Teraz jest 29 mar 2024, o 15:01

Strefa czasowa: UTC + 2 [ DST ]




Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 21 ]  Przejdź na stronę Poprzednia strona  1, 2, 3  Następna strona
Autor Wiadomość
PostNapisane: 27 kwi 2012, o 12:30 
Offline
Général de brigade
Général de brigade
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 9 lut 2010, o 21:07
Posty: 1269
TOM 11

MIEDZIANOWSKI FRANCISZEK – syn Michała i Salomei, ur. 1779 r. w m. Piotrkowie, postąpił 1808 r. jako lekarz klasy III do 4 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. umieszczony w 2 pułku strzelców pieszych w stopniu lekarza batalionowego. Odbył kampanie: 1808 - 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
MIELŻYŃSKI STANISŁAW – syn Maksymiliana o Konstancyi Czapskiej, generał wojsk polskich 1813 r., kawaler orderu Virtuti Militari, zaślubił Prowidencyę – Honoratę i z niej miał córki: Elżbietę, Eleonorę, Filipinę i syna Filipa. Rodzeństwo: Józefa, Katarzyna, Mikołaj, Tomasz.
MIEROSŁAWSKI ADAM – syn Antoniego i Ksaweryny, ur. 1785 r. w Roszkach, w Poznańskiem, wszedł 1806 r. jako podporucznik do 4 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1807 r. został porucznikiem; kapitan w 1 pułku piechoty nadwiślańskiej, w 1810 r. został szefem batalionu w 4 pułku piechoty francuskiej, a w 1815 r. przeznaczony do 4 pułku piechoty liniowej, awansował na podpułkownika i w 1817 r. przeniesiony do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi, za co ozdobiony krzyżem Virtuti Militari i Legii Honorowej z dotacją.
MIEROSŁAWSKI ATANAZY GASPAR – ur. 1785 r., dowódca batalionu w 1 regimencie nadwiślańskim, kawaler Legii Honorowej, dyplomem 1813 r. wyniesiony do godności kawalera cesarstwa, a w 1812 r. otrzymał donację dożywotnią 2000 fr. Rocznie.
MIEROSŁAWSKI JÓZEF – ur. 1781 r. w Kobylinie, w Poznańskiem, wszedł 1794 r. do brygady Walewskiego i w 1797 r. przeszedł do służby francuskiej legii nadwiślańskiej jako podporucznik; porucznik 1802 r., kapitan 1803 r., w 1807 r. przeniesiony do legii północnej, a 1808 r. przeznaczony do 5 pułku piechoty, w 1809 r. awansował na podpułkownika; przeznaczony do sztabu 1810 r., w 1815 r. był audytorem dywizyjnym strzelców konnych. Odbył kampanie: 1794 r. w Polsce, 1797 r. w Austryi i Włoszech, 1807 r. w Prusach, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi.
MIERZEJEWSKI FRANCISZEK – rodem z Brześcia Kujawskiego, postąpił 1807 r. do 15 pułku Księstwa Warszawskiego i był podporucznikiem w korpusie pociągu żywnościowego 1821 r..
MIERZEJEWSKI JÓZEF – syn Antoniego i Agnieszki Sakowskiej, ur. 1792 r. we wsi Wąsoszach, w obwodzie pyzdrskim, wszedł 1806 r. do 6 pułku ułanów Księstwa Warszawskiego i w 1808 r. został podporucznikiem; porucznik 1811 r., przeniesiony 1813 r. do pułku gwardii wielkiego księstwa Bergskiego, awansował tegoż roku na kapitana, a w 1821 r. na majora z przeniesieniem do kampanii 2 weteranów, a w 1831 r. był dowódcą 2 pociągu żywnościowego. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi, za co otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari i order Legii Honorowej. Z żony Anny Gzowskiej pozostawił syna Stanisława – Jana i córkę Helenę - Praksedę. Umarł 1848r. w Łowiczu.
MIERZEJEWSKI MACIEJ – kapitan 1 pułku strzelców, kawaler Legii Honorowej, za waleczność przy zdobyciu Somosierry zaszczycony został pensyą do wygaśnięcia rodu w linii prostej.
MIERZYŃSKI JÓZEF – syn Pawła i Katarzyny, ur. 1794 r. we wsi Kłodno, w obwodzie czerskim, wstąpił 1812 r. do 8 pułku Księstwa Warszawskiego, a następnie był w 1 pułku piechoty; porucznik piechoty 1831 r.. Odbył kampanie 1812 r. w Rosyi i walczył pod Smoleńskiem, Możajskiem i Juchnowem. Umarł 1858 r. w Krakowie, pozostawiwszy żonę i syna.
MIERZYŃSKI KSAWERY – kapitan wojsk Księstwa Warszawskiego 1813 r., a następnie kapitan inwalidów, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego 1838 r..
MIESZKOWSKI ANTONI – syn Piotra i Magdaleny, ur. 1781 r. we wsi Glinicach, w obwodzie pułtuskim, wszedł 1807 r. w stopniu kapitana do 8 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został majorem w 22 pułku piechoty litewskiej; pułkownik 1815 r., wyszedł 1817 r. do dymisyi, a w 1830 r. mianowany dowódcą gwardii ruchomej wojew. płockiego. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Po wyjściu z wojska był sędzią pokoju pow. pułtuskiego.
MIESZKOWSKI FELIKS – syn Piotra i Magdaleny , brat Antoniego, ur. 1783 r. we wsi Glinicach, postąpił 1806 r. do 4 pułku Księstwa Warszawskiego, i w 1807 r. został podporucznikiem; kapitan 1810 r., przeniesiony do 1 pułku strzelców pieszych, a 1815 r. do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808 – 1812 r. w Hiszpanii i 1812 r. w Rosyi.
MIESZKOWSKI IGNACY – syn Franciszka i Anny Malinowskiej, ur. 1797 r. we wsi Ciechanowie, w obwodzie płockim, wszedł 1812 r. do 8 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i w 1817 r. postąpił na porucznika; przeniesiony 1818 r. do 7 pułku piechoty liniowej, w 1824 r. awansował na porucznika; a 1831 r. na kapitana i tegoż roku na majora 10 pułku piechoty; ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari.
MIETELSKI WOJCIECH – syn Antoniego i Franciszki, ur. 1785 r. we wsi Janowie, w obwodzie łomżyńskim, wszedł 1809 r. do pułku gwardii polski – francuskiej i w 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 2 pułku ułanów, awansował 1822 r. na porucznika. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi: pod Witebskiem, Smoleńskiem, Możajskiem, Moskwą i in., 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
MIGASIEWICZ FRANCISZEK – rodem z Warszawy, wszedł 1809 r. do 2 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. wyszedł do dymisyi; postąpiwszy powtórnie do wojska, 1831 r. został podporucznikiem w korpusie pociągów.
MIKLASZEWSKI ANDRZEJ – syn Szymona i Maryanny Brzeznickiej, postąpił 1809 r. do wojska Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem, a w 1816 r. wyszedł do dymisyi i 1817 r. mianowany na burmistrza m. Pren, a w 1821 r. przeszedł ma burmistrza do m. Sereje.
MIKŁASZEWSKI KAZIMIERZ – syn Marcina i Honoraty, ur. 1785 r. w Szpakowie, na Wołyniu, wstąpił 1809 r. do 16 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. został porucznikiem; przeniesiony do 3 pułku strzelców konnych, wyszedł 1819 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii; otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari.
MIKŁASZEWSKI MICHAŁ – syn Wojciecha i Katarzyny, ur. 1788 r. we wsi Telno, w poznańskiem, wszedł 1806 r. do 10 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego, a w 1815 r. przeszedł do 2 pułku strzelców pieszych i 1819 r. został podporucznikiem; porucznik 1828 r. w 3 pułku strzelców pieszych, awansował 1831 r. na kapitana. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
MIKOSZA JÓZEF – syn Józefa i Maryanny, ur. 1792 r. we wsi Polanach, wojew. wileńskiem, wszedł 1812 r. do 18 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem, a w1815 r. przeniesiony do 3 pułku ułanów, wyszedł do dymisyi 1817 r..
MIKOSZEWSKI JAN – syn Jana i Magdaleny Wyrzykowskiej, ur. 1786 r. we wsi Glinkach, w obwodzie krakowskim, wszedł 1807 r. do 1 pułku gwardii konnej i w 1813 r. awansował na podporucznika w 7 pułku jazdy legii nadwiślańskiej; przeniesiony 1815 r. do 4 pułku ułanów, przeszedł 1817 r. do korpusu żandarmów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi.
MIKOSZEWKI KAJETAN – ur. 1783 r. w Zasławiu na Wołyniu, wstąpił 1807 r. do artylerii konnej Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został porucznikiem, a w 1815 r. wyszedł do dymisyi i osiadł na Wołyniu, gdzie dzierżawił wieś Kupczyńce. W 1831 r. wstąpił ponownie do wojska w randze majora, i wzięty do niewoli, wkrótce życie zakończył; był żonaty z Dorotą, córką Tomasza Kołyszki, i z niej miał córkę Gertrudę i syna Benedykta.
MIKULSKI ALEKSANDER – syn Michała i Józefy, ur. 1795 r. w m. Słonimie, wszedł 1812 r. jako podporucznik do pułku 20 piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. przeniesiony do 3 pułku strzelców pieszych, został w 1816 r. przeznaczony na adiutanta polowego przy generale brygady; wyszedł do dymisyi 1819 r. Odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
MIKULSKI JERZY – syn Jana i Elżbiety Drewnowskiej, ur. 1791 r. w m. Oszmianie, wszedł 1809 r. do wojska rosyjskiego i w 1811 r. był w pułku 42 jegierskim; zabrany do niewoli 1812 r., przeszedł 1813 r. do 18 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1830 r. został podporucznikiem w batalionie 1 weteranów czynnych.
MIKUŁOWSKI ROMAN – syn Tomasza i Maryanny, ur. 1793 r. we wsi Pniówki, w Galicyi, postąpił 1812 r. do pułku artylerii pieszej Księstwa Warszawskiego i w 1816 r. został podporucznikiem, a w 1818 r. wyszedł do dymisyi; podsekretarz w Komisyi Rządowej Wojny, przeniesiony 1831 r. do sztabu korpusu 2 jazdy w stopniu porucznika, awansował tegoż roku na kapitana i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
MIKUŁOWSKI SEWERYN – syn Jakóba i Tekli, ur. 1794 r. w Radzyniu, wszedł 1810 r. do pułku artylerii pieszej Księstwa Warszawskiego i w 1826 r. został podporucznikiem w batalionach weteranów czynnych, a w 1831 r. przeniesiony do 6 pułku ułanów, został porucznikiem; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi pod Smoleńskiem, Możajskiem i Borysowem.
MIKUŁOWSKI WINCENTY – syn Sabina i Heleny z Grodeckich, ur. 1789 r. w Gromadzicach, wszedł 1807 r. do 1 pułku ułanów gwardii francuskiej i w 1808 r. został porucznikiem, a w 1812 r. kapitanem; przeniesiony 1815 r. do szwadronów instrukcyjnych ułanów, przemianowany do szwadronu ułanów gwardii, pułkownik i dowódca legii litewsko – ruskiej 1831 r., wyszedł tegoż roku do dymisyi. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1810 i 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi; za waleczność otrzymał krzyż srebrny kawalerski Legii Honorowej.
MILBERG HENRYK OTTO – syn Teodora i Reginy – Maryi Krokoszyńskiej, ur. 1785 r. w Warszawie, wstąpił 1800 r. jako podchorąży do wojska pruskiego i w 1806 r. został podporucznikiem; 1807 r. przeszedł do wojska polskiego w stopniu porucznika do 1 pułku legii nadwiślańskiej i tegoż roku został kapitanem i 1810 r. przeznaczony na adiutanta polowego przy generale Chłopickim, a w 1813 r. w tymże stopniu został adjutantem w sztabie generalnym armii francuskiej; podpułkownik 1814 r., naznaczony do pełnienia obowiązków szefa sztabu korpusu polnego wracającego z Francyi, i 1815 r. przeznaczony na podszefa sztabu dywizyi gwardii; pułkownik 1820 r. przeniesiony na szefa sztabu korpusu rezerwowego, w 1829 r. posunięty na generał brygady, a w 1831 r. naznaczony dowódcą brygady złożonej z czterech batalionów pułku grenadierów. Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. w Prusach, 1808 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi, za co ozdobiony krzyżem srebrnym Legii Honorowej, krzyżem kawalerskim polskim, a za męstwo w Hiszpanii mianowany kawalerem państwa francuskiego z dotacją 500 franków rocznie. Zaślubił Józefate Bykowską i z niej pozostawił syna Teodora – Stanisława, który był nieuleczalnie chory.
