Teraz jest 19 mar 2024, o 12:41

Strefa czasowa: UTC + 2 [ DST ]




Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 2 ] 
Autor Wiadomość
PostNapisane: 27 sty 2010, o 23:48 
Offline
Roi de Saxe et duc de Varsovie
Roi de Saxe et duc de Varsovie
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 25 sty 2010, o 23:49
Posty: 2719
Wątek założony przez użytkownika Andrzej80

Przedstawię sylwetki generałów rosyjskich, którzy pochodzili z Francji. Uciekli z niej w czasie rewolucji i postanowili walczyć przeciw swej ojczyźnie w armii rosyjskiej. czy tych którzy postanowili wstąpić na własną rękę do armii rosyjskiej.

Leo Lwowicz Carbonier(Louis Barthelemy Karbonier) (3.12.1779-9.05.1836)

Pochodził z Francuskiej nobilitowanej rodziny Carbonier de Grogniac, która osiadła w Rosji w XVIII w. W 1786 zwerbowany do Preobrażeńskiego p.lejbgwardii. W czasie wojny ze Szwecją 1788-90 walczy jako kapitan w St-Petersburskim p.grenadierów. W 1791 posłany na front turecki i walczy przeciw turkom pod Braiłowem, Babadagiem i Macinem.W latach 1794-95 służy w Grenadierskim korpusie m. Czarnego w Odessie. W 1801 zostaje przydzielony do kwatermistzostwa i zostaje wychowawcą kadetów w 2 korpusie kadetckim w latach 1802-07, następnie zostaje mianowany do stopnia podporucznika.W 1808 on zostaje przeniesiony w radze kapitana do ministerstwa marynarki i dopilnowuje budowy fortyfikacji w Rewel. Po awansie na pułkownika w 1809 służy w twierdzy Kronsztad. 19.10.1810 zostaje mianowany na generała-majora i rozpoczyna służbę w korpusie inżynierskim a w 1811 zostaje generalnym inspektorem tego korpusu. Bierze udział w kampanii 1813-14, gdzie uczestniczy w bitwach pod, Dreznem, Kulm, Lipskiem i Hamburgiem, w okresie kampanii zdobył order św. Anny 1-klasy z diamentami, pruski order czerwonego orła i austriacki order Leopolda. W latach 1815-16 on odpowiadał za inżyniera szkół i pracował nadal nad ulepszaniem nawigacji na Wołdze i rzekach Moskwy. W 1818 dopilnowuje wojskowe kolonie a poźniej służył na radzie transportu cesarstwa. W 1824 bierze dymisję. Do armii powraca w 1826 i przydzielony zostaje do korpusu inżynierów. 3.09. 1826 zostaje awans na generał-porucznika. On także służył jako przewodniczący głównego komitetu do statków. On nastepnie zostaje dyrektorem w morskiej sekcji departamentu konstrukcyjnego. 4.05. 1834 promowany na generała inżynierii. Zmarł 9.05. 1836 i został pochowany w luterańskim cmentarzu w St-Petersburgu.


Maxim Iwanowicz de Damas(Ange Hyacinthe-Maxence) (30.09.1785-6.03.1862)


