Teraz jest 19 mar 2024, o 06:46

Strefa czasowa: UTC + 2 [ DST ]




Utwórz nowy wątek Ten wątek jest zablokowany. Nie możesz w nim pisać ani edytować postów.  [ Posty: 1 ] 
Autor Wiadomość
PostNapisane: 27 sty 2010, o 23:13 
Offline
Roi de Saxe et duc de Varsovie
Roi de Saxe et duc de Varsovie
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 25 sty 2010, o 23:49
Posty: 2719
Post zamieszczony przez użytkownika de Mornant

Organiczne senatus-consultum z 28 floréal Roku XII

18 maj 1804


ROZDZIAŁ 1

Art.1

- Rząd Republiki zostaje powierzony Cesarzowi, który obejmuje tytuł Cesarza Francuzów.

- Sprawiedliwość jest sprawowana w imieniu Cesarza poprzez dostojników przez niego wyznaczanych.

Art.2

- Napoleon Bonaparte, dotychczasowy Pierwszy Konsul Republiki, jest Cesarzem Francuzów.

ROZDZIAŁ 2 - DZIEDZICZENIE

Art.3

- Godność cesarska dziedziczna w prostej, naturalnej i prawowitej linii Napoleona Bonaparte, od mężczyzny do mężczyzny, w kolejności progenitury oraz przy wieczystym wyeliminowaniu kobiet i ich potomków.

Art.4

- Napoleon Bonaparte może adoptować dzieci bądź wnuków swoich braci jeżeli w pełni ukończyli wiek 18 lat, a on sam nie ma syna w momencie adopcji.

- Jego adoptowani synowie wliczają się do jego bezpośredniej linii potomków.

- Jeśli, po adopcji, urodzi się mu potomek w linii męskiej, jego adoptowani synowie mogą dziedziczyć tylko po naturalnych i prawowitych potomkach.

- Adopcja jest zabroniona następcom Napoleona Bonaparte i ich potomkom.

Art.5

- W przypadku braku naturalnych i prawowitych spadkobierców bądź adoptowanych spadkobierców Napoleona Bonaparte, godność cesarska zostaje przeniesiona i nadana Józefowi Bonaparte i jego naturalnym i prawowitym potomkom, w kolejności progenitury,od mężczyzny do mężczyzny, przy wieczystym wyeliminowaniu kobiet i ich potomków.

Art.6

- W przypadku śmierci Józefa Bonaparte i braku jego potomków płci męskiej, godność cesarska zostaje przeniesiona i nadana Ludwikowi Bonaparte i jego naturalnym i prawowitym potomkom, w kolejności progenitury,od mężczyzny do mężczyzny, przy wieczystym wyeliminowaniu kobiet i ich potomków.

Art.7

- W przypadku braku naturalnych i prawowitych spadkobierców bądź adoptowanych spadkobierców Napoleona Bonaparte;

- W przypadku braku naturalnych i prawowitych spadkobierców Józefa Bonaparte i jego męskich potomków;

- Ludwika Bonaparte i jego męskich potomków;

- Senatus-consultum, przedstawiana Senatowi przez wysokich rangą dygnitarzy Cesarstwa i przedłożona dla zatwierdzenia Ludowi, mianuje Cesarza i kieruje kolejnością dziedziczenia w jego rodzinie, od mężczyzny do mężczyzny, przy wieczystym wyeliminowaniu kobiet i ich potomków.

Art.8

- Do momentu, w którym wybór nowego Cesarza jest ukończony, sprawy państwa są kierowane przez ministrów, którzy tworzą z siebie Radę Rządową, która podejmuje swoje decyzje większością głosów. Sekretarz stanu przetrzymuje rejestr obrad.

ROZDZIAŁ 3 - O RODZINIE CESARSKIEJ

Art.9

- Członkowie Rodziny Cesarskiej, w kolejności dziedziczenia, noszą tytuł Prince français (przyp. Książąt francuskich).

- Najstarszy syn Cesarza nosi tytuł Prince impérial (przyp. Księcia Cesarstwa)

Art. 10

- Senatus-consultum reguluje sposób edukacji Princes français.

Art. 11

- Są członkami Senatu i Rady Państwa kiedy osiągną wiek 18 lat.

Art. 12

- Nie mogą wziąć ślubu bez zgody Cesarza.

- Małżeństwo Prince français, zawarte bez zgody Cesarza, powoduje pozbawienie wszystkich praw dziedziczenia, zarówno dla niego jak i dla jego potomków.

- Jednak, gdy nie ma dziecka z tego małżeństwa, i zostaje ono rozwiązane, książę, który je zawarł odzyskuje swoje prawa dziedziczenia.

Art. 13

- Dokumenty, które potwierdzają urodzenie, śluby oraz zgony członków Rodziny Cesarskiej, są dostarczane, pod rozkazem Cesarza, Senatowi, który rozkazuje ich przepisanie do swoich rejestrów i depozycję w swoich archiwach.

Art. 14

- Napoleon Bonaparte ustala, poprzez statuty, które jego następcy są zobowiązani potwierdzić:

- 1. Obowiązki osób, obojga płci, członków rodziny cesarskiej, wobec Cesarza;
- 2. Organizację pałacu cesarskiego w dostosowaniu do godności tronu i wielkości Narodu.

Art. 15

- Lista obywatelska zostaje i została uregulowana przez artykuły 1 i 4 dekretu z 26 maja - 1 czerwca 1791 roku.

- Francuscy książęta, Józef i Ludwik Bonaparte, i , w przyszłości, młodszy, naturalny wśród prawowitych synów Cesarza, winni będą działać zgodnie z 1, 10, 11, 12 i 13 artykułem dekretu z 21 grudnia 1790 - 6 kwietnia 1791.

- Cesarz może zmienić zapis na żonę i wypisać go z listy obywatelskiej, jego następcy nie mogą zmienić rozporządzeń, które zostały uczynione pod tym względem.

Art. 16

- Cesarz odwiedza departamenty: wobec tego, cesarskie pałace zostały ustawione w 4 najważniejszych punktach Cesarstwa.

- Te pałace zostały mianowane, a ich stanowisko jest określone prawnie.

ROZDZIAŁ 4 - O REGENCJI

Art. 17

- Cesarz jest nieletni do pełnego ukończenia 18 roku życia; podczas jego niepełnoletności ustanawia się Regenta Cesarstwa.

Art. 18

- Regent musi być mieć, co najmniej, 25 lat.

- Kobiety są wyłączone od sprawowania tej funkcji.

Art. 19

- Cesarz desygnuje Regenta spośród wszystkich Princes français, którzy są w wieku wymaganym przez poprzedni artykuł, a w razie ich braku, spośród tytularnych wielkich dygnitarzy Cesarstwa.

Art. 20

- W przypadku braku desygnacji ze strony Cesarza, regencja jest nadawana Księciu, najwyższemu w stopniu dziedziczenia, który ukończył 25 lat.

Art.21

- Jeśli Cesarz nie desygnował Regenta, żaden z Princes français nie ukończył 25 lat, Senat wybiera Regenta spośród tytularnych, wielkich dygnitarzy Cesarstwa.

Art. 22

- Jeśli,pomimo niepełnoletności, Książę został powołany do regencji w kolejności dziedziczenia, zaszczyt zostanie przesunięty na dalszego krewnego lub na jednego z tytularnych, wielkich dygnitarzy Cesarstwa, Regent, powołany na podstawie swoich funkcji będzie je kontynuować do czasu pełnoletności Cesarza.