MILBERG LUDWIK – syn Teodora i Reginy – Maryi Krokoszyńskiej, ur. 1787 r. w Warszawie, postąpił 1802 r. do pułku piechoty wojska pruskiego i w 1806 r. awansował na podporucznika; otrzymawszy dymisyę, wszedł 1807 r. na porucznika do 1 pułku piechoty legii nadwiślańskiej i został 1811 r. kapitanem w tymże pułku, a w 1812 r. naznaczony na szefa batalionu w 20 pułku piechoty; przeznaczony jako major do sztabu kwatermistrzostwa generalnego wojska, postąpił 1815 r. na podpułkownika i umarł w 1824 r. Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. w Prusach, 1808 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność został kawalerem Legii Honorowej. Brat Henryka.
MILBICZ KAROL – syn Daniela i Franciszki, ur. 1794 r. w Poznaniu, wszedł 1809 r. do 11 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. awansował na podporucznika w 18 pułku piechoty; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku strzelców pieszych, otrzymał tegoż roku urlop nieograniczony. Odbył kampanie, przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
MILCZARSKI KACPER – syn Wojciecha i Maryanny Chmarowskiej, ur. 1785 r. w m. Dubinie, w Księstwie Poznańskiem, wszedł 1807 r. do 11 pułku piechoty i w 1826 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów; w 1835 r. umieszczony w komendach inwalidnych, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1841 r..
MILEROWICZ STANISŁAW – syn Marcina i Agnieszki, ur. 1776 r. w m. Kemblowie, w poznańskiem, wszedł 1802 r. do wojska pruskiego, a wzięty do niewoli 1806 r., wcielony został do 4 pułku legii nadwiślańskiej; przniesiony 1815 r. do 1 pułku piechoty liniowej, został 1825 r. podporucznikiem w batalionie weteranów czynnych; umarł 1831 r. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
MILEWICZ FRANCISZEK – syn Jana i Klary, ur. 1785 r. w m. Lipawie, w Kurlandyi, wszedł 1806 r. do legii północnej i w 1815 r. przeszedł do 5 pułku piechoty liniowe i w 1816 r. otrzymał dymisję w stopniu podporucznika; w 1821 r. postąpił ponownie do służby na dozorcę budowli w korpusie inżynierów, i umarł 1830 r. Odbył kampanie: 1806 r. z Prusami, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność ozdobiony krzyżem Legii Honorowej.
MILEWSKI JAN – syn Kazimierza i Katarzyny Kaszyńskiej, ur. 1790 r. w m. Goślicach w Galicyi, wszedł 1808 r. do pułku artylerii Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. awansował na porucznika II klasy, a 1812 r. na porucznika klasy I; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku strzelców pieszych, był 1816 r. kwatermistrzem, a 1819 r. postąpił na kapitana i w 1822 r. umieszczony w kompanii weteranów. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym; był żonatym z Józefą Łaszewską.
MILEWSKI MELCHIOR – syn Marcina I Antoniny Lewandowskiej, ur. 1792 r. w Poznaniu, postąpił 1810 r. jako pisarz przy płatniku dywizyi do administracji wojennej i 1815 r. umieszczony jako audytor w 4 pułku strzelców pieszych, otrzymał 1816 r. dymisję. Odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym. Pozostawił syna Marcina.
MILEWSKI FRANCISZEK – syn Michała i Petronelli Pokrzywnickiej, ur. 1782 r. we wsi Gruczynie, w pow. lubelskim, postąpił 1809 r. do 17 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem, a 1811 r. porucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku piechoty liniowej, przeszedł 1817 r. do korpusu żandarmerii, a w 1835 r. był porucznikiem komend inwalidnych 10 okręgu straży wewnętrznej; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym, za co otrzymał krzyż złoty wojskowy.
MILLER JÓZEF – syn Jerzego i Joanny z Mejerów, ur. 1794 r. w Warszawie, wszedł 1809 r. do ministerium wojny; 1812 r. porucznik – adiutant do inspekcji korpusu 5 popisu wojska, w 1813 r. przeznaczony na adiutanta do boku generała dywizyi Dąbrowskiego i w tymże stopniu naznaczony na płatnika w 4 pułku ułanów; kapitan 1814 r. w 2 pułku ułanów, przeszedł 1815 r. w tymże stopniu do szwadronu wzorowych strzelców konnych gwardii z przeznaczeniem na adiutanta polowego przy generale brygady Kurnatowskim i w 1819 r. awansował na podpułkownika, a w 1829 r. na pułkownika; w 1831 r. był pułkownikiem kwatermistrzostwa, a następnie generałem brygady. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
MILLER JÓZEF – rodem ze wsi Bodaczów, w obwodzie zamojskim, jako kadet wszedł 1808 r. do 6 pułku jazdy i w 1812 r. został podporucznikiem, a 1814 r. porucznikiem, i w 1815 r. wyszedł do dymisyi. Wszedł powtórnie do wojska 1830 r. jako kapitan pułku Krakusów.
MILLER LUDWIK - syn Jana I Anny Kamińskiej, ur. 1782 r. w Warszawie, wszedł 1808 r. jao podporucznik do batalionu saperów Księstwa Warszawskiego i w 1810 r. postąpił na podporucznika, a 1814 r. na kapitana klasy II i 1815 r. na kapitana klasy I w kompanii pionierów w batalionie saperów: w 1828 r. przeniesiony do kompanii 1 weteranów. Odbył kampanie: 1808 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Nienczech i 1814 r. we Francyi i otrzymał krzyż złoty polski. Żonaty z Elżbietą Przystawską, miał trzy córki: Wandę, Teodozyę i Emilię.
MIŁADOWSKI WINCENTY – syn Dominika i Scholastyki, ur. 1783 r. we wsi Teladowicach, wojew. mińskiem, wszedł 1809 r. do 1 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony do 1 pułku strzelców pieszych, w 1816 r. przeniesiony do 1 pułku strzelców pieszych, a w 1819 r. do 6 pułku piechoty liniowej, otrzymał 1820 r. dynisyę. Odbył 1812 r. kampanię przeciw Rosyi i był w bitwach pod Bobrujskiem i Borysowem.
MIŁKOWSKI DYONIZY – ur. 1788 r. w Więcławicach, wszedł 1810 r. do 15 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i został 1813 r. podporucznikiem; w 1815 r. przeniesiony do 4 pułku piechoty liniowej, otrzymał tegoż roku urlop nieograniczony. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Medyną, Wiaźmą i nad Berezyną, a 1813 r. w Niemczech.
MIŁKOWSKI JÓZEF – syn Jana i Michaliny, ur. 1791 r. w pow. maryampolskim, postąpił 1809 r. do 16 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. awansował na podporucznika; umieszczony w 3 pułku strzelców konnych, otrzymał 1817 r. dymisję. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, a 1813 r. w Saksonii i dostał krzyż srebrny polski.
MIŁODROWSKI (MIŁODROSKI) URBAN GRZEGORZ – syn Antoniego i Maryanny Lisieckiej, ur. 1793 r. we wsi Miłodrozie, w pow. płockim, wszedł 1809 r. do 5 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego, i w 1813 r. przeniesiony do 15 pułku jazdy; 1814 r. przeznaczony do szwadronów instrukcyjnych strzelców konnych, a 1817 r. umieszczony w pułku strzelców konnych gwardii, awansował 1822 r. na podporucznika; porucznik 1831 r. w 3 pułku strzelców konnych, przeniesiony do pułku jazdy litewsko – wołyńskiej. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi, za co ozdobiony krzyżem srebrnym Legii Honorowej i krzyżem złotym Virtuti Militari.
MIŁOSZEWICZ ANDRZEJ – ur. 1760 r. we Włoszech, generał brygady, otrzymał 1810 r. godność barona cesarstwa francuskiego i donację 8000 franków rocznie.
MINTER WILHELM – syn Bogumiła i Anny, ur. 1777 r. w Szczecinie, na Pomorzu, wszedł 1810 r. na kapitana do korpusu inżynierów Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został szefem batalionu; umieszczony 1815 r. w korpusie inżynierów, awansował tegoż roku na podpułkownika, a 1827 r. na pułkownika. Odbył kampanię 1813 r. w Saksonii i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari i ordery, św. Włodzimierza klasy IV i św. Anny klasy II.
MIODUSKI JAN – syn Józefa i Katarzyny, ur. 1779 r. we wsi Rygielsk, w Wielkim Księstwie Poznańskiem, wstąpił 1806 r. do 3 pułku Księstwa Warszawskiego; przeniesiony 1808 r. do pułku artylerii pieszej, w 1819 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w oblężeniu Modlina.
MIRACKI NIKODEM – syn Andrzeja i Maryanny Lamparskiej, urodzony we wsi Lipinkach, w poznańskiem, wstąpił 1807 r. do 4 pułku strzelców konnych i tegoż roku przeniesiony do gwardii francuskiej, w 1811 r. został porucznikiem w 8 pułku ułanów francuskich; kapitan 1813 r. przeniesiony w 1814 r. do 7 pułku ułanów legii nadwiślańskiej, a w 1815 r. umieszczony w 4 pułku strzelców konnych i w 1817 r. przeniesiony do żandarmeryi. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
MIRANOWICZ JÓZEF – syn Antoniego i Anny Wilczeńskiej, ur. 1785 r. we wsi Strychonicach, w pow. stanisławowskim, wstąpił 1802 r. do piechoty wojska austryjackiego, a w 1809 r. przeszedł do 13 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego; umieszczony 1815 r. w 3 pułku strzelców pieszych, został 1822 r. pisarzem kwatermistrza, a 1824 r. przeznaczony na pisarza batalionowego; w 1826 r. awansował na podporucznika w korpusie inwalidów. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Francyi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym. Był żonaty z Justyną Marciszewską.
MIROSŁAWSKI NEPOMUCEN – syn Ksawerego i Maryanny Gnatowskiej, ur. 1791 r. we wsi Wincach, wszedł 1807 r. do 9 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1808 r. został podporucznikiem w 1 pułku legii nadwiślańskiej; porucznik 1812 r., kapitan 1814 r. w 18 pułku piechoty francuskiej, w 1815 r. w tymże stopniu umieszczony w 6 pułku piechoty liniowej, i w 1817 r. otrzymał dymisję. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 – 10 – 11 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i został kawalerem Legii Honorowej.
MIRZEJEWSKI ANTONI – ur. 1794 r. w Durawie, w gub. grodzieńskiej, wstąpił 1812 r. do 19 pułku ułanów i tegoż roku został podporucznikiem; przeniesiony w tymże stopniu do szwadronu ułanów 1815 r., tegoż roku wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
MISIEWICZ ONUFRY – syn Jana i Anastazyi Mokrzyckiej, ur. 1790 r. we wsi Mereczu, w Wileńskiem, postąpił 1812 r. do 18 pułku Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem w 22 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego; umieszczony 1816 r. w 1 pułku strzelców pieszych, awansował 1819 r. na porucznika, a w 1820 r. przeniesiony do korpusu kadetów w Kaliszu, postąpił 1830 r. na kapitana. Odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi.
MISIURKIEWICZ ŁUKASZ – ur. 1787 r. w m. Wąchocku, wszedł 1809 r. do 13 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. przeszedł do 1 pułku strzelców konnych i w 1817 r. został pisarzem w tymże pułku a w 1825 r. awansował na podporucznika w korpusie inwalidów i weteranów. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. [przeciw sprzymierzonym. Otrzymał 1837 r. prawa nowego szlachectwa.
MITKIEWICZ (MITKOWICZ) BENEDYKT – syn Bartłomieja i Katarzyny Romanowskiej, ur. 1785 r. we wsi Zaiłgi, w Rosyi, wstąpił 1807 r. jako lekarz do wojska rosyjskiego, w szpitalu w Wilnie; 1812 r. przeszedł do 18 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. został lekarzem batalionowym w 3 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym.


