„Głogów w okresie wojen Napoleońskich 1806 – 1814” 1086 r. „Pruska załoga twierdzy Głogów liczyła ponad trzy tysiące żołnierzy. W stajniach znajdowały się 52 konie. Do obrony wałów przygotowano 124 armaty. Dowódcą miasta został 31 pażdziernika 1806 r. generał-lejtnant Franz Joachim von Reinhart” „Funkcję komendanta twierdzy pełnił major von der Marwitz, oficerem odpowiedzialnym za fortyfikacje został kapitan Moritz, a artylerią dowodził major von Lichtenberg” „Trzon załogi głogowskiej twierdzy stanowiły trzy bataliony muszkieterskie z trzech pułków piechoty, pod dowództwem von Grevenitza, von Tschepego i von Zastrowa. Należy nadmienić, iż wszystkie tutejsze pułki miały tylko jedną trzecią swojego nominalnego stanu osobowego. Pierwsze i drugie bataliony tych pułków znajdowały się poza Głogowem. Najpewniejszym w oczach oficerów był batalion von Grevenitza, gdyż w znacznej części był złożony z Niemców. Pułk von Tschepego....W połowie składał się z Polaków. Natomiast batalion von Zastrowa, który przybył z Kalisza cały złożony z Polaków, należał pod względem wyszkolenia i, a szczególnie dyscypliny, do najgorszych i najbardziej niepewnych jednostek w armii.”
1813 W czerwcu po odblokowaniu twierdzy stan garnizonu wynosił 114 oficerów oraz 4659 podoficerów i żołnierzy. Poniesione w trakcje oblężenia straty wynosiły 19 zabitych 86 rannych 28 wziętych do niewoli i 49 dezerterów
Drugi etap oblężenia Załoga twierdzy składała się z 8559 ludzi( w tym 339 osób administracji) Garnizon został podzielony na dziewięć batalionów piechoty, cztery kompanie artylerii i dwie duże kompanie saperów. Wsród nich byli głównie francuzi, ale znajdowały się tu również oddziały złożone z Chorwatów, Hiszpanów, Włochów, Holendrów, Saksończyków, Polaków ortaz żołnierzy badeńskich i frankfurckich. Około 1500 z nich znajdowało się jednak w szpitalach i nie mogli się oni czynnie włączyć do obrony
|