Art. 23

- Żaden Senatus-consultum nie może zostać wprowadzony w czasie regencji, ani przed upływem trzeciego roku pełnoletności Cesarza.

Art. 24

- Regent, sprawuje, do czasu pełnoletności Cesarza, wszystkie aspekty godności cesarskiej.

- Jednak, nie może podejmować decyzji dotyczących wielkich godności Cesarstwa ani dotyczących stanowisk wysokich dowódców, które mogą być wolne w czasie regencji bądź które mogą zostać opuszczone podczas niepełnoletności [Cesarza], a także nie może używać przywilejów zarezerwowanych dla Cesarza, by podnosić obywateli do rangi Senatorów.

- Nie może zdymisjonować wielkiego sędziego ani sekretarza stanu.

Art. 25

- Nie jest osobiście odpowiedzialny za akty swojego zarządzania.

Art. 26

- Wszystkie akty podczas regencji są wydawane w imieniu niepełnoletniego Cesarza.

Art. 27

- Regent nie proponuje żadnego projektu prawa bądź senatus-consultum, ani też nie podejmuje decyzji dotyczącej administracji publicznej zanim nie zasięgnie opinii Rady Regencyjnej, złożonej z tytularnych wielkich dygnitarzy Cesarstwa.

- Nie może wypowiedzieć wojny ani też podpisywać traktatów pokojowych, sojuszniczych bądź handlowych bez dyskusji o nich z Radą Regencyjną, której członkowie, dla tej sprawy mają głos obradujący. Decyzja podejmowana jest większością głosów, a jeśli jest równy podział głosów, przechodzi, zależnie od opinii Regenta.

- Minister Spraw Zagranicznych zajmuje miejsce w Radzie Regencyjnej, kiedy obraduje ona na temat spraw związanych z jego resortem.

- Wielki sędzia, minister sprawiedliwości może zostać wezwany [do Rady Regencyjnej] z rozkazu Regenta.

- Sekretariat stanu przetrzymuje rejestry tych obrad.

Art. 28

- Regencja nie przyznaje żadnych praw poprzez osobe niepełnoletniego Cesarza.

Art. 29

- Wynagrodzenie Regenta jest ustalane jako 1/4 sumy z listy cywilnej.

Art. 30

- Opieka nad niepełnoletnim Cesarzem powierzona jest jego matce, a w przypadku jej braku, Księciu desygnowanemu w tym celu przez poprzednika niepełnoletniego Cesarza.

- W przypadku braku matki niepełnoletniego Cesarza i Księcia desygnowanego przez Cesarza, Senat powierza opiekę nad niepełnoletnim Cesarzem jednemu z tytularnych wielkich dygnitarzy Cesarstwa.

- Ani Regent i jego potomkowie, ani kobiety nie mogą zostać wybrane do opieki nad niepełnoletnim Cesarzem.

Art. 31

- W przypadku, gdy Napoleon Bonaparte użyje mocy zapewnionej mu w artykule 4, rozdział 2, dokument adopcji powinien zostać podpisany w obecności tytularnych wielkich dygnitarzy Cesarstwa, otrzymany przez Sekretariat Stanu i przekazany do Senatu w celu przepisania do jego rejestrów oraz zdeponowany w archiwach.

- Kiedy Cesarz desygnuje bądź Regenta na czas niepełnoletności bądź Księcia dla opieki nad niepełnoletnim Cesarzem, należy wykonać takie same formalności.

- Dokumenty desygnacji, bądź o Regencie na czas niepełnoletności bądź o Księciu dla opieki nad niepełnoletnim Cesarzem, są odwoływane z woli Cesarza.

- Każdy dokument adopcji, o desygnacji bądź odwołania z desygnacji który nie został przepisywany do rejestrów Senatu przed zgonem Cesarza zostaje unieważniony prawnie.

ROZDZIAŁ 5 - O WIELKICH DOSTOJNIKACH CESARSTWA

Art. 32

- Wielkimi dostojnikami Cesarstwa są:
- De grand-électeur, (Wielki Elektor)
- D'archichancelier de l'Empire, (Arcykanclerz Cesarstwa)
- D'archichancelier d'Etat, (Arcykanclerz Stanu)
- D'architrésorier, (Arcyskarbnik)
- De connétable, (Konetabl)
- De grand-amiral. (Wielki Admirał)

Art. 33

- Tytularni wielcy dostojnicy Cesarstwa są wyznaczani przez Cesarza.

- Cieszą się takimi samymi honorami jak Princes français i stoją w szeregu godności zaraz za nimi.

- Data ich przyjęcia określa godność które kolejno zajmują.

Art. 34

- Godności wielcy dostojników Cesarstwa są dożywotnie.

Art. 35

- Tytularni wielcy dostojnicy Cesarstwa są senatorami i Radcami Stanu.

Art. 36

- Tworzą wielką Radę Cesarstwa;

- Są członkami Tajnej Rady;

- Tworzą Wielką Radę Legii Honorowej.

- Obecni członkowie Wielkiej Rady Legii Honorowej zachowują swoje tytuły, funkcje i upoważnienia na czas swojego życia.

Art. 37

- Senat i Rada Stanu są przewodniczone przez Cesarza.

- Kiedy Cesarz nieprzewodniczy Senatowi bądź Radzie Stanu, desygnuje jednego z wielkich tytularnych dostojników Cesarstwa, który musi przewodniczyć.

Art. 38

- Wszystkie dekrety Senatu i Ciała Ustawodawczego są wydawane w imieniu Cesarza i są publikowane i ogłoszone pod pieczęcią cesarską.

Art. 39

- De grand-électeur, (Wielki Elektor) wykonuje funkcje kanclerza;

- 1 - Na zgromadzeniu Ciała Ustawodawczego, kolegiów elektorskich i zgromadzeń kantonalnych.
- 2 - Na ogłaszaniu Senatus-consulta o rozwiązaniu [Senatu] bądź przez Ciało Ustawodawcze bądź przez kolegia wyborcze.

- De grand-électeur (Wielki Elektor) przewodniczy, w przypadku absencji Cesarza, kiedy Senat przystępuje do mianowania na stanowiska senatorów, ustawodawców i trybunów.

- Może rezydować w pałacu Senatu.

- Podaje do wiadomości Cesarza żądania formułowane przez kolegia elektorskie i zgromadzenia kantonalne, dla ochrony ich uprawnień.

- Kiedy członek kolegium elektorskiego zostaje postawiony w stan oskarżenia, w zgodzie z artykułem 21 senatus-consultum z 16 Thermidora, Roku X, jako uwikłany w akt krzywdzący honor i Ojczyznę, De grand-électeur (Wielki Elektor) zwołuje kolegium w celu sformułowania opinii. Przedkłada opinię kolegium do wiadomości Cesarza.

- Wielki Elektor przedstawia członkom Senatu, Rady Stanu, Ciała Ustawodawczego i Trybunatu, przysięgę składaną na ręce Cesarza.

- Odbiera przysięgę przewodniczących departamentalnych kolegiów elektorskich i zgromadzeń kantonalnych.

- Przedstawia uroczyste delegacje Senatu, Rady Stanu, Ciała Ustawodawczego, Trybunatu i kolegiów elektorskich, jeśli zostały dopuszczone do audiencji u Cesarza.