Ostatnio edytowano 14 wrz 2012, o 18:14 przez desaix, łącznie edytowano 4 razy

Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 27 kwi 2012, o 12:48 
Offline
Général de brigade
Général de brigade
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 9 lut 2010, o 21:07
Posty: 1269
MIZERADZKI JAN – syn Onufrego i Agnieszki, ur. 1791 r. we wsi Zamokliskach, w Lubelskiem, wszedł 1809 r. do 1 pułku Księstwa Warszawskiego i w 1818 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika; 1831 r. został porucznikiem, ostatnio kapitanem i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanię w Rosyi 1812 r.
MIZGIER MARCELI – syn Stefana i Łucyi z Puhlów, ur. 1788 r. w m. Johansburgu, w Kurlandyi, postąpił 1801 r. do wojska pruskiego; w 1807 r. wzięty do niewoli francuskiej, zaciągnął się dobrowolnie do pułku 1 jazdy Księstwa Warszawskiego; przeznaczony 1809 r. do pułku 8 ułanów, a w 1814 r. przeniesiony do 3 pułku eklerów gwardii francuskiej, był wysłany na wyspę Elbę; po powrocie 18016 r. przeznaczony do szwadronu ułanów gwardii, w 1823 r. awansował na podporucznika w korpusie weteranów. Odbył kampanie: 1807 r. w Prusach, 1809 r. w Polsce, 1812 r. w Rosyi, 1814 r. we Francyi; za męstwo otrzymał krzyż kawalerski srebrny Legii Honorowej.
MIZIEWICZ FRANCISZEK – syn Jana i Maryanny, ur. 1787 r. w Bracławiu, wszedł 1808 r. do 1 pułku artylerii pieszej Księstwa Warszawskiego i w 1810 r. został porucznikiem klasy II, a wkrótce tegoż roku porucznikiem klasy I; w 1815 r. naznaczony audytorem dywizyi w sztabie korpusu artylerii inżynierów. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, i 1813 r. w oblężeniu Drezna. Był żonatym z Maryanną Wiłucką i w 1819 r. urodził mu się w Warszawie syn Franciszek – Józef.
MŁOCHOWSKI MICHAŁ – syn Pawła i Barbary Rykaczewskiej, ur. 1786 r. w Kociszewie, wstąpił 1806 r. do 2 pułku ułanów Księstwa Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem w 4 pułku piechoty. Michał porucznik, awansował 1808 r. na kapitana z przeznaczeniem do 11 pułku piechoty; 1813 r. przeniesiony do korpusu weteranów, wyszedł 1816 r. do dymisyi w stopniu majora. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Gdańska, wylegitymowany w Królestwie 1841 r.; umarł 1853 r. we wsi Zaszków, gub. płockiej; z żony Klary Stanczakówny jego synowie: Jan, Antoni, Tadeusz i córka Ludwika.
MŁOCKI FRANCISZEK – syn Marcina i Anny, ur. 1784 r. w Czurniewie, w pow. siedleckim, wstąpił 1803 r. do wojska austryjackiego i w 1810 r. został podporucznikiem w 2 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego; porucznik 1812 r. w 10 pułku piechoty, tegoż roku kapitan, w 1815 r. przeznaczony do 4 pułku strzelców pieszych i w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1805 r. przeciw Francyi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
MŁOCKI MIKOŁAJ – syn Ludwika i Felicyanny, ur. 1787 r. w Magnuszewie, w pow. pułtuskim, postąpił 1807 r. do 4 pułku Księstwa Warszawskiego i w 1810 r. został podporucznikiem; przeniesiony do pułku strzelców pieszych, wyszedł 1815 r. do dymisyi. W 1831 r. był kapitanem w 17 pułku piechoty. Odbył kampanie: 1808 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. w Prusach.
MŁODECKI JÓZEF – syn Antoniego i Eleonory, ur. 1794 r. we wsi Kowalkowicach, postąpił 1812 r. do pułku artylerii konnej i 1815 r. został podporucznikiem i był umieszczony w kompanii drugiej pieszej i tegoż roku przeznaczony do baterii pozycyjnej artylerii konnej gwardyi, a w 1816 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi.
MŁODZIANOWSKI BENEDYKT – syn Franciszka i Anieli, ur. 1789 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. do 2 pułk piechoty księstwa Warszawskiego i w 1808 r. został podporucznikiem; porucznik 1809 r. w 17 pułku piechoty, awansował 1811 r. na kapitana; w 1815 r. przeniesiony do 1 pułku piechoty liniowej, w 1816 r. wyszedł do dymisyi i otrzymał posadę sekretarza wydziału skarbowego w Komisyi wojewódzkiej kaliskiej, na której pozostawał lat 14. Odbył kampanie 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym. Umarł w Warszawie 1843 r.
MŁODZIANOWSKI ROMAN – syn Franciszka i Anieli, ur. 1785 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. w stopniu podsekretarza do ministerium wojny Księstwa Warszawskiego i w 1808 r. został podporucznikiem; sekretarz 1809 r., postąpił 1810 r. na porucznika. Mianowany 1810 r. szefem biura pensyi i wynagrodzeń w wydziale funduszów, w 1811 r. był szefem biura korespondencyi, a w 1812 r. szefem biura popisu wojskowego w dyrekcji generalnej popisów i konskrypcyj; w 1814 r. przeznaczony do pełnienia służby przy inspektorze popisów i w 1815 r. przemianowany na szefa biura w wydziale ruchu w Komisyi Rządowej Sprawiedliwości, w 1840 r. mianowany referendarzem Stanu; otrzymał 1842 r. prawa nowego szlachectwa z herbem Młodzian, umarł 1852 r. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1813 r. w Niemczech.
MŁOKOSIEWICZ FRANCISZEK – syn Feliksa i Agnieszki Szymańskiej, ur. 1772 r. w Kośminie, w wojew. Kaliskiem, wstąpił 1789 r. do 7 pułku piechoty wojsk koronnych i w 1795 r. został podporucznikiem; porucznik 1806 r. w 4 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego, kapitan 1807 r., awansował 1812 r. na szefa batalionu tegoż pułku i 1814 r. umieszczony jako major w korpusie inwalidów, a 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odył kampanie: 1794 w kraju, 1806 r. przeciw Austryi, 1808 – 1811 r. w Hiszpanii, gdzie się wsławił z obrony fortecy Fuengiroli, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym; za męstwo otrzymał krzyż wojskowy polski i Legii Honorowej. Po wyjściu z wojska był radcą Komisyi centralnej likwidacyjnej 1840 r.; 1842 r. otrzymał prawa nowego szlachectwa, a w 1844 r. dostał herb.
MNIEWSKI WINCENTY – syn Teodora i Franciszki Żuchowskiej, ur. 1794 r. we wsi Michawie, w Galicyi, wszedł 1808 r. do 6 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego; przeniesiony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, został 1816 r. podporucznikiem w 4 pułku strzelców i w 1821 r. awansował na porucznika z przeznaczeniem do 2 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
MOCZARSKI ANTONI – ur. 1787 r. w Laskowcu, w pow. białostockim, wszedł 1810 r. na pisarza do wydziału kas wojskowych i w 1824 r. mianowany sekretarzem w kasie generalnej wojska; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i otrzymał krzyż złoty polski. Po wyjściu do emerytury, ze śmiercią żony, wstąpił 1848 r. do seminarium płockiego i w 1851 r. dostał święcenia kapłańskie; umarł 1867 r. w Tykocinie, pozostawiając dwóch synów i córkę.
MOCZARSKI MARCELI – syn Piotra i Krystyny Sokolińskiej, ur. 1787 r. w Baranowie, w pow. sochaczewskim, wszedł 1807 r. do gwardii konnej i 1808 r. został podporucznikiem w 3 pułku piechoty Legii Nadwiślańskiej; porucznik 1812 r., przeniesiony 1815 r. do 6 pułku piechoty liniowej, wyszedł do dymisyi 1816 r. Odbył kampanie: 1808 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
MODEROWSKI SYLWESTER – syn Stanisława i Magdaleny, ur. 1792 r. we wsi Czerniewicach, we lwowskiem, postąpił 1809 r. do 11 pułku jazdy księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony do 3 pułku jazdy, następnie do pułku krakusów, w 1815 r. był w 2 pułku ułanów i w 1820 r. awansował na porucznika, a w 1822 r. wyszedł do dymisyi w stopniu kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny polski.
MODLIŃSKI JÓZEF – pułkownik wojsk polskich 1809 r., poseł na sejmy 1828 i 1831 r., sędzia pokoju radziejowski, umarł 1837 r..
MODRZEWSKI STANISŁAW – syn Franciszka i Magdaleny, ur. 1790 r. we wsi Gostyńska Wola, wstąpił 1809 r. do 11 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem, a w 1812 r. awansował na kapitana z przeniesieniem do 19 pułku strzelców pieszych; w 1815 r. przeznaczony do 3 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
MODZELEWASKI PAWEŁ – syn Mateusza i Agnieszki Modzelewskiej, ur. 1788 r. we wsi Modzelach, w pow. łomżyńskim, wszedł 1809 r. do artylerii pieszej Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został porucznikiem klasy II, a 1813 r. porucznikiem klasy I; w 1818 r. przeniesiony do kompanii garnizonowej, w 1831 r. postąpił na kapitana klasy II. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i Francyi.
MODZELEWSKI FRANCISZEK KSAWERY – syn Franciszka – Michała i Maryanny – Eleonory Hryniwieckiej, kapitan artylerii wojsk polskich 1812 r., zamieszkały następnie w obwodzie maryampolskim, zaślubił Idalię ze Spensbergierów i z niej pozostawił syna Ludwika – Antoniego.
MOJKOWSKI (MOYKOWSKI) STANISŁAW – syn Stanisława i Maryanny, ur. 1788 r. w Nowogródku, postąpił 1806 r. do 2 pułku Księstwa Warszawskiego; umieszczony 1815 r. w 3 pułku piechoty liniowej, w 1816 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Krasnem i nad Berezyną.
MOKŁOK (MOKŁAK) FELIKS – syn Mateusza I Anny, ur. 1797 r. w Miechowszczyźnie, wszedł 1812 r. do 18 pułku Księstwa Warszawskiego; przeniesiony 1817 r. do batalionu grenadierów gwardii, 1820 r. został podporucznikiem; w 1821 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
MOLLER KAROL – porucznik w legionach 1800 r., ostatnio major wojsk polskich, zmarł 1828 r..
MOLLET WILHELM – syn Jakóba i Zuzanny, ur. 1788 r. w m. Wschowie, postąpił 1809 r. jako podporucznik do 16 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został porucznikiem w 5 pułku piechoty; przeniesiony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1818 r. do dymisyi w randze kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
MOŁOCHOWIEC LEON – syn Antoniego i Domiceli, ur. 1780 r. we wsi Nadolnej, w pow. łęczyckim, wstąpił 1808 r. do 2 pułku Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik w 1 pułku strzelców pieszych 1812 r., wyszedł 1815 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
MORACZEWSKI TEOFIL – syn Macieja i Ossowskiej, porucznik 17 pułku ułanów wojsk polskich 1812 r., podkomorzy lidzki 1830 r., zaślubił Paulinę Sągajłównę i z niej pozostawił córki: Stefanię, Konstancyę i synów: Józefa, Lucyana i Adama.
MORAWSKI KAROL – syn Ignacego i Teofili ks. Radziwiłł, pułkownik wojsk litewskich, generał major i szambelan rosyjski, w 1812 r. przeszedł na służbę cesarza Napoleona I, i był jego generałem sztabowym; z żony Anny Jundziłłówny zostawił córkę Teofilę.
MORAWSKI FRANCISZEK – syn Wojciecha i Szczanieckiej, ur. 1785 r., dziedzic Luboni, kapitan – inspektor piechoty, szef batalionu, w 1811 r. został majorem w 12 pułku piechoty, a w 1812 r. pułkownik; szef sztabu 1813 r., generał brygady wojsk polskich, a ostatnio minister wojny 1831 r., dobry poeta i tłumacz, umarł 1861 r., i z żony Anieli Wojciechowskiej miał córkę Maryę.
MORAWSKI LEON – podporucznik 8 pułku piechoty, został 1808 r. porucznikiem, a 1811 r. kapitanem wojsk polskich; naczelnik straży granicznej w wojew. lubelskiem, z żony Antoniny Ceipke synowie: Andrzej ,Aleksander.
MOŚCICKI LEON – podporucznik w legionach włoskich 1800 r.
MROZIŃSKI JÓZEF – generał brygady wojsk polskich 1829 r., chlubnie odbył kampanie 1807 – 1814 r., umarł 1838 r.; odznaczył się jako jeden z celniejszych badaczy naszego języka; jego dzieło gramatyczne pod tytułem „ Pierwsze zasady gramatyki języka polskiego” powszechne zyskało uznanie. W 1812 r. za waleczność był mianowany kawalerem (Chevalier) państwa francuskiego z pensyą roczną 1000 franków.
MROZOWSKI MIKOŁAJ – syn Antoniego i Salomei Dmuchowskiej, ur. 1785 r. we wsi Chrumiaczce, w pow. latyczowskim, postąpił 1809 r. do 12 pułku ułanów i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1811 r. w 8 pułku ułanów, przeniesiony 1814 r. do gwardii honorowej, w 1815 r. przeszedł do 2 pułku strzelców konnych, i w 1819 r. awansował na kapitana, a w 1831 r. na majora w tymże pułku. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii; w 1812 r. ozdobiony krzyżem srebrnym Legii Honorowej, a w 1831 r. krzyżem złotym Virtuti Militari; umarł 1855 r. w Warszawie, pozostawiwszy żonę i synów.
MROZOWSKI TEODOR – syn Antoniego i Agnieszki, ur. 1778 r. we wsi Wolicy, w pow. stobnickim, wszedł 1807 r. jako chirurg batalionowy do 1 pułku piechoty Księstwa Warszawskieego, a następnie do 2 pułku ułanów; w 1818 r. został lekarzem 2 dywizyi piechoty, umarł 1821 r.. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. w Saksonii, a 1814 r. we Francyi i w nagrodę zasług otrzymał krzyż złoty polski.
MSZAŃSKI LUDWIK – syn Marcina i Zofii, ur. 1791 r. we wsi Kamienicy, w pow. żytomierskim, wstąpił 1809 r. do 12 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem, a w 1814 r. przeszedł do gwardii honorowej, i w 1815 r. do pułku strzelców konnych; w 1820 r. awansował na porucznika; umarł 1829 r. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny polski.
MUCHA MUSTAFA – syn Samuel i Rozalii Zabłockiej, ur. 1771 r. w Petrykowie, w pow. mińskim, postąpił 1812 r. do pułku gwardii polsko – francuskiej i tegoż roku przeniesiony w stopniu podporucznika do szwadronu Tatarów; przeznaczony 1815 r. do 1 pułku ułanów, wyszedł do dymisyi tegoż roku. Żonaty z Rozalią Józefowiczówną miał dwóch synów: Dominika i Jakóba. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym, a 1814 r. we Francyi.
MULTANOWSKI ADAM – syn Rocha i Maryanny z Langasów, ur. 1791 r. w Płocku, wszedł 1809 r. do artylerii pieszej i w 1822 r. został podporucznikiem w 2 kompanii lekkiej artylerii pieszej i w 1829 r. przeniesiony do dyrekcji arsenału budowlanego. Odbył kampanie 1812 i 1813 r. w Rosyi i przeciw sprzymierzonym.
MURZYNOWSKI ANDRZEJ – syn Wawrzyńca i Heleny, ur. 1793 r. w Serowcach, w pow. siedleckim, wszedł 1809 r. do 13 pułku huzarów Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; w 1816 r. przykomenderowany do 2 pułku strzelców, w 1822 r. postąpił na porucznika; w 1830 r. wyszedł do dymisyi w stopniu kapitana. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii i za waleczność otrzymał krzyż srebrny polski.
MURZYNOWSKI JAKÓB – syn Józefa i Anny z Mrozińskich, ur. 1782 r. w Wiśniowie, w pow. bocheńskim, wszedł 1809 r. do 8 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1817 r. został podporucznikiem, a w 1824 r. awansował na porucznika. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi; za waleczność otrzymał krzyż polski srebrny.
MURZYNOWSKI MAKARY JAN – ur. 1786 r., kapitan w 1 regimencie nadwiślańskim, kawaler Legii Honorowej, dyplomem 1813 r. wyniesiony do godności kawalera cesarstwa.
MUŚNICKI – DOWBOR KAJETAN – syn Ignacego i Tekli Jawornickiej, kapitan artylerii wojsk polskich, zginął 1812 r. pod Borodinem. Rodzeństwo: Antonina, Felicyanna, Karolina,Konstanty, Jan,Tadeusz.
MUŚNICKI – DOWBOR JAN – syn Ignacego i Tekli Jawornickiej ,podporucznik wojsk polskich, zginął pod Lipskiem 1813 r. Rodzeństwo: Antonina, Felicyanna, Karolina,Konstanty, Kajetan,Tadeusz.
MUSZKIEWICZ MICHAŁ – syn Adama i Anny Wujtowskiej, ur. 1787 r. w Miesieńcu, w pow. płockim, postąpił 1807 r. do 3 pułku legii nadwiślańskiej i w 1813 r. awansował na podporucznika, a w 1815 r. umieszczony w 6 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1819 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1808 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
MUSZOLF MICHAŁ – syn Jana i Anny, ur. 1793 r. w m. Szlagentyn, w Prusach, wszedł 1811 r. do 9 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1817 r. został podporucznikiem w 4 pułku strzelców pieszych; wyszedł do dymisyi 1821 r. w stopniu porucznika. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
MYCIELSKI IGNACY – syn Jana i Garczyńskiej, ur. 1784 r. w m. Zbąszynie, postąpił 1806 r. do gwardii konnej i w 1807 r. został podporucznikiem; porucznik 1807 r., kapitan, szef batalionu 15 pułku piechoty, awansował 1813 r. na pułkownika; przeniesiony 1815 r. na dowódcę 4 pułku piechoty liniowej, a w 1820 r. na komendanta korpusu kadetów w Kaliszu, w 1826 r. postąpił na generał brygady, i w 1831 r. przeznaczony na komendanta twierdzy Modlina. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi, 1808 r. otrzymał krzyż kawalerski Virtuti Militari a w 1812 r. order Legii Honorowej i był kawalerem orderów św. Stanisława I klasy i św. Anny II klasy.
MYCIELSKI EDWARD – syn Jana i Garczyńskiej, ur. 1789 r. w m. Zbąszynie, postąpił 1807 r. do 10 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1808 r. został porucznikiem, a w 1809 r. kapitanem w 15 pułku piechoty; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku piechoty liniowej, awansował 1817 r. na majora i w 1826 r. przeniesiony do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i w 1813 r. w Niemczech i za waleczność został kawalerem Legii Honorowej; zmarł w Warszawie 1857 r.
MYCIELSKI LUDWIK – syn Stanisława i Anny hr. Mielżyńskiej, ur. 1795 r. w Poznaniu, wszedł 1812 r. w stopniu porucznika do gwardii francuskiej, i w 1815 r. przeznaczony został do 4 pułku piechoty liniowej, a w 1817 r. otrzymał dymisję. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
MYCIELSKI MICHAŁ – syn Stanisława i Anny hr. Mielżyńskiej, ur. 1796 r. w Kobylepolu, postąpił 1812 r. jako podporucznik do sztabu głównego ks. Poniatowskiego; porucznik 1812 r., w 1813 r. przeznaczony do 4 pułku ułanów, a 1814 r. do 2 pułku ułanów, przeszedł 1815 r. do strzelców konnych gwardii; kapitan 1818 r., w 1824 r. przeznaczony na adiutanta naczelnego wodza, a 1831 r. został podpułkownikiem. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi; za waleczność otrzymał krzyż złoty polski i krzyż srebrny Legii Honorowej.
MYSŁAKOWSKI PAWEŁ – syn Ksawerego i Agnieszki, ur. 1784 r. we wsi Mysłakowie, w pow. lipnowskim, postąpił 1800 r. do wojsk pruskich; w 1813 r. przeszedł do wojska polskiego, do 17 pułku ułanów i w 1814 r. został podporucznikiem, a w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
MYSŁOWIEDZKI JÓZEF – syn Tomasza i Agnieszki z Prązyńskich, ur. 1785 r. w m. Powiedziszkach, wstąpił 1806 r. do 1 pułku szaserów Księstwa Warszawskiego, a w 1814 r. przeniesiony do pułku Krakusów, został 1822 r. podporucznikiem w 2 pułku piechoty i wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1814 r. we Francyi.

