Przeglądając „Dictionnaire des colonels de Napoleon“ autorstwa D.&B. Quintin i mając w pamięci dzieła autorstwa Stanisława Kirkora natknąłem się na ciekawą, moim zdaniem, informację. I wydaje mi się, że ten znakomity autor popełnił w jednej ze swoich książek dość spory błąd. A może w moich przypuszczeniach jest jednak błąd? Ale po kolei. W książce “Pod sztandarami Napoleona” w rozdziale pt. Bellini Skowrońska poświęconym kochance Napoleona na Elbie podaje, że dama ta była żoną polskiego podporucznika Tomasza Skowrońskiego... Cytat: „Pons de l’Hérault w swych wspomnieniach z Elby wymienia polskiego szefa szwadronu Bellinę i pisze, że był najmłodszy z tytułu starszeństwa wśród polskich oficerów. To mogło odnosić się tylko do podporucznika Skowrońskiego. Błąd pamiętnikarza polegał na tym, że wśród Polaków nie było szefa szwadronu i żaden z nich nie nazywał się Bellini. Natomiast żona podporucznika Skowrońskiego znana była jako Bellini i to przezwisko pamiętnikarz przyjął jako nazwisko jej męża.” W dalszej części rozdziału Kirkor przytacza fragment wspomnień generała Gourgaud opisujący dni po abdykacji Napoleona w 1815 roku... „Przed moim wyjazdem (z Malmaison) niejaki Stupiński molestował mnie o to, bym wziął do swego powozu jego żonę; odmówiłem, bo, choć była bardzo ładna, nie uważałem tego za właściwe w sytuacji, w jakiej się znajdowaliśmy....” Fragment ten skomentowany został przez Kirkora następująco: "...Nie było polskiego oficera o nazwisku Stupiński. Gen. Gourgaud przekręcił je, powinno ono brzmieć Skowroński. Marchand opisał powyższy wypadek z innej perspektywy: „Tejże nocy (30 czerwca) przybyli do Rambouillet płk Bellini i jego żona; oboje byli na Elbie; zamierzali towarzyszyć cesarzowi do Stanów Zjednoczonych; pani Bellini była ubrana po męsku...”
Otóż moim skromnym zdaniem autor "Legii Nadwiślańskiej" myli się. Wg wspomnianego na wstępie dzieła małżeństwa Quintin był w armii napoleońskiej Polak o nazwisku Bellina-Skupiewski. Zgadzają się również stopnie podane przez cytowanych powyżej pamiętnikarzy. Oto skrócony biogram tegoż oficera zawarta we wspomnianym "Słowniku...": Antoni Bellina-Skupniewski urodził się w 1778 roku w Galicji, w 1797 roku wstąpił do Legionów Polskich we Włoszech otrzymując 27.10. tegoż roku stopień sierżanta. 31 maja został sierżantem-majorem Legii Polsko-Włoskiej. 24 kwietnia 1802 roku awansowany do stopnia podporucznika. Brał udział w walkach w Kalabrii w 1806 roku, gdzie został ranny pod Crotone (30.07.1806) oraz w Polsce (ranny 24 grudnia 1806). W latach 1809-1811 walczył w Hiszpanii jako oficer-adiunkt (adiutant) w sztabie IX.korpusu. W czasie kampanii 1812 roku w Rosji mianowany porucznikiem 2.pułku Legii Nadwiślańskiej i przydzielony do sztabu głównego Wielkiej Armii. Uczestnik kampanii 1813 roku, ranny podczas szarży kawalerii 22 maja (przypuszczalnie w bitwie pod Reichenbach). 7 lipca mianowany kapitanem-adiunktem w sztabie XII.korpusu Wielkiej Armii, następnie przeniesiony w stopniu szefa szwadronu do sztabu VIII.korpusu, ranny 19 października 1813 roku. Szef szwadronu 7.pułku szwoleżerów-lansjerów (czyli byłego pułku Ułanów Nadwiślańskich) w kampanii 1814 roku. Towarzyszył cesarzowi na Elbie, po powrocie awansowany 15 maja 1815 roku do stopnia pułkownika, uczestnik kampanii w Belgii w sztabie Armii Północy. W związku ze wspomnianą w powyższym biogramie służbą w Legii Nadwiślańskiej jego biogram zamieszczony jest również w książce Kirkora „Legia Nadwiślańska”. Oba biogramy odbiegają w pewnych szczegółach od siebie, zakładam jednak, że chodzi tutaj o jedną i tą samą osobę.
Skupieński (Skupiewski, Skupniewski) Antoni Tomasz, ur. w 1774 w Galicji, wstąpił 5.11.1799 do L. Nadd. jako adj.podof., opuścił służbę w 1801. W 1807 wstąpił do 1. p. piech. Ks. Warsz. jako ppor., skier. do L.N., przybył do zakł. w Sedanie przed 1.11.1808, do L.N. w Hiszpanii 25.2.1809, służył jako ppor. à la suite, opinię miał złą, skier. do zakł. w Sedanie 8.3.1811. Odszedł z Sedanu w sierpniu 1812 z 4. p. L.N., prowadząc oddział uzupełnień dla 3. p. w Rosji. Mian. por., przenies. do sztabu 7.7.1813.
Resztę informacji dotyczących życia Belliny-Skupiewskiego zaczerpnąłem z internetowej Biblioteki Genealogii Polskiej. Pierwszą żoną Belliny-Skupiewskego była Magdalena Alcayne (Alcaine) i to ona była, jak przypuszczam, opisywaną przez Kirkora „Belliną”. Po upadku Napoleona małżeństwo Bellina-Skupiewski starało się ponoć o zezwolenie na wyjazd z cesarzem na Sw.Helenę, a gdy jej nie otrzymało, wyjechali do Stanów Zjednoczonych. W grudniu 1815 roku płk.Skupiewski wyjechał do Południowej Ameryki, gdzie podczas wojny o niepodległość Chile otrzymał stopień generała. Uczestniczył również w wojnie w Brazylii. Po przybyciu do Peru ożenił sią ponownie z Maria Antonia Villa Ceguago. Zmarł przypuszczalnie w 1840 roku w Peru.
|