Art. 40

- D'archichancelier de l'Empire (Arcykanclerz Cesarstwa) sprawuje funkcje kanclerza ogłaszającego Senatus-consulta i prawa.

- Sprawuje, ponadto, funkcje kanclerza Pałacu Cesarskiego.

- Jest obecny na corocznym raporcie, na którym Wielki sędzia, minister sprawiedliwości, składa Cesarzowi sprawozdanie z nadużyć, które mogły zostać wprowadzone do administracji, zarówno w prawie cywilnym, jak i w kryminalnym.

- Przewodniczy Wysokiemu Sądowi Cesarstwa.

- Przewodniczy wspólnym sesjom Rady Stanu i Trybunatu, w zgodzie z artykułem 95, rozdział 11.

- Jest obecny w czasie ceremoniach ślubów i w czasie urodzin Książąt, na koronacji i na pogrzebie Cesarza. Podpisuje notatkę, którą redaguje sekretariat stanu.

- Przedstawia Wielkim dostojnikom Cesarstwa, ministrom Sekretariatu Stanu, Wielkim cywilnym urzędnikom Korony i pierwszemu przewodniczącemu Sądu Kasacyjnego, przysięgę, którą składają na ręce Cesarza.

- Odbiera przysięgę członków i prokuratury Sądu Kasacyjnego oraz przewodniczących i prokuratorów generalnych sądów apelacyjnych i kryminalnych.

- Przedstawia uroczyste delegacje członków sądów, jeśli zostały dopuszczone do audiencji u Cesarza.

- Podpisuje i pieczętuje zlecenia i upoważnienia członków sądów i urzędników ministerialnych; pieczętuje zlecenia i upoważnienia stanowisk cywilnych, administracyjnych i inne certyfikaty, które powinny być desygnowane w przepisach utrzymania organizacji pieczęci.

Art. 41

- D'archichancelier d'Etat (Arcykanclerz Stanu) sprawuje funkcje kanclerza ogłaszającego pakty pokojowe i sojusznicze oraz wypowiedzenia wojen.

- Przedstawia Cesarzowi i podpisuje listy zaufania i grzecznościową korespondencję z różnymi dworami Europy, redagowane zgodnie z szablonami protokołu cesarskiego, którego jest opiekunem.

- Jest obecny na corocznym raporcie, w którym minister spraw zagranicznych składa Cesarzowi sprawozdanie z politycznej sytuacji państwa.

- Przedstawia ambasadorom i ministrom Cesarza na dworach zagranicznych, przysięgę, którą składają na ręce Jego Cesarskiej Mości.

- Odbiera przysięgę rezydentów, chargés d'affaires, sekretarzy ambasady i poselstwa, komisarzy generalnych i komisarzy ds. relacji handlowych.

- Przedstawia nadzwyczajnych ambasadorów i ambasadorów, oraz francuskich i zagranicznych ministrów.

Art. 42

- D'architrésorier (Arcyskarbnik) jest obecny na corocznym raporcie, w którym ministrowie: skarbu publicznego i finansów składają Cesarzowi sprawozdanie z rachunków i wydatków państwa i wyrażają swoje zdanie dotyczące potrzeb i finansów Cesarstwa.

- Otrzymuje, co trzy miesiące, raport księgowości narodowej i każdego roku, generalne rezultaty i zapowiedzi reform i polepszenia w różnych częściach kosztów; przedstawia je do wiadomości Cesarza.

- Każdego roku sprawdza rejestr długu publicznego.

- Podpisuje upoważnienia dla świadczeń cywilnych.

- Przewodniczy wspólnym sesjom Rady Stanu i Trybunatu, w zgodzie z artykułem 95, rozdział 11.

- Odbiera przysięgę członków księgowości narodowej, administracji finansami oraz głównych przedstawicieli skarbu publicznego.

- Przedstawia delegacje księgowych narodowych oraz administracji finansami, jeśli zostały dopuszczone do audiencji u Cesarza.

Art. 43

- De connétable (Konetabl) jest obecny na corocznym raporcie, w którym minister wojny i dyrektor administracji wojennej przedstawia Cesarzowi sprawozdanie z dyspozycji podjętych w celu uzupełnienia systemu obrony granic, konserwacji, napraw i zaopatrzenia posterunków.

- Wmurowuje kamień węgielny pod fortece, ktrych konstrukcja została zlecona.

- Jest zarządcą szkół wojskowych.

- Jeśli Cesarz nie może osobiście przekazać sztandarów oddziałom wojskowym, są one wysyłane do nich w Jego imieniu, za pośrednictwem Konetabla.

- W czasie nieobecności cesarza, Konetabl przewodniczy nad wielką rewią Gwardii Cesarskiej.

- Kiedy général d'armée jest oskarżony o wykroczenie wyszczególnione w Wojskowym Kodeksie Karnym, konetabl może przewodniczyć nad Radą Wojenną, która musi wydać wyrok.

- Przedstawia Marszałkom Cesarstwa, generałom-pułkownikom, inspektorom generalnym, oficerom sztabowym i pułkownikom wszystkich armii, przysięgi, które składają na ręce Cesarza.

- Odbiera przysięgi majorów, dowódców batalionów i szwadronów wszystkich armii.

- Wprowadza na urząd Marszałków Cesarstwa. Przedstawia oficerów sztabowych i pułkowników, majorów, dowódców batalionów i szwadronów, jeśli zostaną dopuszczeni do audiencji u Cesarza.

- Podpisuje upoważnienia dla armii i dla wojskowych emerytów Państwa.

Art. 44

- De grand-amiral (Wielki Admirał) jest obecny na corocznym raporcie, na którym minister marynarki składa Cesarzowi sprawozdanie ze stanu sił marynarki, arsenałów i zaopatrzenia.

- Otrzymuje dorocznie i przedstawia Cesarzowi rachunki funduszu marynarki dla niepełnosprawnych.

- Kiedy Admirał, Wiceadmirał lub Kontradmirał głównodowodzący siłami marynarki wojennej są oskarżeni o wykroczenie wyszczególnione w Kodeksie Karnym Marynarki Wojennej, Wielki Admirał może przewodniczyć Sądowi Wojennemu, który powinien wydać wyrok.

- Przedstawia Admirałom, Wiceadmirałom, Kontradmirałom i kapitanom statków przysięgę, która składają na ręce Cesarza.

- Odbiera przysięgę członków Rady Odznaczeń i kapitanów fregat.

- Przedstawia Admirałów, Wiceadmirałów, Kontradmirałów, kapitanów statków i fregat oraz członków Rady Odznaczeń, jeśli zostaną dopuszczeni do audiencji u Cesarza.

Art. 45

- Każdy z Wielkich tytularnych dostojników Cesarstwa przewodniczy nad departamentalnym kolegium elektorskim.

- Kolegium elektorskie z siedzibą w Brukseli jest przewodniczone przez Wielkiego elektora.

- Kolegium elektorskie z siedzibą w Bordeaux jest przewodniczone przez Arcykanclerza Cesarstwa.

- Kolegium elektorskie z siedzibą w Nantes jest przewodniczone przez Arcykanclerza Stanu.

- Kolegium elektorskie z siedzibą w Lyonie jest przewodniczone przez Arcyskarbnika Cesarstwa.

- Kolegium elektorskie z siedzibą w Turynie jest przewodniczone przez Konetabla.