cdn.


Ostatnio edytowano 22 maja 2012, o 13:48 przez desaix, łącznie edytowano 1 raz

Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 28 kwi 2012, o 19:45 
Offline
Général de brigade
Général de brigade
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 9 lut 2010, o 21:07
Posty: 1269
TOM 12

- N -

NADKAŃSKI WOJCIECH – syn Wawrzyńca i Maryanny Urbańskiej, ur. 1787 r. we wsi Burce, w Galicyi, wstąpił 1809 r. do 16 pułku ułanów Księstwa Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do 1 pułku ułanów, wyszedł 1819 r. do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
NADROWSKI ANTONI– rodem z Płockiego, podporucznik wojsk francuskich, następnie 1814 r. porucznik 2 pułku jazdy kaliskiej, był ranny pod Ołtarzowem.
NAGÓRSKI JÓZEF – syn Jana i Joanny Markowskiej, ur. 1791 r. we wsi Kobyłka, w Poznańskiem, postąpił 1807 r. do 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; przeznaczony do 8 pułku piechoty liniowej, został przeniesiony 1815 r. do grenadierów gwardii i w 1819 r. wyszedł do dymisyi i został adiunktem kontroli skarbowej. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1813 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Zamościa i za waleczność otrzymał 1809 r. krzyż złoty polski.
NAGÓRSKI TADEUSZ – syn Łukasza i AGNIESZKI Cichockiej, ur. 1784 r. w Nagórkach, w pow. łomżyńskim, wszedł 1802 r. do wojska pruskiego, a dostawszy się do niewoli, zaciągnął się 1807 r. do 2 pułku ułanów wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1822 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów, a w 1831 r. porucznikiem 6 pułku ułanów. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
NAGRODZKI – dzielny kapitan wojsk Księstwa Warszawskiego, poległ przy oblężeniu Saragossy w Hiszpanii 1809 r.
NAHAJEWICZ KAZIMIERZ – po wyjściu z Uniwersytetu wileńskiego, w 1812 r. wstąpił jako podporucznik do 18 pułku piechoty liniowej, i w 1815 r. wyszedłszy ze służby wojskowej, został profesorem arytmetyki i fizyki w korpusie kadetów kaliskich, a następnie był dyrektorem gimnazjum w Lublinie; otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie i herb Świetlik.
NAKIELSKI ANTONI – syn Antoniego i Tekli Kamińskiej, ur. 1784 r. we wsi Kamienicach – Ślesicach, w pow. przasnyskim, wstąpił 1806 r. do pułku powstania rawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem w 6 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego; porucznik 1808 r., przeniesiony do 5 pułku piechoty, awansował 1809 r. na kapitana i w 1815 r. przeznaczony do 3 pułku strzelców pieszych, postąpił 1819 r. na majora, a w 1829 r. na podpułkownika i wkrótce wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi i 1812 r. w Rosyi; w 1813 r. otrzymał krzyż złoty wojskowy.
NAPIÓRKOWSKI JÓZEF – syn Ignacego – Floryana i Joanny Kosińskiej, ur. 1783 r., ochrzczony w parafii Panny Maryi w Warszawie, kapitan pułku strzelców wojsk polskich, który odbył kampanie 1805 i 1809 r. przeciw Francyi, a wyszedłszy 1811 r. do dymisyi, został kontrolerem w komisyi rządowej wojny; z żony Franciszki Relickiej córki: Stefania, Aleksandra i synowie – Aleksander, Erazm, Juliusz i Józef.
NARBUT JÓZEF – syn Wincentego i Zofii z Wojnów, ur. 1795 r. we wsi Czujne, gub. wileńskiej, wstąpił 1812 r. do 9 pułku gwardii litewskiej, i w 1813 r. przy organizacji przeznaczony do 1 pułku ułanów gwardii francuskiej, został 1814 r. podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do wzorowych szwadronów ułanów, przeszedł 1817 r. do pułku strzelców konnych gwardii i w 1818 r. awansował na porucznika, a 1827 r. na kapitana i w 1831 r. postąpił na majora. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał 1814 r. krzyż srebrny kawalerski legii Honorowej i krzyż złoty Virtuti Militari; umarł 1846 r.; żonaty z Julią Trybuszówną, pozostawił córkę Wilhelminę.
NARBUT KONSTANTY – syn Adama i Anny ze Stankiewiczów, ur. 1786 r. we wsi Radzwonisze, w pow. lidzkim, wstąpił 1800 r. do pułku tobolskiego piechoty rosyjskiej i w 1807 r. został podporucznikiem, 1809 r. porucznikiem, a 1810 r. sztabs – kapitanem i w 1811 r. wyszedł do dymisyi. W 1812 r. postąpił jako kapitan do 19 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1817 r. otrzymawszy dymisję, wszedł 1822 r. na dozorcę budowli do dyrekcji inżynierów i w 1824 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie 1806 r. przeciw Francyi i 1813 r. w Niemczech.
NARBUT KSAWERY – syn Joachima i Magdaleny, ur. 1787 r. we wsi Zielonej, w Grodzieńskiem, postąpił 1810 r. do 8 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem w 17 pułku; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
NARKIEWICZ ANTONI – syn Michała i Maryi z Brzozowskich, ur. 1791 r. we wsi Adamcach, w Rosyi, wstąpił 1812 r. do 10 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, a w 1815 r. przeniesiony do 2 pułku strzelców pieszych, awansował 1820 r. na podporucznika, a 1829 r. na porucznika; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
NARKIEWICZ EZECHJEL – urodzony w Warszawie, postąpił 1810 r. do artylerii pieszej Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem, a następnie porucznikiem i w 1815 r. wyszedł do dymisyi w randze kapitana.
NARZYMSKI ADAM – syn Jana i Zuzanny Górskiej, ur. 1794 r. we wsi Zbroszni, w pow. pułtuskim, wstąpił 1807 r. do pułku artylerii konnej Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem artyleryi pieszej; umieszczony 1815 r. w 4 kompanii artylerii lekkiej artylerii pieszej, awansował 1816 r. na porucznika z przeznaczeniem do kompanii 2 lekkiej artylerii pieszej, i w 1824 r. postąpił na kapitana klasy II z przeniesieniem do baterii 2 artyleryi lekko – konnej, w 1830 r. dowódca 1 bateryi artylertyi lekko – konnej, został 1831 r. majorem i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Modlina; po wyjściu ze służby dziedzic Łachowa, w pow. Augustowskim.
NARZYŃSKI WOJCIECH – syn Karola i Maryanny Chmielewskiej, ur. 1790 r. w Kaliszu, wstąpił 1806 r. do 8 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego; przeniesiony 1821 r. na dozorcę do korpusu kadetów kaliskich, postąpił 1829 r. na podporucznika. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
NEŰMAN (NEYMAN) FRANCISZEK – rodem z Ucharzówka, pow. białostockiego, postąpił 1798 r. do wojska pruskiego i wzięty do niewoli 1806 r., przeszedł do wojska francuskiego do 2 pułku strzelców konnych i w 1809 r. awansował na porucznika w 9 pułku jazdy, a w 1813 r. na kapitana i w 1816 r. wyszedł do dymisyi. Powołany powtórnie, został majorem w 7 pułku ułanów.
NEŰMAN (NEYMAN) FRANCISZEK – syn Fryderyka I Jadwigi ur. 1759 r. w m. Neustadt, na Szląsku, wszedł 1807 r. jako urzędnik zdrowia klasy III do batalionu artylerii pieszej; umieszczony 1815 r. jako lekarz batalionowy w 1 pułku strzelców pieszych, w 1817 r. przeniesiony do kompanii inwalidów.
NEŰMAN (NEYMAN) MATEUSZ – syn Mateusza i Maryanny, ur. 1778 r. we wsi Rozbitki, w Poznańskiem, wstąpił 1795 r. do 4 pułku kirasjerów wojska pruskiego i w 1807 r. otrzymał dymisję w stopniu kapitana. Postąpiwszy 1808 r. do wojska polskiego, umieszczony został w 1 pułku strzelców konnych i w 1813 r. mianowany szefem szwadronu, a w 1815 r. przeniesiony do 3 pułku ułanów, w 1820 r. postąpił na podpułkownika. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu twierdzy Gdańska; za waleczność otrzymał 1812 r. krzyż kawalerski Legii Honorowej.
NEYMANOWSKI ANTONI – syn Jan i Teresy ur. 1795 r. w Koroleszczewicach, w pow. mińskim, wszedł 1812 r. do kompanii lekko – konnej francuskiej i w 1813 r. został podporucznikiem w pułku 1 artyleryi morskiej, a w 1814 r. awansował na kapitana i w 1824 r. na kapitana klasy I. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej; major kompanii lekko – pieszej, ozdobiony 1831 r. krzyżem złotym Virtuti Militari.
NICHE KRYSTYAN – syn Karola i Elżbiety, ur. 1792 r. w m. Wschowie, w Poznańskiem, wszedł 1808 r. do 5 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., przeznaczony 1815 r. do 4 pułku piechoty liniowej, otrzymał 1818 r. dymisję w stopniu kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
NIDECKI ALEKSNDER – syn Jan i Maryanny, ur. 1789 r. w Krakowie, wszedł 1809 r. na kadeta do pułku 15 piechoty Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1811 r., awansował 1813 r. na kapitana; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
NIEBRZYDOWSKI FRANCISZEK – syn Felicyana i Zofii, ur. 1786 r. w Bronakach, w pow. augustowskim, postąpił 1809 r. do 13 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1816 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
NIECHCIELSKI MARCELI – syn Mateusza i Maryanny Szymańskiej, ur. 1787 w Donaborowie, w pow. wieluńskim, wszedł 1806 r. do 3 pułku jazdy i w 1807 r. został podporucznikiem w 2 pułku piechoty legii nadwiślańskiej; w 1813 r. przeniesiony do 18 pułku piechoty francuskiej, przeszedł 1815 r. do 6 pułku piechoty liniowej i w 1816 r. awansował na kapitana i w 1823 r. przeznaczony do 3 pułku strzelców pieszych; umarł 1828 r. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność został kawalerem Legii Honorowej i kawalerem państwa francuskiego.
NIEDABYLSKI (NIEDOBYLSKI) KACPER – syn Ludwika i Barbary, ur. 1788 r. we wsi Michałowie, w pow. czerskim, wstąpił 1809 r. jako chirurg klasy III do 5 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. przeznaczony jako lekarz batalionowy do 4 pułku strzelców pieszych, a w 1817 r. przeniesiony do kompanii 2 artyleryi garnizonowej; umarł 1825 r. w Zamościu. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw Prusom.
NIEDABYLSKI (NIEDOBYLSKI) WALERY – syn Józefa i Katarzyny Ostrowskiej, ur. 1781 r. we Lwowie, wszedł 1800 r. jako kadet do wojska austryjackiego regimentu ułanów i w 1801 r. awansował na podporucznika, a 1804 r. na porucznika w tymże regimencie; przeniesiony 1807 r. do regimentu infanterii, wyszedł 1810 r. do dymisyi i postąpił 1811 r. jako magazynier wojskowy II klasy do wojsk Księstwa Warszawskiego. Odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
NIEDZIELSKI STANISŁAW – syn Jana i Elżbiety, ur. 1780 r. we wsi Chryćkowie, gub. podolskiej, wszedł 1795 r. do 1 pułku ułanów wojska austryjackiego; wzięty do niewoli francuskiej, postąpił do 1 pułku ułanów legionu włoskiego i w 1811 r. awansował na podporucznika, a w 1812 r. na porucznika; po reformie 1816 r. przykomenderowany do 1 pułku strzelców, w 1820 r. został kapitanem; odbył kampanie: 1808 – 1809 r. w Niemczech, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech, i za waleczność otrzymał krzyż kawalerski Legii Honorowej.