Ur. W prominetnej rodzinie Francuskiej, co zbiegła z Francji podczas rewolucji francuskiej. On studiował w Artyleryjskim i Inżynierskim korpusie kadetów a następnie jako porucznik wstąpił do p. pionierów 30.12. 1800. Wkrótce on zostaje przeniesiony do Siemionowskiego p. lejbgwardii. W kampanii napoleońskiej 1805 walczy pod Austerlitz. Na początku 1806 rozpoczyna on wychowanie rekrutów w Rosji i 12.05. 1811 zostaje mianowany do stopnia pułkownika. W kampanii 1812 walczy w składzie V Korpusu Gwardii w Siemionowskim p.lejbgwardii. Zostaje ranny w bitwie pod Borodino i następnie zostaje odznaczony orderem św. Anny 2 klasy.
Kampanie 1813 przeszedł w Astrahanskim p. grenadierów. Walczył podczas tej kampanii pod Lutzen, Bautzen, Lipskiem za który zostaje odznaczony orderem św. Włodzimierza 3 klasy. 27.09. 1813 zostaje awans na generała-majora. W kampanii 1814 bierze udział w bitwach pod Brienne, La rothiere, Arcis-sur-Aube. Za udział w zdobyciu Paryża odznaczony orderem św. Jerzego 3 klasy. Po zakończeniu wojny opuszcza służbę w armii rosyjskiej i powraca do Francji 14.05. 1814. Wstąpił na służbę do ministerstwa wojny. 1823-24 minister wojny a 1824-28 minister spraw zagranicznych. W 1822 ożenił się Charlotte Laure de Hautefort córką Armand-Louis-Amédée de Hauteforta.


Osip Lwowicz Debu (30.12.1774-22.04.1842)

Ur. W prominetnej rodzinie francuskiej żyjącej w Italii. On urodził się w Livorno. Studiował w Artyleryjskim i Inzynierskim korpusie kadetów. Od 1793 służył w semionowskim p. lejbgwardii. 1800 przechodzi do Litewskiego p. muszkieterów. O w 1806 zostaje pułkownikiem w Kałuckim p. muszkieterów. W latach 1806-07 służy z pułkiem w 5DP w Polsce. 28.11.1809 zostaje dowódcą Kazańskiego p. muszkieterów i walczył w rejonie północnego Kaukazu przez sześć lat. 1816 zostaje generałem-majorem i dowódcą 1bryg. W 22DP W 1826 przechodzi do cywilnej służby i 1827 zostaje cywilnym gubernatorem Orenburga. Od 1832 senator.


August Osipowicz Delegarde (Augusten Marie Balthazar Charles Peletie) (1780-1834)

Ur. Się w Francuskiej nobilitowanej rodzinie, która uciekła do Rosji podczas rewolucji francuskiej. Od 1801 wszedł do rosyjskiego kwatermistrzostwa, następnie zostaje adjutantem inspektora kawalerii Dniesrowskiego OW gen. Dotichampa. Podczas kampanii 1812 służył w kwatermistrzostwie w armii Kutuzowa. Brał udział w bitwie pod Austerlitz. W 1806 zostaje przeniesiony do Jegierskiego p. lejbgwardii. W 1807 uczestniczy w kampanii w Polsce a 1808-09 walczy w wojnie ze Szwecją w Finlandii, odznaczony zostaje za odwagę pod Idensalmi orderem św. Jerzego 4.klasy. 1811 promowany do stopnia pułkownika. W kampanii 1812 zostaje przydzielony do 3 bryg. w Gwardyjskiej DP 1 armii. Walczył podczas tej kampanii pod Borodino. W kampanii 1813-14 walczył pod: Lutzen, Bautzen, Kulm, Lipskiem, La rothiere, Champenoise. Uczestnik zdobycia Paryża. 27.05. 1814 zostaje promowany do stopnia generał-majora i zostaje dowódcą 48p. jegrów. 1815 występuję z armii rosyjskiej i powraca do Francji. Służył w armii francuskiej za Ludwika XVIII


hrabia Osip Frantsewicz Dolon (14.04.1774-25.05.1821)