- Kolegium elektorskie z siedzibą w Marsylii jest przewodniczone przez Wielkiego Admirała.

Art. 46

- Każdy z Wielkich tytularnych dostojników Cesarstwa otrzymuje corocznie, w drodze rożnych zasiłków, 2/3 sumy należytej Książętom, w zgodzie z dekretem z 21 grudnia 1790r.

Art. 47

- Statut wydany przez Cesarza reguluje funkcje Wielkich tytularnych dostojników Cesarstwa przy Cesarzu i określa ich ubiory w czasie wielkich ceremonii. Następcy Cesarza mogą zbaczać od tego statutu tylko poprzez Senatus-Consultum.

ROZDZIAŁ 6 - O WYSOKICH DOWÓDCACH CESARSTWA

Art. 48

- Wysocy dowódcy Cesarstwa to:
- Po pierwsze, Marszałkowie Cesarstwa wybrani spośród najznamienitszych generałów.
- Ich liczba nie moze przekroczyć 16.
- Marszałkowie Cesarstwa, którzy są senatorami nie są wliczani do tej liczby.
- Po drugie, ośmiu generałów-inspektorów i generałów-pułkowników artylerii i inzynierii wojskowej, kawalerii i marynarki wojennej.
- Po trzecie, Wielcy dowódcy Korony, jacy są ustanowieni przez statut wydany przez Cesarza,

Art. 49

- Pozycja Wysokich dowódców jest nieusuwalna.

Art. 50

- Każdy z Wysokich Dowódców Cesarstwa przewodniczy nad kolegium elektorskim, które zostaje specjalnie ustanowione przy nim, w momencie jego wyznaczenia.

Art. 51

- Jeśli, przez rozkaz Cesarza lub poprzez inną przyczynę, cokolwiek spotka tytularnego Wielkiego dostojnika Cesarstwa lub Wysokiego Dowódcę Cesarstwa, co nie pozwoli mu kontynuować swoich funkcji, zachowuje on swój tytuł, stopień, przywileje oraz połowę swojego wynagrodzenia. Traci je jedynie poprzez wyrok Wielkiego Sądu Cesarstwa.

ROZDZIAŁ 7 - O PRZYSIĘGACH

Art. 52


- Przez dwa lata, które następują po Jego wstąpieniu na tron, bądź osiągnięciu dorosłości, Cesarz, wspierany przez:
- Tytularnych Wielkich dostojników Cesarstwa,
- Ministrów,
- Wysokich Dowódców Cesarstwa.

- Składa przysięgę Ludowi Francji, pod Ewangeliami, w obecności:
- Senatu,
- Rady Stanu,
- Ciała Ustawodawczego,
- Trybunatu,
- Sądu Kasacyjnego,
- Arcybiskupów,
- Biskupów,
- Wielkich Oficerów Legii Honorowej,
- Księgowych Narodowych,
- Przewodniczących kolegiów elektorskich,
- Przewodniczących zgromadzeń kantonalnych,
- Przewodniczących Konsystorzów,
- Oraz Merów 36 głównych miast Cesarstwa.

- Sekretariat Stanu przygotowuje notatkę o złożeniu przysięgi.

Art. 53

- Przysięga Cesarza jest tak wyrażana:

- "Przysięgam utrzymać jedność terytorium Republiki, przestrzegać i zmuszać do przestrzegania praw konkordatu i wolności wyznania, przestrzegać i zmuszać do przestrzegania równości praw, politycznej i osobistej wolności, nieodwołalności sprzedaży ziem państwowych; nie podnosić podatków ani nie ustanawiać żadnego podatku, wyłączając w zgodności z prawem; utrzymać instytucję Legii Honorowej; rządzić ze względu na jedyny interes, pomyślność i chwała Francuzów."

Art. 54

- Przed przystąpieniem do wykonywania swoich funkcji, Regent, wspierany przez:
- Tytularnych Wielkich dostojników Cesarstwa,
- Ministrów,
- Wysokich Dowódców Cesarstwa.

- Składa przysięgę, pod Ewangeliami, w obecności:
- Senatu,
- Rady Stanu,
- Przewodniczącego i kwestorów Ciała Ustawodawczego,
- Przewodniczącego i kwestorów Trybunatu,
- Oraz Wielkich Oficerów Legii Honorowej.

- Sekretariat Stanu przygotowuje notatkę o złożeniu przysięgi.

Art. 55

- Przysięga Regenta jest wyrażana takimi zdaniami:

- "Przysięgam administrować sprawami tymczasowego Państwa, w zgodzie z konstytucjami Cesarstwa, tymczasowym senatus-consulta i prawami; utrzymać w całości jedności terytorium Republiki, prawa Narodu i cesarską godność oraz dostarczyć Cesarzowi, w momencie Jego pełnoletności, władzę, wykonywanie której jest mi powierzone."

Art. 56

- Tytularni Wielcy Dostojnicy Cesarstwa, ministrowie Sekretariatu Stanu, Wysocy Dowódcy i członkowie: Senatu, Rady Stanu, ciała Ustawodawczego, Trybunatu, kolegiów elektorskich oraz zgromadzeń kantonalnych, składają przysięgę takimi słowami:
- "Przysięgam posłuszeństwo Konstytucjom Cesarstwa i wierność Cesarzowi."

- Publiczni, cywilni i sądowi funkcjonariusze oraz oficerowie i żołnierze Armii i Marynarki Wojennej składają taką samą przysięgę.

ROZDZIAŁ 8 - O SENACIE

Art. 57

- Senat składa się z:
1. Z Książąt francuskich, którzy osiągnęli 18 rok życia;
2. Z tytularnych wielkich dostojników Cesarstwa;
3. Z 80 członków wyznaczonych na stanowisko z kandydatów wybranych przez Cesarza z listy stworzonej przez departamentalne kolegia elektorskie;
4. Z obywateli, których Cesarz uważa za odpowiednich by być wyniesionym do godności senatora,
W przypadku, gdy liczba senatorów przekroczy tą ustaloną przez organiczne senatus-consultum z 16 thermidora Roku X, powinna zostać dodana klauzula poprzez wykonanie artykułu 17 senatus-consultum z 14 nivôse Roku XI.

Art. 58

- Przewodniczący Senatu jest wyznaczany przez Cesarza i wybierany spośród senatorów.

- Jego funkcja trwa rok.

Art. 59

- Zwołuje Senat za rozkazem wydanym z własnej inicjatywy przez Cesarza i wobec prośby, bądź to jednego z komisarzy, która zostanie omówiona poniżej, w artykułach 60 i 64, albo senatora, w zgodzie z klauzulą z artykułu 70, bądź urzędnika Senatu ds. wewnętrznych instytucji.

- Przedstawia Cesarzowi sprawozdanie z posiedzeń zwołanych poprzez prośbę komisji bądź sentora, o ich celach i rezultatach obrad Senatu.

Art. 60

- Komisja złożona z siedmiu członków, wyznaczona przez Senat i wybrana poprzez tę instytucję, nabywa wiedzę, na podstawie informacji udzielanej jej przez ministrów o aresztowaniach dokonanych w zgodzie z 46 artykułem konstytucji, kiedy osoby aresztowane nie zostały postawione przed trybunały w ciągu 10 ich aresztu.

- Komisja ta nazywana jest Senacka Komisją Wolności Osobistej.