NIEDŹWIEDZKI ANZELM – syn Marcina i Katarzyny Kossowskiej, ur. 1783 r. w Kotubyszkach w Rosyi, postąpił 1807 r. do 8 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1809 r., kapitan 1810 r., przeniesiony 1815 r. do 4 pułku strzelców pieszych, przeszedł tegoż roku do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty polski.
NIEDŹWIEDZKI PAWEŁ – syn Piotra i Agnieszki Krasowskiej, ur. 1789 r. we wsi Żmudzi, w pow. krasnostawskim, postąpił 1806 r. do wojska austryjackiego, a wzięty 1809 r. do niewoli, zaciągnął się dobrowolnie do 11 pułku piechoty; przeniesiony 1815 r. do batalionu grenadierów gwardii, awansował 1825 r. na podporucznika w batalionie weteranów czynnych. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Francyi i 1812 r. w Rosyi.
NIEKRAŚ WOJCIECH – syn Józefa i Justyny, ur. 1780 r. we wsi Świżawach, w pow. lipnoskim, postąpił 1807 r. do 6 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego, i awansował 1813 r. na podporucznika; przeniesiony do 3 pułku strzelców konnych, przeszedł 1823 r. do korpusu weteranów w stopniu kapitana. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej.
NIEMCEWICZ STANISŁAW – syn Daniela i Jadwigi, ur. 1786 r. we wsi Adamkowie, w pow. kujawskim, wszedł 1808 r. do 4 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. postąpił na podporucznika, a 1811 r. na porucznika; umieszczony w 1 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1817 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał 1813 r. krzyż Legii Honorowej.
NIEMIEROWSKI TOMASZ – syn Wojciecha i Anny, ur. 1773 r. w Warszawie, postąpił 1808 r. jako chirurg do 12 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku piechoty liniowej, wyszedł tegoż roku do dymisyi.
NIEMIRA KACPER – syn Józefa i Katarzyny, ur. 1794 r. we wsi Ostrojkach, w gub. grodzieńskiej, wstąpił 1812 r. do 17 pułku ułanów i w 1816 r. przeszedł na pisarza pułkowego, a w 1819 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika; odbył kampanię 1813 r. w Niemczech.
NIEMOJEWSKI JÓZEF – syn Antoniego, ur. 1763 r. w Poznańskiem, wszedł 1786 r. do pułku lejb – huzarów pruskich i odbył kampanię holenderską; w 1792 r. opuściwszy służbę obcą, przeszedł do wojska polskiego i brał udział w bitwach 1793 r. Po upadku kraju udał się do Włoch, gdzie postąpił do legionów; odbył kampanie 1809 i 1812 r. i w tym roku dowodził 6 i 8 pułkiem ułanów polskich, i należał do związku, mającego na celu podniecenia do powstania zabranych prowincyj polskich; generał wosk polskich, kawaler Legii Honorowej, wyszedł 1816 r. do dymisyi i umarł 1839 r. Żonaty z Julianną Klug pozostawił synów Stanisława i Feliksa oraz córkę Antoninę.
NIEMOJEWSKI JULIAN – syn Józefa, ur. 1789 r. w m. Berlinie, wstąpił 1813 r. jako porucznik – adiutant przy generale Niemojewskim i w 1815 r. umieszczony w 2 pułku strzelców konnych; umarł w 1817 r. Odbył kampanie: 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi.
NIEMYSKI WOJCIECH – syn Kacpra i Agaty, ur. 1786 r. we wsi Niemyje – Skłody, w pow. drohickim, wstąpił 1810 r. do artylerii konnej wojsk Księstwa Warszawskiego, i w 1813 r. został porucznikiem klasy II w pułku rtyleryi pieszej; porucznik klasy I w 1814 r., umieszczony 1815 r. w baterii 2 artyleryi lekko – konnej, wyszedł 1817 r. do dymisyi, a w 1831 r., po wstąpieniu do wojska awansował na kapitana.
NIENIEWSKI ANTONI – porucznik wojsk koronnych w regimencie pieszym 1789 r., następnie major, ostatnio podpułkownik i szef szwadronu wojsk polskich 1810 r., komendant placu w Zakroczymiu, kawaler krzyża wojskowego i Legii Honorowej, zmarł 1847 r. w Warszawie; pozostawił syna Adama.
NIEPRSKI WINCENTY – syn Hieronima i Tekli, ur. 1794 r. we wsi Winiarach, w pow. stopnickim, wszedł 1813 r. do 1 pułku gwardii konnej, a przeniesiony 1815 r. do 4 pułku ułanów, postąpił 1818 r. na podporucznika; adiutant pułkowy 1821 r., został 1828 r. porucznikiem. Odbył kampanie: 1813 r. w Saksonii, a 1814 r. we Francyi i po wyjściu z wojska był 1856 r. naczelnikie powiatu w Olkuszu.
NIEPRZECKI JAN NEPOMUCEN – porucznik artylerii konnej wojsk Księstwa Warszawskiego, wstąpił 1831 r. do sztabu jazdy jako major i umarł 1874 r. w Warszawie, przeżywszy lat 82.
NIESZKOWSKI IGNACY – syn Adama i Maryanny, ur. 1788 r. w Dąbrowie, wszedł 1806 r. do 7 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem; porucznik 1809 r., kapitan 1812 r. w 4 pułku piechoty, 1816 r. wyszedł do dymisyi i został kasyerem dyrekcji szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego gub. płockiej. Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. przeciw Prusom, 1808 – 1811 w Hiszpanii, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej.
NIESZKOWSKI WILHELM – syn Adama i Maryanny, ur. 1795 r. w Bogumiłowie, postąpił 1811 r. do 7 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1817 r. awansował na podporucznika w 5 pułku piechoty liniowej, a w 1831 r. był kapitanem. Odbył kampanie: 1813 r. w Niemczech i 1814 we Francyi.
NIESZKOŚĆ WINCENTY – syn Rajmunda i Zofii, ur. 1792 r. w Ponoszurnie, w Rosyi, postąpił 1813 r. do artylerii pieszej i w 1816 r. awansował na podporucznika; przeniesiony 1820 r. na kasyera brygady, postąpił 1823 r. na porucznika w kompanii 1 lekkiej artylerii pieszej i w 1831 r. postąpił na kapitana i za waleczność otrzymał krzyż złoty polski Virtuti Militari.
NIEWIADOMSKI JAKÓB – syn Ignacego i Kunegundy Myszkowskiej, ur. 1780 r. w Trzcinnicy, w Galicyi, postąpił 1811 r. na szefa rachuby do dyrekcji żywności wojska i w 1813 r. został przeniesiony na szefa wydziału III w dyrekcji administracji wojennej, a następnie radcą Najwyższej Izby obrachunkowej; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi. 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi i za pracę nadmierną otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
NIEWIAROWSKI HONORAT – FELIKS – syn Józefa i Apolonii Błażowskiej, ur. 1794 r. we Lwowie, wszedł 1811 r. do kompanii 6 batalionu saperów i w 1815 r. przeniesiony na konduktora w korpusie inżynierów, awansował 1818 r. na podporucznika, a 1822 r. na porucznika i w 1826 r. wystąpił do dymisyi w stopniu kapitana; odbył oblężenie w Zamościu 1813 r.
NIEWIAROWSKI KAZIMIERZ – syn Franciszka i Katarzyny, ur. 1789 r. w Warszawie, wszedł 1809 r. do 12 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; wcielony 1815 r. do batalionu grenadierów gwardii, wyszedł 1817 r. do dymisyi w stopniu podporucznika; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
NIEWIADOWSKI TADEUSZ – syn Józefa i Brygidy Cywińskiej, ur. 1782 r. we wsi Bokszyszczach, w pow. augustowskim, wszedł 1799 r. do wojska pruskiego; i w 1807 r. wyszedł do dymisyi w randze podporucznika; w 1808 r. postąpił jako podporucznik do pułku piechoty nadwiślańskiej; porucznik 1811 r., kapitan 1813 r., został 1815 r. umieszczony w 6 pułku piechoty liniowej i w 1816 r. wyszedł do dymisyi. W1821 r. ponownie wstąpił do wojska do 3 pułku strzelców konnych i w 1824 r. awansował na podpułkownika. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1808 – 1811 r. w Hiszpanii i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
NIEZABITOWSKI MAKSYMILIAN – syn Józefa i Anny Zaleskiej, ur. 1771 r. w Uhercach, wszedł 1792 r. jako kadet do korpusu artylerii pieszej, i po rozbiorze kraju postąpił 1806 r. w stopniu porucznika do pułku huzarów i w 1807 r. przeniesiony do 7 pułku ułanów legii nadwiślańskie, został 1813 r. szefem szwadronu; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku ułanów, wyszedł 1819 r. do dymisyi w stopniu podpułkownika. Odbył kampanie: 1807 – 1811 r. w Hiszpanii, a 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał 1813 r. krzyż złoty polski i krzyż Legii Honorowej.
NISKI FLORYAN – syn Józefa i Kunegundy Wielgolaskiej, ur. 1791 r. w Sierakowie, postąpił 1806 r. do 4 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1816 r. awansował na porucznika w 1 pułku strzelców pieszych i w 1818 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1808 – 1812 r. w Hiszpanii i w 1813 r. otrzymał krzyż kawalerski Legii Honorowej.
NISKI JACENTY – –syn Józefa i Kunegundy Wielgolaskiej, ur. 1796 r. w Sierakowie, wstąpił 1809 r. do 2 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i w 1820 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika; powołany powtórnie został 1830 r. porucznikiem w 20 pułku piechoty.
NIWIŃSKI BENEDYKT – syn Adama i Maryanny, ur. 1777 r. we wsi Niwino – Borowe, wstąpił 1809 r. do 15 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego, i w 1815 r. przeznaczony w stopniu podporucznika do 3 pułku ułanów, w 1823 r. został podporucznikiem; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
NIZOWSKI ANTONI – wstąpił 1812 r. do 2 pułku liniowego piechoty i 1817 r. awansował na podporucznika w 3 pułku ułanów; w 1831 r. na żądanie uwolniony od służby, rozkazem komenderującego czynną armią Księcia Warszawskiego wcielony do 3 okręgu korpusu żandarmów w randze porucznika, i w 1835 r. mianowany naczelnikiem radzyńskiej żandarmerii, a w 1844 r. został sztabs – kapitanem i otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1842; miał syna Konrada.
NIZOWSKI ANTONI – syn Michała i Krystyny, ur. 1795 r. we wsi Czechlewice, gub. grodzieńskiej, wszedł 1810 r. do 16 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego; przeniesiony 1815 r. do 3 pułku ułanów, awansował 1817 r. na podporucznika, i w 1824 r. został porucznikiem. Odbył kampanie: 1812 w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
NOAKOWSKI PIOTR – syn Jana i Agnieszki z Minkiewiczów, ur. 1788, we wsi Dzisiątej, w pow. lubelskim, postąpił 1809 r. do 6 pułku ułanów i w 1813 r. awansował na podporucznika; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku ułanów, został 1821 r. porucznikiem. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
NOFFOK ANTONI – syn Jana i Magdaleny Gretz, ur. 1790 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. na podporucznika do gwardii narodowej warszawskiej i w 1809 r. postąpił na porucznika w 16 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, a 1810 r. na kapitana; wcielony 1815 r. do batalionu wzorowego strzelców, w 1824 r. awansował na podpułkownika i w 1831 r. przeznaczony na dowódcę 1 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał 1812 r. krzyż złoty polski; umarł 1855 r. we wsi Okrzejska Wola na Podlasiu.