Ur. Się w nobilitowanej rodzinie Francuskiej. Służył następnie w emigracyjnym korpusie księcia Conde. On 1798 jako kapitan zostaje przeniesiony do rosyjskiej armii do Syberyjskiego p.dragonów. W 1p. konnym przeszedł wojnę z Turcją 1806-12. W kampanii 1812 w 8bryg. 2Dkawalerii w IV Korpusie. Walczył pod Smoleńskiem, Lubiniem(12.11.1812 promowany na Pułkownika), Borodino, Małojarosławcem i Krasnem. W 1813 uczestnik zdobycia Gdańska i Torgau zanim połączył się z lotną grupą Czerniszewa. Za udział w bitwie pod Lunenbergiem wyróżniony orderem św. Jerzego 4 klasy. Walczył też pod Dennewitz i Lipskiem. W kampanii 1814 bierze udział w bitwie pod Craonne, Reims oraz uczestniczy w zdobyciu Paryża.13.06.1815 mianowany na generała-majora. 1815-16 zostaje Komendantem m. Nancy. Po wojnie zostaje dowódcą 2bryg. w 2Duł. 1818-19 dowódca 1bryg w tej samej dywizji. 1819 wziął dymisję ze względu zdrowotnych.


markiz Jean Francois Louis Dotichamp (1738-1831)

Ur. Się w Francuskiej rodzinie arystokratycznej. Był on starszym synem poległego pod Laufelde pułkownika markiza Ludwika Josepha Dotichampa. On uczestniczył w siedmioletniej wojnie był adjutantem swego krewnego marszałka Brogle. 1762 jako wyrózniający się podczas walk zostaje odznaczony orderem św. Józefa.
W 1770 przebywał w Luneville. Tutaj po raz pierwszy cesarzewicz Paweł Petrovich zobaczył Dotichampa i skupił swoją uwagę na jego zdolności na organizacji kawalerii. 1780 został on kwatermistrzem a 1789 szefem sztabu armii stacjonującej koło Paryża. Zaproponowano mu aby przeciwstawił energiczne kroki przeciw rebelii w Paryżu. Jednak tę propozycję odrzucił i z księciem de Conde udał się do Turynu. W korpusie księcia którym dowodził kawalerią uczestniczył w 1792r w walce w Szampanii. Póżniej przedostał się do Mastricht gdzie wraz z innymi emigrantami z Francji bronił miasta aż do przybycia austriaków.
Po 1794 on się tułał szukając służby w Hiszpanii, Prusach czy Anglii. Po wstąpieniu Pawła na tron carski zostaje mu zaproponowana służba w armii rosyjskiej. Propozycję przyjął i wstąpił do armii rosyjskiej. W 1797r car Paweł powołuje go na dowódcę kawalergadzskiego pułku.. On ucieszył się z tego gdyż kochał służbę w Kawalerii. Jednak wiedział, że jako cudzoziemiec i emigrant nie będzie mu łatwo zjednać do siebie dowodzony pułk mimo uznania jego kwalifikacji dowódczych oraz musiał się wyrobić w dowodzeniu taką ważną w rosyjskiej armii jednostką. Ponadto wiedział, że jego rosyjski nie jest za dobry i nie wszystko rozumiał inną trudnością dla niego było to, ze był francuskim emigrantem utożsamiającym ideę całkowicie nie zrozumiała w Rosji. Jednak mimo tych trudności wziął na siebie ciężar dowodzenia taką jednostką. Pułkiem tym dowodził do 1798. 5.08. 1798 zostaje dowódcą Jamburskiego p. kirasjerów.31.03.1799 zostaje generałem kawalerii a w latach 1799-1800 jest dowódcą Rostowskiego p. dragonów.
W listopadzie 1802 nowy car Aleksander I mianuje go na inspektora kawalerii w dnieprskim OW. Funkcję tą sprawuję do 1806r. 20.02.1806 rezygnuje z armii i wraz z rodziną osiedla się na prowincji. 1815 powraca do Francji. Osiedla się w Toluzie. 1818 zostaje komendantem Luwra a następnie uczestniczył przy spotkaniu cara Aleksandra z królem pruskim.
Mimo, że miał 92 lata w rewolucji lipcowej w 1830 uczestniczył aktywnie w walkach ulicznych przeciw armii dowodzonej przez marszałka Marmonta. Zmarł w Sen-żarmene 12.01.1831.