Art. 61

- Wszystkie osoby aresztowane i wobec których nie zaczął się proces w ciągu 10 dni od aresztowania, mogą odwoływac się bezpośrednio sami, poprzez krewnych lub przedstawicieli i w drodze petycji, do Senackiej Komisji Wolności Osobistej.

Art. 62

- Kiedy komisja uważa, że przetrzymywanie przedłużające się powyżej 10 dni po aresztowaniu nie jest gwarantowane przez interes państwa, zaprasza ministra, który rozkazał areszt, by rozkazał wypuścić te osobę na wolność bądź posłał przed zwykłe trybunały.

Art. 63

- Jeśli, po trzech następujących prośbach, ponownie na przestrzeni miesiąca, przetrzymywana osoba nie została uwolniona ani wysłana przed zwykły trybunał, komisja prosi o spotkanie Senatu, które zostaje zwołane przez przewodniczącego i uchwala, jeśli jest taka potrzeba, następującą uchwałę:
- "Są silne przypuszczenia, że N.... jest samowolnie przetrzymywany."

- Następnie poczynanie jest zgodne z klauzulami zawartymi w artykule 112, rozdział 13, O Wysokim Sądzie Cesarstwa.

Art. 64

- Komisja złożona z siedmiu członków, wyznaczona przez Senat i wybrana poprzez tę instytucję, jest zobowiązana by dbać o wolność prasy.

- Periodyki, drukowane i przesyłane przez subskrypcję, nie włączają się pod jej władzę.

- Komisja jest nazywana Senacką Komisją Wolności Prasy.

Art. 65

- Autorzy, drukarze lub wydawcy, którzy sądzą, ze jest podstawa by skarżyć się na restrykcje nałozone na drukowanie bądź obieg prac, mogą uciekać się bezpośrednio i w drodze petycji do Senackiej Komisji Wolności Prasy.

Art. 66

- Kiedy Komisja sądzi, iż nałożone restrykcje nie gwarantują interesu państwa, prosi ministra, który wydał rozkaz o odwołanie go.

Art. 67

- Jeśli po trzech kolejnych prośbach, wyrażonych na przestrzeni miesiąca, restrykcja pozostaje, Komisja prosi o spotkanie Senatu, które zostaje zwołane przez przewodniczącego i które wyraża, jeśli jest taka potrzeba, następującą deklarację:
- "Są silne przypuszczenia, że wolność prasy została naruszona."

- Potem, procedury są odpowiednie do klauzuli z artykułu 112, rozdział 13, O Wysokim Sądzie Cesarstwa.

Art. 68

- Jeden członek każdej z tych Komisji Senackich zaprzestaje pełnienia swoich funkcji, co 4 miesiące.

Art. 69

- Każdy projekt prawa uchwalany przez Ciało Ustawodawcze jest przesyłany do Senatu w dniu przyjęcia i deponowany w jego archiwach.

Art. 70

- Każdy dekret wydany przez Ciało Ustawodawcze może zostać zaskarżony przez Senatora do Senatu.
1. Jako skłonność do przywrócenia reżimu feudalnego.
2. Jako nieprzychylny dla niezmienności cen sprzedaży ziem państwowych.
3. Jako nieprzedyskutowany według norm ustalonych w konstytucjach Cesarstwa, regulacjach i prawach.
4. Jako konstytuujący atak na prawa godności cesarskiej i Senatu, bez uszczerbku na wykonaniu artykułów 21 i 37 l'acte des constitutions de l'Empire z 22 frimaire Roku VIII.

Art. 71

- Senat, w czasie 6 dni następujących po przyjęciu projektu prawa, obraduje nad raportem specjalnej komisji i po wysłuchaniu 3 czytań dekretu w 3 posiedzeniach odbywających się w różnych dniach, może wyrazić swoją opinię, że "nie ma potrzeby publikowania prawa".

- Przewodniczący zawiadamia Cesarza o rezolucji przyjętej przez Senat z wyrażeniem jej motywów.

Art. 72

- Cesarz, po wysłuchaniu Rady Stanu, bądź to deklaruje poprzez dekret swoją aprobatę do rezolucji Senatu, bądź nakazuje przyjęcie prawa.

Art. 73

- Którekolwiek z praw, którego obwieszczenie spowodowało takie okoliczności przed upływem przerwy 10 dni, nie może już zostać ogłoszone dopóki nie zostanie ponownie przedstawione pod obrady i przyjęte przez Ciało Ustawodawcze.

Art. 74

- Wszystkie czynności kolegium elektorskiego i częściowe czynności, które odnoszą się do prezentacji kandydatów do Senatu, Ciała Ustawodawczego i Trybunatu nie mogą zostać unieważnione z powodu niekonstytucyjności, z wyjątkiem senatus-consultum.

ROZDZIAŁ 9 - O RADZIE STANU

Art. 75

- Kiedy Rada Stanu obraduje nad projektami prawa bądź regulacji w administracji publicznej, 2/3 członków Rady w podstawowym stanie, musi być obecnych.

- Liczba Radców Stanu obecnych nie może być mniejsza od 25.

Art. 76

- Rada Stanu jest podzielona na 6 sekcji:
- Sekcja legislacyjna
- Sekcja wewnętrzna
- Sekcja finansów
- Sekcja wojny
- Sekcja marynarki wojennej
- Oraz sekcja handlu.

Art. 77

- Kiedy członek Rady Stanu pozostaje przez 5 lat na liście członków Rady w podstawowym składzie, otrzymuje tytuł Radcy Stanu dożywotnio.

- Kiedy zaprzestaje figurować na liście Rady Stanu w składzie podstawowym bądź nadzwyczajnym, ma prawo do 1/3 wynagrodzenia Radcy Stanu.

- Traci tytuł i prawa tylko na podstawie wyroku Wysokiego Sądu Cesarstwa, pociągającego za sobą karę.

ROZDZIAŁ 10 - O CIELE USTAWODAWCZYM

Art. 78

- Odchodzący członkowie Ciała Ustawodawczego mogą zostać wybrani ponownie.

Art. 79

- Projekty praw przedstawiane Ciału Ustawodawczemu są odsyłane do trzech sekcji Trybunatu.

Art. 80

- Posiedzenia Ciała Ustawodawczego dzielą się na posiedzenia zwyczajne i komitety ogólne.

Art. 81

- Posiedzenia zwyczajne składają się z: członków Ciała Ustawodawczego, mówców Rady Stanu i mówców trzech sekcji Trybunatu.

- Komitety ogólne składają się tylko z członków Ciała Ustawodawczego.

- Przewodniczący Ciała Ustawodawczego sprawuje swoją funkcję zarówno na posiedzeniach zwyczajnych jak i na komitetach ogólnych.

Art. 82

- Na posiedzeniu zwyczajnym, Ciało Ustawodawcze wysłuchuje mówców Rady Stanu i tych z trzech sekcji Trybunatu oraz głosuje nad projektami praw.

- Na komitetach ogólnych, członkowie Ciała Ustawodawczego dyskutują pomiędzy sobą o zaletach i wadach projektów prawnych.

Art. 83

- Ciało Ustawodawcze przekształca się w komitety ogólne:
1. Na podstawie prośby przewodniczącego, dla spraw wewnętrznych instytucji.
2. Na podstawie prośby złożonej przewodniczącemu i podpisanej przez 50 obecnych członków.
- W tych dwóch przypadkach komitet ogólny jest tajny i dyskusje nie powinny być publikowane ani rozgłaszane.
3. Na prośbę mówców Rady Stanu, specjalnie wyznaczonych do tego celu.
- w tym przypadku komitet ogólny jest koniecznie upubliczniony.