Ostatnio edytowano 5 maja 2012, o 09:14 przez desaix, łącznie edytowano 1 raz

Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 28 kwi 2012, o 19:48 
Offline
Général de brigade
Général de brigade
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 9 lut 2010, o 21:07
Posty: 1269
NOFFOK JAN – postąpił 1807 r. do wojska na porucznika pułku gwardii narodowej warszawskiej i w 1812 r. mianowany adiutantem polowym przy generale dywizyi, awansował 1813 r. na kapitana; odbył kampanię 1813 r. w Niemczech i umarł 1846 r. w Warszawie.
NOSARZEWSKI ADAM – syn Antoniego i Franciszki Jackowskiej, ur. 1788 r. na Pradze, wszedł 1801 r. jako junkier do wojska pruskiego i w 1803 r. postąpił na podporucznika, a w 1805 r. na porucznika i w 1807 r. wyszedł do dymisyi w stopniu kapitana. W 1809 r. wstąpił na szefa szwadronu 7 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podpułkownikiem w 14 pułku kirasjerów; umieszczony 1817 r. w 4 pułku ułanów, w 1821 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r, w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari 1813 r.; umarł 1864 r. w Warszawie.
NOSKOWSKI FELIKS – syn Bartłomieja i Ludwiki, ur. 1786 r. we wsi Dżuryn, w Galicyi, w 1809 r. postąpił do 11 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem, a 1810 r. porucznikiem; kapitan 1815 r. przykomenderowany z reformy do 3 pułku ułanów 1816 r., wyszedł do dymisyi 1817 r., Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej.
NOWACKI TOMASZ – syn Józefa i Antoniny, ur. 1777 r. w Kamieńcu, w pow. białostockim, wstąpił 1794 r. jako lekarz do 3 pułku piechoty i w 1807 r. postąpił na sztabs – lekarza i 1815 r. przeniesiony do 4 pułku strzelców, wyszedł do dymisyi tegoż roku. Odbył kampanie: 1794 r. w Polsce, 1807 r. w Prusach, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
NOWACKI WAWRZYNIEC – syn Józefa i Teresy, ur. 1789 r. w m. Pułtusku, wszedł 1806 r. do 4 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i 1808 r. postąpił na podporucznika w gwardii narodowej warszawskiej; przeniesiony 1810 r. do 2 pułku piechoty, awansował 1812 r. na kapitana z przeznaczeniem do 19 pułku piechoty; odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
NOWACZYŃSKI JAKÓB – syn Józefa i Konstancyi, ur. 1785 r. w Warszawie, postąpił 1807 r. do 4 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; przeniesiony 1814 r. do batalionu wzorowego grenadyerów, wyszedł 1817 r. do dymisyi w randze podporucznika. Odbył kampanie: 1808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Legii Honorowej.
NOWAK ANTONI – syn Ignacego i Cecylii, ur. 1795 r. w Warszawie, postąpił 1812 r. do 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1820 r. awansował na podporucznika i w 1821 r. wyszedł do dymisyi
NOWAK JÓZEF – syn Michała i Franciszki, ur. 1783 r. we wsi Spytkowicach, w Galicyi, wszedł 1809 r. do korpusu artylerii pieszej i w 1811 r. postąpił na porucznika klasy II, a 1812 r. na porucznika klasy I; przeniesiony 1815 r. do 5 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1817 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi i 1812 r. w Rosyi i w 1830 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
NOWAKOWSKI FRANCISZEK – syn Adama i Małgorzaty, ur. 1789 r. we wsi Łukowie, w obwodzie tarnogrodzkim, wstąpił 1811 r. do 8 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. przeszedł na dozorcę budowli przy dyrekcji inżynierów twierdzy Zamościa, a w 1825 r. został dozorcą magazynów inżynierskich w stopniu podporucznika; z żony Salomei Zielińskiej pozostawił syna Feliksa – Antoniego.
NOWAKOWSKI JÓZEF – syn Jana i Agnieszki Schwartz, ur. 1787 r. we wsi Szkło, w obwodzie krakowskim, postąpił 1804 r. do pułku jazdy wojsk pruskich i w 1806 r. wzięty do niewoli francuskiej, przeznaczony został do pułku gwardii lekkokonnej; w 1808 r. przeniesiony do pułku strzelców pieszych wojsk Księstwa Warszawskiego, a następnie do 7 pułku piechoty, awansował 1809 r. na podporucznika, 1812 r. na porucznika i w 1820 r. na kapitana i w 1825 r. umieszczony został w Komisyi Rządowej wojny. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1808 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi; z żony Teodory Baczyńskiej pozostawił synów: Władysława i Tomasza.
NOWAKOWSKI MARCIN – syn Ignacego i Magdaleny Jankowskiej, ur. 1791 r. w Sandomierzu, postąpił 1812 r. do 12 pułku ułanów; przeznaczony 1815 r. do szwadronu strzelcó konnych gwardii, w 1823 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
NOWICKI ADAM – syn Tadeusza i Konstancyi, ur. 1790 r. w Warszawie, postąpił 1806 r. do 1 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego; przeniesiony 1807 r. do pułku gwardii polsko – francuskiej; awansował 1811 r. na podporucznika w 8 pułku jazdy legii nadwiślańskiej i w 1812 r. został porucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 3 pułku ułanów, w 1820 r. postąpił na kapitana w 2 pułku ułanów, a w 1831 r. na majora. Odbył kampanie: 1806 r. w Prusach, 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Legii Honorowej.
NOWICKI ANTONI – syn Wawrzyńca i Magdaleny, ur. 1790 r. w Krakowie, wszedł 1810 r. do korpusu kadetów artylerii i inżynierów; mianowany 1812 r. adiunktem komisarzów wojennych. W 1815 r. został przeznaczony jako audytor do 3 pułku strzelców pieszych, a w 1829 r. miał nadaną sobie asymilację do stopnia majora; po wyjściu ze służby wojennej był podsędkiem w Łukowie, a ostatnio rejentem w Brzezinach, gdzie umarł 1861 r.; był żonaty z Izabelą Wojciechowską.
NOWICKI FELIKS – syn Feliks i Teresy d’Elilie, ur. 1794 r. w Warszawie, postąpił 1806 r. jako kadet do 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem; przeniesiony do 7 pułku piechoty, awansował 1812 r. na porucznika, a w 1813 r. na kapitana; umieszczony 1815 r. w 1 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1826 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1811 r. w Hiszpanii i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
NOWICKI FRANCISZEK – syn Antoniego i Magdaleny z Bukowskich, ur. 1791 r. we wsi Koszczenie, w Wielkim Księstwie Poznańskiem, wszedł 1807 r. do 6 pułku ułanów i w 1826 r. został podporucznikiem w 1 pułku ułanów; przeniesiony 1821 r. do 4 pułku ułanów, w 1830 r. awansował na porucznika z przeznaczeniem do 3 pułku strzelców konnych. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny polski.
NOWICKI JAN – syn Stanisława i Zofii Kulmerowskiej, ur. 1783 r. we wsi Hulowie, w pow. bracłwskim, wszedł 1809 r. do 12 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1816 r. do 1 pułku strzelców konnych, wyszedł 1824 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 w Rosyi.
NOWICKI JÓZEF – ur. 1766 r. w Warszawie, postąpił 1783 r. do kawaleryi narodowej wojska koronnego i w 1794 r. został vicebrygadyerem i wyszedł do dymisyi,. Po powtórnem wstąpieniu 1806 r. jako pułkownik inspektor popisów do legionów, mianowany komendantem kwatery naczelnego wodza, a 1810 r. szefem sztabu 3 okręgu wojska, w 1818 r. awansował na generała brygady. Odbył kampanie: 1792 i 1794 w Polsce, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż kawalerski Legii Honorowej.
NOWICKI STANISŁAW – syn Stanisława i Elżbiety, ur. 1785 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. do 1 pułku gwardii konnej i w 1812 r. został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem z przeznaczeniem do 4 pułku ułanów i wyszedł do dymisyi 1815 r. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
NOWICKI SZYMON – syn Jana i Agnieszki, ur. 1787 r. w Nowej Wsi, w pow. łęczyckim, postąpił 1806 r. do 3 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1807 r. awansował na podporucznika, 1808 r. na porucznika i 1809 r. na kapitana; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, przeszedł 1816 r. do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi i z waleczność otrzymał krzyż polski Virtuti Militari.
NOWIŃSKI ANTONI – syn Józefa i Józefy Adamowskiej, ur. 1797 r.(?) we wsi Sieńsku, w obwodzie kieleckim, wszedł 1811 r. do 12 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do 8 pułku piechoty liniowej, w 1824 r. awansował na podporucznika; a w 1831 r. był kapitanem. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Zamościa.