Iwan Iwanowicz Garnault(Harnault) (1758-1822)

Ur. w Francuskiej nobilitowanej rodzinie osiadłem w Rosji w XVIII w. Wstąpił on w1768 do Keksholmskiego p. piech. W 1771 zostaje adjutantem pułku. On służył jako porucznik w Polsce w 1772-74. Uczestniczył on w wojnie ze Szwecją 1788-90. Z niej wychodzi w stopniu majora. On nastepnie zostaje przeniesiony do Newskiego p. muszkieterów 17.03.1806 zostaje dowódcą Permskiego p.muszkieterów. W kampanii napoleońskiej 1806-07 służy w 5DP. Za męstwo w bitwie pod Iławą Pruską otrzymuję order św. Anny 2 klasy. Walczył też pod Guttstadt, Heilsbergiem za którą otrzymuje order św. Włodzimierza 3 klasy oraz pod Friedlandem. 24.12.1807 mianowany do stopnia generał-majora. Wojnie z Szwecją 1808-09 ponownie służy w 5DP w rejonie Savolaks w północnej Finlandii. W bitwie pod Revolaks(04.1808) jego grupy opuszczały stanowisko na lewo boku prowadzący (kierujący; prowadzenie Rosjan do porażki. Po zbadaniu tego incydentu sąd wojskowy złagodził mu karę w 3.08.1808. Przez trzy lata pozostawał bez przydziału i odwoływał się od tej decyzji. Do armii czynnej powrócił dopiero podczas kampanii 1812. Aleksander dopuścił go do służby sztabowej jako stab-oficer. Uczestniczył w kampanii 1813 gdzie uczestniczy w działaniach nad rz.Bobr, gdzie dowodził 12 i 22 jegierskimi pułkami. Po wojnie jego błąd 1808 został wybaczony wyniku rekomendacji generałów Langerana i Barcleya de Tolliego.


hrabia Karl Osipowicz Lambert (1772-10.06.1843)

Ur. w nobilitowanej Francuskiej rodzinie. Był synem generał armii królewskiej Marquisa de Saint Bris. Służbę rozpoczął w Francuskiej królewskiej Gwardii. Ucieka jednak podczas rewolucji do Rosji i w stopniu kapitana wstępuje do armii. Służył w Kinburskim p. Dragonów. Bierze udział w tłumieniu powstania w Polsce 1794. Walczył pod Maciejowicami oraz uczestniczy w szturmie na Pragę.Za to odznaczony orderem św. Jerzego 4 klasy. 1796-97 bierze udział w wojnie z Persją, gdzie dowodził p. kozakckim. W 03.1798 zostaje pułkownikiem oraz dostaje przydział do Starodubskiego p. kirasjerów. W 1799 bierze udział w wyprawie Suworowa do Italii. W korpusie Rimskiego-Korsakowa walczy w bitwie pod Zurichem. Następnie 29.12. 1799 zostaje awansowany do stopnia generała-majora i zostaję dowódcą Riazanskiego p. kirasjerów. Jednak po objęciu tronu przez cara Pawła I zostaje wydalony z armii. Do niej powraca w 03.1801 i zostaje przydzielony do Elizawetgradskiego p.huzarów. 3.03. 1802 zostaje dowódcą aleksandryjskiego p. huzarów. W kampanii napoleońskiej 1806 był dowódcą awangardy korpusu Ostermana-Tołstoja, walczy pod Czarnowem, gdzie on został ranny ale kontynuował walkę. Za ten czyn zostaje odznaczony orderem św. Jerzego 3 klasy. Uczestniczy następnie w bitwach pod Pułtuskiem, Iławą Pruską i Friedlandem, gdzie się ponownie wykazał. Odznaczony zostaje tym razem orderem św. Włodzimierza 3 klasy, orderem św. Anny 1 klasy oraz pruskim orderem czerwonego orła.
11.09. 1811 zostaje adjutant-generałem oraz dowódcą 5 D. kawalerii. W kampanii 1812 dowodzi 8D.Kawalerii zw ?Korpusem Lamberta? w 3armii. On wziął udział w bitwach pod Kobryniem i Horodeczną i zato zostaje promowany do stopnia generał-porucznika 2.10.1812. Również walczył pod Brześciem,Czarikowem i Borysowem, gdzie zostaje ranny,.
Po wyleczeniu się powraca do armii w 1814. W 2Dhuzarów uczestniczy w zdobyciu Paryża. 1816-25 dowodził 5 rez. Korpusem Kawalerii. 24.12.1824 promowany do stopnia generała kawalerii a od 1826 senator. 1836 otrzymał tytuł szlachecki imperium rosyjskiego. Jego żoną była Julia Michajłowa Dejewa. Miał sześcioro dzieci w tym dwóch generałów(Osipa i Karla)