- Żadna decyzja nie może zostać podjęta na komitetach ogólnych.

Art. 84

- Gdy dyskusja w czasie komitetu ogólnego zostaje zamknięta, decyzja zostaje odroczona do kolejnego dnia posiedzenia.

Art. 85

- Ciało Ustawodawcze, w dniu, w którym musi głosować nad projektem prawa, wysłuchuje, na tym samym posiedzeniu, streszczenia, które wygłaszają mówcy Rady Stanu.

Art. 86

- Decyzja dotycząca projektu prawa nie może, w żadnym razie, zostać odroczona na więcej niż 3 dni od tego co zostało ustalone na zamknięciu dyskusji.

Art. 87

- Sekcje Trybunatu stanowią jedyne komisje Ciała Ustawodawczego, które mogą tworzyć pozostałe w przypadku określonym w artykule 113, rozdziale 13, O Wysokim Sądzie Cesarstwa.

ROZDZIAŁ 11 - O TRYBUNACIE

Art. 88

- Funkcje członków Trybunatu trwają dwa lata.

Art. 89

- Skład Trybunatu jest wymieniany w połowie co każde 5 lat.

- Pierwsza wymiana powinna zostać podjęta na sesji Roku XVII, w zgodzie z organicznym senatus-consultum z 16 thermidora, Roku X.

Art. 90

- Przewodniczący Trybunatu jest wybierany przez Cesarza, po prezentacji, z trzech kandydatów wybranych przez Trybunat w głosowaniu tajnym i poprzez większość.

Art. 91

- Funkcja przewodniczącego Trybunatu trwa 2 lata.

Art. 92

- Trybunat ma 2 kwestorów.

- Są wybierani przez Cesarza z potrójnej listy kandydatów wybranych przez Trybunat w głosowaniu tajnym i przez większość.

- Ich funkcje są identyczne z tymi wyznaczonymi dla kwestorów Ciała Ustawodawczego przez artykuły 19, 20, 21, 22, 23, 24 i 25 organicznego senatus-consultum z 24 frimaire, Roku XII.

- Jeden z kwestorów jest wymieniany co roku.

Art. 93

- Trybunat dzieli się na 3 sekcje:
- Sekcja Legislacyjna,
- Sekcja Wewnętrzna,
- Sekcja Finansów.

Art. 94

- Każda sekcja tworzy listy trzech swoich członków, z których przewodniczący Trybunatu desygnuje przewodniczącego sekcji.

- Funkcja przewodniczącego sekcji trwa rok.

Art. 95

- Kiedy poszczególne sekcje Rady Stanu i Trybunatu chcą się połączyć, spotkania odbywają się pod przewodnictwem arcykanclerza Cesarstwa albo arcyskarbnika, w zależności do spraw, które będą rozpatrywane.

Art. 96

- Każda sekcja obraduje osobno i w czasie spotkań sekcji, projekty prawne, które przekazało im Ciało Ustawodawcze.

- Dwóch mówców każdej z trzech sekcji wnoszą do Ciała Ustawodawczego opinie swojej sekcji i tłumaczą jej podstawy.

Art. 97

- W żadnym wypadku projekty prawne nie mogą zostać poddane pod dyskusję na ogólnych obradach Trybunatu.

- Trybunat spotyka się na ogólnych obradach, pod przewodnictwem przewodniczącego Trybunatu, by wykonywac swoje inne cele.

ROZDZIAŁ 12 - O KOLEGIACH ELEKTORSKICH

Art. 98

- Kiedykolwiek departamentalne kolegium elektorskie spotyka się by stworzyć listę kandydatów do Ciała Ustawodawczego, listy kandydatów do Senatu są odnawiane.

- Każde odnowienie unieważnia poprzednią prezentację.

Art. 99

- Wysocy dowódcy, komendanci oraz oficerowie Legii Honorowej są członkami Kolegium elektorskiego departamentu, w którym znajduje się ich miejsce stałego zamieszkania albo departamentu odpowiedniego do kohorty do której należą.

- Legioniści są członkami kolegiów elektorskich w swoich dystryktach.

- Kawalerowie Legii Honorowej są dołączani do kolegiów elektorskich, w których powinni brac udział na podstawie przedstawienia certyfikatu dostarczanego im w tym celu przez Wielkiego Elektora.

Art. 100

- Prefekci i komendanci wojskowi departamentów nie mogą być wybrani na kandydatów do Senatu przez kolegium elektorskie departamentu, w którym sprawują swoje funkcje.

ROZDZIAŁ 13 - O WYSOKIM SĄDZIE CESARSTWA

Art. 101

- Wysoki Sąd Cesarstwa podejmuje działanie w razie:
1. Przestępstw popełnionych przez: członków rodziny cesarskiej, tytularnych wielkich dostojników Cesarstwa, ministrów i sekretarzy stanu, wysokich dowódców, senatorów i Radców Stanu;
2. Przestępstw, zamachów i spisków przeciwko wewnętrznym i zewnętrznej służbie ochrony państwa, osoby Cesarza i wobec przypuszczalnego następcy tronu;
3. Przestępstw w stosunku do odpowiedzialnych za biuro ministrów i Radców Stanu, głównie tych odpowiedzialnych za administrację publiczną.
4. Zdrad zaufania i nadużyć władzy, popełnionych przez: generałów-kapitanów kolonii, prefektur kolonialnych i komendantów placówek francuskich poza kontynentem lub generalnych administratorów zatrudniony nadzwyczajnie, bądź wobec generałów armii lub marynarki wojennej, wobec przewinień pod względem dochodzenia sądowego popełnionego przez sądownictwo wojskowe w przypadkach wyznaczonych przez prawo.
5. Nieposłuszeństwa generałów armii i marynarki wojennej, którzy zignorowali rozkazy.
6. Malwersacji i trwonienia, w czasie których prefekci wewnętrzni zostali obwinieni w wykonywaniu swych funkcji.
7. Konfiskat i zaskarżenia stronniczości, która mogła zostać popełniona przez Sąd Apelacyjny lub Sąd Zwykły bądź członków Sądu Kasacyjnego.
8. W przypadku wykrycia samowolnego aresztowania lub naruszeń wolności prasy.

Art. 102

- Siedziba Wysokiego Sądu Cesarstwa znajduje się w Senacie.

Art. 103

- Jest przewodzony przez arcykanclerza Cesarstwa.

- Jeśli jet on chory, nieobecny lub legalnie odsunięty od sprawy, jest przewodzony przez kolejnego z tytularnych wielkich dostojników Cesarstwa.

Art. 104

- Wysoki Sąd Cesarstwa składa się z Książąt, tytularnych wielkich dostojników Cesarstwa i wysokich dowódców Cesarstwa, Wysokiego Sędziego - Ministra Sprawiedliwości, 60 senatorów, 6 przewodniczących sekcji Rady Stanu, 14 Radców Stanu i 20 członków Sądu Kasacyjnego.

- Senatorzy, Radcy Stanu i członkowie Sądu Kasacyjnego są wybierani na zasadzie starszeństwa.

Art. 105

- Przed Wysokim Sądem Cesarstwa jest prokurator generalny, wybierany przez Cesarza dożywotnio.

