiej w ramach oddechu od dzieł uczonych przeczytać coś z duetu Erckmann-Chatrian?.Przecież ,,Historia rekruta z 1813r''to wielki hołd złożony Polakom.,,Oblężenie,Najazd'', ,,Waterloo''/ktoś mi tę pozycję zdjął z celownika na Allegro /.O innych ,,lżejszych''pozycjach z epoki nie wspomnę jest ich cała masa.
Ps:Jako lekkostrawną potraktowałem kiedyś ,,Koniec epopei''Tetmajera.Zmieniłem zdanie po kilkunastu stronach

_________________
,,Messieurs,prevenez les grenadiers que le premier d'entre eux qui m'amene un Prussien prissonier ,je le fais fusiller''.Gen.Roguet.Ligny.

A tu mnie Pani ujęła... Dzięki tej książce zdałem onegdaj egzamin z historii sztuki średniowiecznej powszechnej Może też dlatego, że mój egzaminator (skądinad tez znakomity mediewista) był znajomym prof. Strzelczyka Do dziś mam te pozycję na półce i bardzo ją wszystkim zainteresowanym wczesnym średniowieczem chwalę.
Jeśli zaś chodzi o "lekkostrawną" literaturę na temat epoki, to oprócz już wymienionych polecam popularnonaukowe książki p. Jadwigi Dackiewicz "W gnieździe Bonapartych" czy "Synowie Napoleona". Co do typowej beletrystyki, to oprócz Żeromskiego, Przyborowskiego i Gąsiorowskiego niestety posucha...
pzdr - apacz

_________________
Trzeba być uprzejmym i dowcipnym wieczorem na balu, a nazajutrz rano umieć polec w bitwie
Stendhal

Jest jeszcze Jan Dobraczyński, ale nie mogę z czystym sercem polecić, bo nie były to książki które złapały mnie za nie.

_________________
http://www.facebook.com/33deligne

Jest jeszcze Warunek Rylskiego, ale nie moge go polecic. W warstwie fabularnej ksiazka sie obroni, ale akcja rownie dobrze moglaby sie toczyc podczas ataku Niemcow na ZSRR, w ogole nie czulem epoki w tej ksiazce.
Ogolnie ksiazka slaba, a byla nawet nominowana do Nike...

W przerwie od Nędzników poczytuję od wczoraj "Generała Lasalle'a" Marcela Duponta. Niestety książka wpisuje się w hagiografie. Irytują zdania wielokrotnie złożone, w których nie ma treści tylko kolejne peany na temat cnót charakteru, boskiego ciała i niezrównanych umiejętności tytułowego bohatera.

_________________
http://www.facebook.com/33deligne

Może dlatego, że pozycja powstała dobrze przed wojną, a sam autor był kawalerzystą...

_________________
e-mail: Duroc@poczta.fm
"Oddal się Najjaśniejszy Panie, to Cię zbyt udręcza!"
Geraud Christophe Duroc, książę Friulu, wielki marszałek pałacu
Ostatnie słowa...

Czytam teraz "Guttstadt i Heilsberg..." pana Skowronka. Zrozumieć coś z tej ksiązki jest chyba rzeczą niemożliwą, cały czas wymieniane są kolejne bataliony, a nawet kompanie, trasy ich przemarszu w dokładności co do osady. Do tego kompletnie nieczytelne mapy, w sumie wielki misz-masz. Szkoda, bo widać, że autor włożył ogromnie dużo pracy.

To tylko takie wrażenie na początku, rzeczywiście dużo informacji, ale wystarczy trochę systematycznego czytania i wszystko będzie jasne. Mi osobiście książka bardzo przypadła do gustu i nie uważam ją za chaotyczną.