Loggin Osipowicz Roth (1780-1851)

Ur. w Francuskiej nobilitowanej rodzinie. Po ucieczce podczas rewolucji służył w korpusie emigracyjnym ks. Conde zanim wszedł w służbę do armii rosyjskiej. Wziął udział w wyprawie Suworowa do Italii. Był ranny pod Constance. Po tym jak krótko pozostawał po za armią rosyjska powrócił do niej w 1802 i został porucznikiem w Wyborskim p.muszkieterów. W kampanii napoleońskiej 1805 służył w korpusie Buxhowdena i walczył pod Austerlitz. 1806 po awansie na kapitana bierze udział w kampanii w Polsce 1806-07. Za męstwo pod Iławą Pruską otrzymuje złoty krzyż i pruski krzyż Pout le Merite a za bitwę nad rz. Passarge otrzymuje order św. Włodzimierza 4 klasy. W armii Dunajskiej walczy w wojnie z Turcją 1807-12. Wziął udział w bitwach pod Braiłowem(ranny w głowę i w prawe ramie i otrzymał złotą szpadę),Ruse,Lowczą (otrzymał order św. Jerzego 4 klasy). W 1811 promowany na pułkownika i zostaje przydział do 45 p. jegrów. A następnie zostaje dowódcą 26p. jegrów. W kampanii 1812 wchodzi w skład 14DP 1Korpusu. Walczył pod Klajsticami, Smelą(nagrodzony orderem św. Jerzego 3 klasy) oraz w bitwach pod Połockiem.15.01.1811 zostaje awans na generała-majora. W kampanii 1813 odznacza się pod Lutzen, Bautzen za który zostaje odznaczony orderem św.Anny 1 klasy i pruskim orderem czerwonego orła a także walczył pod Dreznem, Teplitz po której to bitwie odznaczony został orderem św.Włodzimierza 2 klasy i austriackim orderem Marii Teresy. W kampanii 1814 walczy pod Arcis-sur-Aube, Champenoise oraz uczestniczy w zdobyciu Paryża.8.05. 1814 mianowany na generała-porucznika; 1814-18 dowódca 3 D. Grenadierów, 1818-20 dowódca 15DP, 1820-23 dowódca VIII Korpusu, 1823-26 dowodził IV Korpusem a od 1826 jest dowódcą VI Korpusu i na czele jego walczy w wojnie z Turcją 1828-29. 10.07.1828 zostaje generałem piechoty. 22.09.1828 odznaczony orderem Aleksandra Newskiego. Za wzięcie jednej z twierdz tureckich dostaje złotą szpadę z ałmazami. Bierze udział w tłumieniu powstania listopadowego w Polsce w 1831. W 1833 zostaje asystentem dowódcy 1armii.


hrabia Emmanuel Saint Priest (10.05.1776-29.03.1814)