- Wykonuje obowiązki ministra, jest wspierany przez trzech trybunów, wybieranych każdego roku przez Ciało Ustawodawcze z listy 9 kandydatów przedkładanej przez Trybunat, oraz przez trzech sędziów wyznaczanych przez Cesarza, również co roku, spośród członków Sądów Apelacyjnych i Kryminalnych.

Art. 106

- Przed Wysokim Sądem Cesarstwa jest główny protokolant wyznaczany dożywotnio przez Cesarza.

Art. 107

- Przewodniczący Wysokiego Sądu Cesarstwa nie może zostać wyzwany na pojedynek, może odmówić z powodów usankcjonowanych prawnie.

Art. 108

- Wysoki Sąd Cesarstwa może działać tylko na postępowaniach zawiązanych przez ministerstwo publiczne w sprawach przestępstw popełnionych przez tych, który pozycja czyni ich przedmiotem jurysdykcji Sądu Cesarskiego; jeśli w procesie występuje jako strona powód, ministerstwo publiczne zostaje koniecznie stroną wspólną i oskarżenia oraz prowadzi postępowanie jako zostanie opisane poniżej.

- Ministerstwo publiczne jest ponadto wspólną i oskarżycielską stroną w sprawach konfiskat i zaskarżeń nielegalnego posiadania.

Art. 109

- Magistrats de sureté i przewodniczący ławy przysięgłych są zobowiązani do sporządzania notatek i przekazania, w ciągu 8 dni, do prokuratora generalnego przed Wysokim Sądem Cesarstwa wszystkich dokumentów dotyczących postępowania, kiedy w przestępstwach, które prowadzą, zdarzy się, bądź to charakteru osób, bądź tytułu oskarżenia lub z przesłanek, że sprawa należy do jurysdykcji Wysokiego Sądu Cesarstwa.

- Niemniej jednak, Magistrats de sureté kontynuują zbieranie dowodów i przejawów przestępstwa.

Art. 110

- Ministrowie lub Radcy Stanu związani z jakąkolwiek z części administracji publicznej mogą zostać oskarżeni przez Ciało Ustawodawcze jeśli wydali rozkaz sprzeczne z konstytucjami i prawami Cesarstwa.

Art. 111

- Ciało Ustawodawcze może zarówno oskarżyć:
- Generałów-kapitanów kolonii, prefektów kolonialnych, komendantów francuskich placówek pozakontynentalnych, administratorów generalnych, jeśli zdradzili zaufanie i urągali swojemu autorytetowi.
- Generałów armii i marynarki wojennej, którzy nie wykonali rozkazów.
- Prefektów wewnętrznych, którzy zostali obwinieni o trwonienie i malwersacje.

Art. 112

- Ciało Ustawodawcze może zarówno oskarżyć ministrów oraz przedstawicieli tych godności, jeśli ze strony Senatu nastąpiło zawiadomienie "o silnych przesłankach samowolnego aresztowania lub naruszenia wolności prasy."

Art. 113

- Oskarżenie Ciała Ustawodawczego nie może zostać wydane bez złożenia zawiadomienia przez Trybunat lub bez wniosku 50 członków Ciała Ustawodawczego, którzy żądają tajnego komitetu zawiązanego dla celu przeprowadzenia tajnego głosowania - 10 z nich musi być za wszczęciem postępowania oskarżycielskiego.

Art. 114

- W każdej z tych spraw, prośba lub postulat powinny zostać złożone pisemnie i podpisane przez przewodniczącego i sekretarzy Trybunatu albo przez 10 członków Ciała Ustawodawczego.

- Jeśli jest ona skierowana przeciwko ministrowi bądź Radcy Stanu związanego z administracją publiczną, jest mu oznajmiana w ciągu miesiąca.

Art. 115

- Oskarżony minister bądź Radca Stanu nie odpowiada.

- Cesarz wyznacza 3 Radców Stanu by udali się do Ciała Ustawodawczego w wyznaczonym dniu i otrzymali informacje na temat faktu oskarżenia.

Art. 116

- Ciało Ustawodawcze obraduje na tajnym komitecie o faktach przedstawionych w prośbie lub powiadomieniu i decyduje sposobem głosowania.

Art. 117

- Dokument oskarżenia zostaje okolicznościowo poświadczony i podpisany przez przewodniczącego Ciała Ustawodawczego.

- Jest przesyłany do arcykanclerza Cesarstwa, który przesyła go do prokuratora generalnego przy Wysokim Sądzie Cesarstwa.

Art. 118

- Zdrady zaufania i nadużycia władzy generałów-kapitanów kolonii i prefektów kolonialnych, komendantów placówek pozakontynentalnych i administratorów generalnych; fakt nieposłuszeństwa przez generała armii bądź marynarki wojennej wobec instrukcji im wydanym; malwersacje i sprzeniewierzenia prefektów są zaskarżane przez ministrów, każdego wobec swojego wydziału, do urzędników przydzielonych do ministerstwa publicznego.

- Jeśli oskarżenie zostało uczynione przez Wysokiego Sędziego - Ministra sprawiedliwości, nie może on uczestniczyć w wyrokach, które zapadną nad tym oskarżeniem.

Art. 119

- W sprawach przewidzianych w artykułach: 110, 111, 112 i 118, prokurator generalny zawiadamia arcykanclerza Cesarstwa, że w ciągu 3 dni jest potrzeba zwołania spotkania Wysokiego Sądu Cesarstwa.

- Arcykanclerz, po odebraniu rozkazów Cesarza, organizuje w ciągu 8 dni otwarcie zebrania.

Art. 120

- Na pierwszym posiedzeniu Wysokiego Sadu Cesarstwa, sprawa zostaje włączona pod jego jurysdykcję.

Art. 121

- Kiedy następuje oskarżenie lub skarga, prokurator generalny w zgodzie z trybunami i trzema sędziami-członkami ławy, decyduje czy jest potrzeba wszczynania dochodzenia.

- Decyzja należy do niego; jeden sędzia-ławnik może zostać wybrany przez prokuratora do wyznaczenia drogi dochodzenia.

- Jeśli ministerstwo publiczne myśli, iż skarga lub oskarżenie nie powinno być dopuszczone, przedstawia pozycje swojego mniemania, na podstawie którego Wysoki Sąd Cesarstwa ogłasza decyzję, po wysłuchaniu raportu wyznaczonego sędziego.

Art. 122

- Kiedy wnioski są zaakceptowane, Wysoki Sąd Cesarstwa przedstawia sprawę do rozpatrzenia właściwemu Sądowi.

- Jeśli są odrzucone, ministerstwo publiczne jest zobowiązane do kontynuowania swojego dochodzenia.

Art. 123

- W drugim z przypadków przedstawionych w poprzednim artykule oraz jeśli ministerstwo publiczne uważa, że skarga lub oskarżenie powinno zostać rozpatrzone, wymaga się sporządzenia dokumentu oskarżenia w ciągu 8 dni oraz zakomunikowania o nim delegatowi i zmiennikowi wyznaczonemu przez arcykanclerza Cesarstwa spośród sędziów Sądu Kasacyjnego, którzy są członkami Wysokiego Sądu Cesarstwa. Funkcje delegata, i w jego przypadku, zmiennika, obejmują przeprowadzenie badań i raportowanie.