cdn.


Ostatnio edytowano 2 maja 2012, o 00:02 przez desaix, łącznie edytowano 1 raz

Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 29 kwi 2012, o 21:04 
Offline
Général de brigade
Général de brigade
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 9 lut 2010, o 21:07
Posty: 1269
NOWIŃSKI FRANCISZEK – syn Walentego i Urszuli, ur. 1792 r. we wsi Joszwiszowice (?), w pow. miechowskim, postąpił 1809 r. do 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i 1810 r. został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem i w 1815 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
NOWODWORSKI WINCENTY – syn Adama i Teresy Krasińskiej, ur. 1797 r. we wsi Łachy, w obwodzie pułtuskim, wszedł 1809 r. do 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. postąpił na podporucznika w 4 pułku strzelców konnych; porucznik 1823 r., przeznaczony na adiutanta polowego do generała Różnieckiego, w 1831 r. był kapitanem w 1 pułku strzelców konnych. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i zmarł na Podolu 1858 r.
NOWOSIELSKI JAN – syn Franciszka i Doroty, ur. 1788 r. w Słucku, wszedł 1807 r. jako urzędnik zdrowia klasy III do 5 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego, i 1816 r. przeszedł do korpusu inwalidów; odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Gdańska.
NOWOWJEJSKI WALENTY – syn Samuela i Maryanny z Kołudzkich, ur. 1794 r. we wsi Zajerzu, w obwodzie Skrodzkim, wstąpił 1809 r. do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1817 r. awansował na podporucznika; 1819 r. przeniesiony do 1 pułku strzelców pieszych, w 1821 r. został porucznikiem, a 1831 r. kapitanem, i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, gdzie walczył we wszystkich bitwach, i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.