Ur. we Francuskiej prominentnej rodzinie. Był synem francuskiego ambasadora w Portugalii, Hiszpani i Turcji oraz ministra wojny króla Ludwika XVI Francoisa Saint Priesta. Który uciekł do Rosji w czasie rewolucji. Z pomocą ojca dostał się do Artyleryjskiego i Inżynierskiego korpusu kadetów. Po zakończeniu korpusu w 1795 zostaje przydzielony do semionowskiego p. lejbgwardii. 1799-1801 służy w korpusie emigracyjnym ks. Conde. 1801 powraca w stopniu pułkownika do semionowskiego p.lejbgwardii. Bierze udział w kampanii napoleońskiej 1805, pod Austerlitz dowodzi kompanią w semionowskim p. lejbgwardii. Za okazane męstwo zostaje odznaczony orderem św. Jerzego 4 klasy. W kampanii 1806-07 walczył pod Guttsdadt, za którą otrzymuję order św. Włodzimierza 3 klasy. 1.12.1809 zostaje dowódcą 6p. jegrów. W armii mołdawskiej walczy w turcji 1809-12 pod Szumlą, Batinem, Lowczą.26.06.1811 mianowany na generał-majora W 1811 opracowujw nowy wojskowy regulamin. W kampanii 1812 zostaje szefem sztabu 2armii Bagrationa. Bierze udział w bitwie pod Smoleńskiem, Borodino.02.10.1812 zostaje awans na generał-porucznika. W kampanii 1813 w korpusie Miłoradowicza walczy pod Lutzen, Bautzen. Nad Kaczawą dowodził VIII korpusem. Walczył również pod Lobau, Lipskiem. W 1814 brał udział również w oblężeniu Mainz . Podczas wtargnięcia Francji posuwającej się od St. Dizier on zajmuję Reims. Jednak był złapany przez zaskoczenie i pokonany przez Napoleona 13-14.03. 1814. W czasie bitwy pod Laon zostaje ranny. Zostaje przewieziony do miasta, gdzie 29.03.1814 umiera.


Christian Iwanowicz Trousson (26.03.1745-20.03.1813)

Ur. w nobilitowanej Francuskiej rodzinie. W armii rosyjskiej od 1782. Służył jako kapitan w korpusie inżynierów. W wojnie z turcją 1787-92 walczy pod Oczakowem, Bender, Killią. 1796 uczestniczy w wojnie z Persją. Walczył pod Derbent i Baku. 18.11.1796 mianowany pułkownikiem. 1797-98 pracuje nad romaitymi konstrukcjami nad Dnieprem i rz. Dwiną.25.01. 1798 zostaje generał-majorem. On następnie zostaje przydzielony do departamentu komunikacji morskiej z rangą cywilnego sekretarza. 1800 powraca do służby w korpusie inżynierów. Pracuje w Tule. 27.06.1806 promowany do stopnia generał-porucznik. W kampanii 1812 zostaje głównym inżynierem 1armii. Wziął udział w bitwie pod Smoleńskiem i Borodino. Jednak wyniku choroby w późnym okresie 1812 bierze dymisję z armii.

P.S Langeron i Richelieu będą odrebnie opracowani. Niebawem opracuje równiez Francuzów którzy pochodzili z rodzin osiadłych w innych państwach.


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 15 sty 2013, o 14:35 
Offline
Soldat
Soldat

Dołączył(a): 15 sty 2013, o 13:38
Posty: 10
Louis Alexander Andrault Langeron(1763-1831), Antoine Henri Jomini (1779-1869) i Armand Emmanuel du Plessis Richelieu (1766-1822) byli najbardziej znanymi generałami rosyjskimi pochodzącymi z kraju Napoleona.


Góra
 Zobacz profil  
 
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 2 ] 

Strefa czasowa: UTC + 2 [ DST ]


Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 6 gości


Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Skocz do:  
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group
Przyjazne użytkownikom polskie wsparcie phpBB3 - phpBB3.PL