Art. 124

- Sekretarz lub jego zmiennik przedkłada dokument oskarżenia 12 członkom Wysokiego Sądu Cesarstwa, wybranych przez arcykanclerza Cesarstwa, 6 spośród senatorów i 6 spośród reszty członków Wysokiego Sądu Cesarstwa.

- Członkowie wybrani nie biorą udziału w wyroku Wysokiego Sądu Cesarstwa.

Art. 125

- Jeśli 12 wybranych członków dojdzie do wniosku, że jest potrzeba oskarżenia, członek-sekretarz przygotowuje w zgodzie z tym zarządzenie, wydające nakaz aresztowania i przekazuje je do zatwierdzenia.

Art. 126

- Jeśli członkowie, przeciwnie, sądzą że nie ma podstaw do oskarżenia, jest to referowane przez sekretarza Wysokiemu Sądowi Cesarstwa, który wyrokuje ostatecznie.

Art. 127

- Wysoki Sąd Cesarstwa nie może wydać wyroku, gdy jest mniej niż 60 członków. Dziesięciu z ogólnej liczby członków może zostać wyłączonych ze sprawy, bez podania przyczyny, przez oskarżenie i 10 przez grupę publiczną. Decyzja jest podejmowana większością głosów.

Art. 128

- Procedury i wyrok są upublicznione.

Art. 129

- Oskarżeni mają adwokatów; jeśli nie przedstawią żadnego, arcykanclerz Cesarstwa nadaje im jednego.

Art. 130

- Wysoki Sąd Cesarstwa może ogłaszać tylko kary zgodne z Kodeksem Karnym.

- Ogłasza, jeśli jest taka potrzeba, zadośćuczynienie szkodą i interesowi obywatelskiemu.

Art. 131

- Jeśli uwalnia, może przekazać uwolnionych pod nadzór i nakazać im dyspozycyjność przez policją stanu, na czas który wyznaczy.

Art. 132

- Wyroki wydane przez Wysoki Sąd Cesarstwa nie są przedmiotem żadnej apelacji.

- Te, które skazują na niesławne i potępiające kary mogą zostać wykonane jedynie po podpisie przez Cesarza.

Art. 133

- Specjalne senatus-consultum zawierają wszystkie ustalenia pokrewnych organizacji i działalności Wysokiego Sądu Cesarstwa.

ROZDZIAŁ 14 - O KLASIE SĘDZIOWSKIEJ

Art. 134

- Zarządzenia Sądów Zwyczajnych nazywane są wyrokami.

Art. 135

- Przewodniczący Sądów Kasacyjnych, Apelacyjnych i Kryminalnych są wyznaczani dożywotnio przez Cesarza i mogą zostać wybrani ze składu sądów, którym będą przewodzić.

Art. 136

- Trybunał Kasacyjny przyjmuje miano Sądu Kasacyjnego.

- Trybunały Apelacyjne przyjmują miano Sądów Apelacyjnych.

- Trybunały Kryminalne przyjmują miano Sądów Kryminalnych.

- Przewodniczący Sądu Kasacyjnego i przewodniczący Sądów Apelacyjnych podzielonych na oddziały przyjmują tytuły Pierwszego Przewodniczącego.

- Wiceprzewodniczący przyjmują tytuły przewodniczących.

- Członkowie Komisji Rządowej przy Sądzie Kasacyjnym, Sądach Apelacyjnych i Kryminalnych przyjmują tytuły Cesarskich Prokuratorów Generalnych.

- Członkowie Komisji Rządowej przed innymi trybunałami przyjmują miano prokuratorów cesarskich.

ROZDZIAŁ 15 - O OBWIESZCZENIACH

Art. 137

- Cesarz pieczętuje i obwieszcza:
- organiczne senatus-consulta,
- senatus consulta,
- akty wydawane przez Senat,
- prawa,

- Organiczne senatus-consulta, senatus-consulta oraz akty Senatu są ogłaszane w ostatnim z 10 dni następujących po ich wydaniu.

Art. 138

- Każdy z dokumentów wymienionych w poprzednim artykule wydawany jest w dwóch oryginalnych egzemplarzach.

- Są one podpisywane przez Cesarza, zaświadczane przez jednego z tytularnych wielkich dostojników, każdy zgodnie z ich prawami i obowiązkami, kontrasygnowane przez sekretarza stanu i ministra sprawiedliwości i pieczętowane wielką pieczęcią państwa.

Art. 139

- Jeden z tych egzemplarzy jest deponowany w archiwach pieczęci, a drugi przekazywany do archiwów instytucji publicznej, z której dokument pochodzi.

Art. 140

- Ogłoszenie jest wyrażane takim słowami:
- "N. (imię Cesarza), z woli Boga i konstytucji Cesarstwa, Cesarz Francuzów, pozdrawia wszystkich obecnych i przyszłych:
"Senat po wysłuchaniu mówców Rady Stanu, podjął (bądź zdecydował) jak następuje:
"(Lub w innym przypadku) Ciało Ustawodawcze wydało ...(data) następujący dekret, w zgodzie z propozycją przedstawioną w imieniu Cesarza, po wysłuchaniu mówców Rady Stanu i sekcji Trybunatu, że...."
"Nakazujemy i wymagamy żeby obecny, podbity przez pieczęcie państwowe i wymieniony w Biuletynie Praw, został przesłany do Sądów, Trybunałów i władz administracyjnych, by mogły one przepisać go do swoich rejestrów, przestudiować i zmusić do przestrzegania; oraz Wielki Sędzia-Minister Sprawiedliwości jest zobowiązany do nadzoru nad jego publikacją."


Art. 141

- Kopie wykonawcze wyroków powinny być zapisywane następująco:
- "N. (imię Cesarza), z woli Boga i konstytucji Cesarstwa, Cesarz Francuzów, pozdrawia wszystkich obecnych i przyszłych:
"Sąd... (lub trybunał...- jeśli to trybunał pierwszej instancji) podjął następujący wyrok:"
"(Tu następuje wyrok lub nakaz) Nakazujemy i wymagamy by wszyscy egzekutorzy wobec tego nakazu, wprowadzili go w życie; by wszyscy prokuratorzy generalni i ci, którzy działają przy trybunałach pierwszej instancji, by go używali; by wszyscy dowódcy i oficerowie służb publicznych pomogli w jego legalnym wykonaniu."
"Świadectwo obecnego wyroku zostało podpisane przez Przewodniczącego Sądu bądź Trybunału i przez Egzekutora."


ROZDZIAŁ 16 I OSTATNI

Art. 142


- Następująca propozycja winna zostać zaprezentowana dla akceptacji Ludu, w sposób opisany w wyroku z 20 floréal, Roku X:
- "Lud pożąda dziedziczności godności cesarskiej naturalnie i w prostej, legitymizowanej i adoptowanej linii Napoleona Bonaparte oraz w prostej, legitymizowanej linii Józefa Bonaparte i Ludwika Bonaparte, jak zostało to uregulowane w organicznym senatus-consultum z tego dnia."


Góra
 Zobacz profil  
 
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Utwórz nowy wątek Ten wątek jest zablokowany. Nie możesz w nim pisać ani edytować postów.  [ Posty: 1 ] 

Strefa czasowa: UTC + 2 [ DST ]


Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 5 gości


Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Skocz do:  
cron
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group
Przyjazne użytkownikom polskie wsparcie phpBB3 - phpBB3.PL