- O -

OBALSKI JAKÓB – syn Łukasza i Katarzyny, ur. 1793 r. we wsi Walichnowie, w pow. kaliskim, postąpił 1806 r. do 7 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; umieszczony 1815 r. w 1 pułku strzelców pieszych, awansował 1816 r. na porucznika i w 1825 r. postąpił na kapitana. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
OBERTYŃSKI JÓZEF – syn Antoniego i Franciszki, ur. 1773 r. w Granówce, w woj. bracławskiem, w bardzo młodym wieku wszedłszy do kawaleryi narodowej wojska polskiego, zaszczytnie odbył kampanie 1792 i 1794 r.; po upadku kraju emigrował na Wołoszczyznę, a następnie wszedłszy do legionów włoskich, począwszy od 1799 r. aż do 1814 r. nie złożył oręża i chlubny brał udział we wszystkich wojnach owego czasu. Kapitan 1801 r., major 1811 r. w 13 pułku piechoty, został 1817 r. dowódcą 6 pułku piechoty i w 1818 r. wyszedł do dymisyi; za waleczność otrzymał krzyż kawalerski polski i Legii Honorowej; cesarz Napoleon I i Aleksander I osobiście go znali i poważali, a ks. Józef Poniatowski zaszczycał go swemi względami; mógł wysoko postąpić w godnościach, lecz nie chciał; umarł 1852 r. w Dakszycach, w pow. kieleckim.
OBIEDZIŃSKI SZYMON – syn Walentego i Józefy Gadomskiej, ur. 1791 r. w Borzewie, w pow. płockim, wszedł 1809 r. do 8 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1817 r. został podporucznikiem, a 1824 r. porucznikiem i 1825 r. przeznaczony na audytora w tymże pułku, a w 1831 r. był kapitanem w 1 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
OBIEZIERSKI CELESTYN – syn Tomasza i Katarzyny, ur. 1795 r. we wsi Zasławice, w gub. podolskiej, wstąpił 1812 r. do 14 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; przeniesiony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, wyszedł do dymisyi 1819 r. w randze podporucznika; oficer wojsk rosyjskich, po wyjściu z wojska został inspektorem szkół w Maryampolu i otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1850 r.; miał syna Konstantego.
OBNIŃSKI ANTONI – syn Jakóba i Katarzyny z Mioduszewskich, ur. 1778 r. we wsi Żochy, w pow. siedleckim, wstąpił 1807 r. do 1 regimentu gwardii strzelców i 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 3 pułku ułanów, umarł 1828 r.. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej.
OBNISKI JÓZEF – syn Walentego i Katarzyny Niemojewskiej, ur. 1786 r. w Obniżu, wszedł 1812 r. do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; przeniesiony 1815 r. do 4 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1817 r. do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
OBORSKI ALEKSANDER – syn Józefa i Petroneli Ossowskiej, ur. 1779 r. w Warszawie, wstąpił 1792 r. do korpusu artylerii i 1795 r. został porucznikiem; kapitan 1806 r. w 1 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, awansował 1808 r. na szefa szwadronu w 3 pułku ułanów, a 1809 r. na majora i 1813 r. na pułkownika; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku strzelców pieszych, wyszedł tegoż roku do dymisyi. Odbył kampanie: 1793 w Polsce, 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty polski i Legii Honorowej.
OBORSKI LEOPOLD – syn Franciszka i Maryanny Płacheckiej, ur. 1789 r. w Mirotkach, w pow. starogardzkim, w Prusach, postąpił 1807 r. do 1 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony do 1 pułku strzelców konnych, w 1814 r. przeszedł do 1 pułku ułanów i w 1815 r. awansował na porucznika w szwadronie strzelców konnych gwardii, a w 1818 r. został kapitanem; major legii litewsko – wołyńskiej 1830 r., postąpił 1831 r. na podpułkownika i w tej randze przeszedł do żandarmów rosyjskich i wyszedł do dymisyi w stopniu pułkownika umarł w Warszawie 1853 r. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari i krzyż srebrny Legii Honorowej.
OBORSKI LUDWIK – syn Ignacego i Maryanny Chroniewskiej, ur. 1789 r. w Zawadach, w pow. płockim, postąpił 1806 r. na podporucznika do 1 pułku strzelców pieszych i 1807 r. został porucznikiem; przeniesiony 1808 r. do 5 pułku piechoty, awansował 1810 r. na kapitana i w 1815 r. umieszczony w batalionie wzorowych strzelców pieszych; przeznaczony 1817 r. do pułku grenadierów gwardii, 1818 r. postąpił na podpułkownika i w 1827 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej.
OBRĘBSKI PIOTR – syn Edwarda i Eleonory, ur. 1786 r. w Żółkwi, w Galicyi, wszedł 1809 r. do 1 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. przeznaczony jako podporucznik do 4 pułku strzelców konnych, wyszedł do dymisyi 1816 r. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
OBRĘBSKI TOMASZ – syn Kazimierza i Apolonii Remiszewskiej, ur. 1791 r. we wsi Białkowie, wszedł 1809 r. do 14 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; umieszczony 1815 r. w 1 pułku piechoty liniowej, postąpił 1819 r. na podporucznika, a 1827 r. na porucznika w 2 pułku strzelców pieszych i w 1830 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 2809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
OBRODZKI ANTONI – syn Antoniego i Małgorzaty Nieprzeckiej, ur. 1781 r. we wsi Tchorzewie, w pow. radzyńskim, wszedł 1809 r. jako kadet do 5 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. awansował na podporucznika; przeniesiony 1815 r. do 3 pułku ułanów, został 1819 r. porucznikiem, a 1829 r. kapitanem. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż kawalerski Legii Honorowej.
OBUCH NORBERT – syn Jana i Maryanny, ur. 1773 r. w m. Utta (?), na Wołyniu, wstąpił 1808 r. jako kapitan do 1 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. awansował na szefa szwadronu; przeznaczony do 1 pułku strzelców konnych, został 1816 r. podpułkownikiem i wkrótce wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż polski i Legii Honorowej.
OBYRN WIKTOR – syn Jakóba i Tekli Łaszczyńskiej, ur. 1790 r. w m. Ryniewicach, w gub. grodzieńskiej, wszedł 1809 r. do 8 pułku piechoty wojsk księstwa Warszawskiego; przeniesiony 1815 r. do batalionu strzelców gwardii, awansował 1819 r. na podporucznika, 1824 r. na porucznika, a w 1830 r. na kapitana i w 1831 r. był podpułkownikiem w 16 pułku piechoty liniowej; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
OCHICKI AUGUST – syn Jerzego i Agaty, ur. 1792 r. w m. Tylży, w Prusach, wstąpił 1811 r. do 7 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1823 r. został podporucznikiem w 1 pułku ułanów; porucznik 1830 r. awansował 1831 r. na kapitana. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
OCZKOWSKI JÓZEF – syn Walentego i Franciszki Palczyńskiej, ur. 1795 r. w m. Chrzanowie, pod Krakowem, wszedł 1812 r. do pułku gwardii konnej; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku ułanów, awansował 1823 r. na podporucznika, a w 1831 r. był kapitanem i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Po wyjściu z wojska został urzędnikiem drogi żelaznej wiedeńskiej. Odbył kampanie: 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
ODACHOWSKI FELIKS – syn Andrzeja i Scholastyki, ur. 1790 r. we wsi Gorlatach, w Wileńskiem, postąpił 1812 r. jako porucznik do 18 pułku ułanów wojsk Księstwa Warszawskiego; 1815 r. przeznaczony do 1 pułku ułanów, wyszedł do dymisyi 1818 r. Odbył kampanie 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
ODACHOWSKI IGNACY - syn Jerzego i Scholastyki, ur. 1788 r. we wsi Piotrowszczyzna, wszedł 1807 r. do korpusu inżynierów i w 1811 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 8 pułku piechoty liniowej, wkrótce otrzymał urlop nieograniczony; w 1831 r. był pułkownikiem wojsk polskich. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi; żonaty z Ganówną pozostawił syna Napoleona.
ODOLSKI JÓZEF – SYN Maciej i Maryanny, ur. 1791 r. w Kamieńcu Podolskim, wszedł 1807 r. do 3 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1810 r., kapitan 1813 r., w 1815 r. przeznaczony do 1 pułku strzelców pieszych, w 1816 r. wyszedł do dymisyi; w 1830 r. wstąpił ponownie do wojska i w 1831 r. został majorem. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi i 183 r. przeciw sprzymierzonym. Umarł w Warszawie 1844 r. pozostawiwszy żonę i dzieci.
ODYNIEC IGNACY – syn Mateusza i Zofii, ur. 1786 r. we wsi Koszowcach, w woj. Podolskim, wstąpił 1809 r. jako kadet do 16 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem, a 1810 r. porucznikiem; umieszczony 1815 r. jako audytor w 3 pułku strzelców konnych, wyszedł 1818 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
OFFERT SYLWESTER – syn Jana i Zofii Chylińskiej, ur. 1789 r. we wsi Hontoninie (?), w pow. warszawskim, wszedł 1809 r. do 17 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. awansował na podporucznika; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku piechoty liniowej, został 1819 r. porucznikiem i w 1828 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym; żonaty z Teklą Gołuchowską, miał syna Alfonsa – Józefa.
OGILBA STEFAN – syn Antoniego i Maryanny, ur. 1781 r. we wsi Wierobicach, w Grodzieńskiem, postąpił 1810 r. do pułku artylerii pieszej wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został porucznikiem klasy II; wcielony 1815 r. jako porucznik do batalionu wzorowego strzelców pieszych, wyszedł 1819 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym; umarł w Warszawie
1858 r.
OJRZNOWSKI MICHAŁ – syn Kazimierz i Justyny z Oraczewskich, ur. 1781 r. we wsi Jabłonna, w pow. kieleckim, postąpił 1797 r. do batalionu artylerii legii polskiej we Włoszech i w 1800 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1805 r. do 1 pułku jazdy legii nadwiślańskiej, awansował 1807 r. na porucznika, a 1810 r. na kapitana; w 1815 r. przeznaczony do 4 pułku ułanów, umarł 1823 r. Odbył kampanie: 1797 r. we Włoszech, 1803 r. w Ameryce, 1808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej i krzyż złoty Virtuti Militari.
OJRZYŃSKI (OYRZEŃSKI) MATEUSZ – syn Jana i Agnieszki, ur. 1794 r. w Machnowie, w pow. czudnowskim, na Wołyniu, wstąpił 1809 r. do 12 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. przeznaczony do 1 pułku strzelców konnych, awansował 1817 r. na podporucznika i umarł 1823 r. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
OKOLSKI MICHAŁ – syn Ludwika, wstąpił 1807 r. do 2 pułku jazdy wosk Księstwa Warszawskiego, i w 1809 r. przeniesiony do gwardii polsko – francuskiej, w 1812 r. awansował na podporucznika, a 1813 r. na porucznika i 1815 r. wyszedł do dymisyi; 1830 r. powtórnie powołany do wojska został majorem, a 1831 r. podpułkownikiem w 2 pułku strzelców konnych; kawaler Legii Honorowej i krzyża Virtuti Militari, umarł 1858 r. we wsi Malina pod Kutnem.
OKOLSKI JAN – syn Wojciecha i Agnieszki, ur. 1781 r. we wsi Siwrzozie (?), w pow. radomskim, postąpił 1809 r. do 10 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i przeznaczony 1815 r. do 3 pułku strzelców konnych, w 1820 r. awansował na podporucznika i w 1835 został umieszczony w komendach inwalidów; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r . w Niemczech.
OKOLSKI JAN – syn Michała i Marty, ur. 1790 r. we wsi Ranguszowce, w pow. płoski rowskim, wszedł 1809 r. do 5 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem, 1811 r. porucznikiem, a 1812 r. kapitanem i w 1817 r. przeznaczony do 2 pułku ułanów, w 1831 r. postąpił na majora z przeznaczeniem do 3 pułku strzelców konnych; odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
OKULSKI STANISŁAW – syn Józefa i Rozalii, ur. 1791 r. we wsi Malczycach w Galicyi, wszedł 1809 r. do 15 pułku ułanów; w 1815 r. przeznaczony do pułku grenadierów gwardii, w 1820 r. został podporucznikiem w 2 pułku piechoty liniowej i w 1829 r. wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi.
OLECHOWSKI TADEUSZ – syn Wojciecha i Katarzyny, ur. 1792 r. w Nowym Targu, w pow. krakowskim, wstąpił 1809 r. do 8 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został porucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1817 r. do dymisyi w stopniu kapitana.
OLEJKIEWICZ MUSTAFA – syn Eliasza i Maryanny, ur. 1784 r. we wsi Studzianka, w pow. bialskim, na Podlasiu, wstąpił 1809 r. do 6 pułku jazdy; przeniesiony 1812 r. do szwadronu gwardii, postąpił 1813 r. na podporucznika; umarł 1821 r. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
OLEKSIŃSKI KAZIMIERZ – syn Macieja i Eugenii, ur. 1775 r. w Starej Oleksinicy, na Wołyniu, jako kadet postąpił 1791 r. do pułku lubelskiego i w 1794 r. został podporucznikiem w 9 pułku piechoty; porucznik 1807 r., kapitan 1809 r. w 14 pułku piechoty, przeznaczony 1815 r. do 7 pułku piechoty liniowej, w 1817 r. przeszedł do korpusu żandarmerii. Odbył kampanie: 1792 r. przeciw Rosyi, 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi, nad Berezyną.
OLESZA KAROL – syn Samuela i Maryanny, ur. 1781 r. we wsi Jaborg (?), w pow łomżyńskim, wstąpił 1810 r. do sztabu głównego francuskiego i w 1812 r. awansował na porucznika; przeznaczony 1815 r. do 3 pułku ułanów, w 1821 r. postąpił na kapitana i w 1822 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
OLĘDZKI KSAWERY – syn Grzegorz i Katarzyny Grużewskiej, ur. 1790 r. we wsi Chrustowie, w gub. grodzieńskiej, postąpił 1804 r. jako junkier do wojska rosyjskiego i w 1808 r. awansował na podporucznika, a 1809 r. na porucznika; sztabskapitan 1811 r., zaciągnął się 1812 r. do 21 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego jako kapitan i w 1822 r. postąpił na podpułkownika. Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. przeciw Francuzom, 1808 r. w Szwecyi, 1812 r. przeciw Rosyi i w 1831 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
OLĘDZKI ADAM – syn Stefana i Felicyanny, ur. 1793 r. w Mrozowie, w pow. wileńskim, postąpił 1806 r. do 6 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. umieszczony w 5 pułku piechoty liniowej, otrzymał 1820 r. dymisję w stopniu podporucznika; odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi.
OLĘDZKI DOMINIK – syn Józefa i Zofii, ur, 1797 r. we wsi Zalinie, w obwodzie włodzimierskim, postąpił 1812 r. do 16 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku ułanów, wyszedł 1817 r. do dymisyi w randze podporucznika; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
OLSZAŃSKI JÓZEF – syn Bartłomieja i Ludwiki z Borkowskich, ur. 1780 r. we wsi Olszańce, w pow. brańskim, wszedł 1801 r. do pułku ułanów wojsk austryjackich, i wzięty 1809 r. do niewoli francuskiej, zaciągnął się dobrowolnie do 3 pułku ułanów i w 1822 r. został podporucznikiem w 6 kompanii weteranów. Odbył kampanie 1805 r. przeciw Francyi, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi.
OLSZEWSKI JAKÓB – syn Stanisława i Teresy Klukowskiej, ur. 1783 r. we wsi Olszewicach, w pow. stanisławowskim, wstąpił 1802 r. do wojska pruskiego, a będąc wzięty do niewoli, zaciągnął się 1806 r. do 2 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku piechoty liniowej, w 1825 r. postąpił na podporucznika do korpusu weteranów, a w 1835 r. umieszczony w komendach inwalidnych. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi; zaślubił Karolinę z Schultzów i z niej miał synów: Hieronima, Dominika, Franciszka – Kwiryna.
OLSZEWSKI FRANCISZEK – syn Macieja i Teresy, ur. 1791 r. we wsi Laczoń (?), na Wołyniu, wszedł 1809 r. do 17 pułku piechoty i w 1813 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 8 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1816 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii.
OLSZEWSKI JAN – syn Józefa i Anny, ur. 1788 r. w Pułtusku, postąpił 1807 r. do 4 pułku piechoty liniowej i 1809 r. awansował na podporucznika, a 1811 r. na porucznika; w 1815 r. przeznaczony do 7 pułku piechoty liniowej, został 1819 r. kapitanem, a w 1820 r. przeszedł do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż złoty virtuti Militari.
OLSZEWSKI FRANCISZEK –postąpił 1809 r. na służbę wojskową i w 1816 r. uwolniony w stopniu oficerskim, został burmistrzem m. Wolborza, i otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1838r.; żonaty z Julianną Rudzińską miał syna Józefa – Tomasza.
OLSZYŃSKI JÓZEF – syn Adama i Brygidy, ur. 1786 r. we wsi Miechy, w Gailicyi, wszedł 1807 r. do artylerii pieszej wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został porucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1816 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari.
OŁTARZEWSKI IGNACY – syn Krzysztofa i Małgorzty, ur. 1788 r. we wsi Ołtarze, w pow. płockim, wstąpił 1807 r. do 1 pułku gwardii polsko – francuskiej i w 1813 r. postąpił na podporucznika, a w 1815 r. na porucznika z przeznaczeniem do 4 pułku ułanów i w 1824 r. awansował na kapitana. Odbył kampanie: 1808 – 1811 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1812 w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
ONICKI AUGUSTYN – syn Jerzego i Agaty, ur. 1792 r. w m. Tylży, wszedł 1811 r. do 7 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1823 r. awansował na podporucznika w 1 pułku ułamów. Odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi.
ONUFROWICZ (ONUFREWICZ) ANTONI – ur. 1763 r. w m. Żyrowicach, w pow. Słonimskim, wszedł 1789 r. do brygady ukraińskiej kawaleryi narodowej i w 1792 r. został porucznikiem w regimencie ordynacyi Ostrogskiej i w 1794 r wyszedł do dymisyi; w 1806 r. wstąpił jako podsekretarz do ministerium wojny i 1810 r. mianowany adiunktem komisarzy wojennych, w 1815 r. awansował na kontrolera w Komisaryacie ubiorczym wojska. Odbył kampanie: 1792, 1794, 1806 – 1807 r. w Polsce, 1809 r. w Austryi i 1813 r. we Francyi. Zaślubił Magdalenę z Bardinów.
ORANOWSKI ANTONI – syn Ignacego i Rozalii, ur. 1784 r. w Warszawie, wstąpił 1806 r. jako kapitan do 7 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został majorem; przeznaczony 1815 r do 2 pułku piechoty liniowej, otrzymał tegoż roku urlop nieograniczony; odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808 – 1812 r. w Hiszpanii.
ORDA ANTONI – syn Dominika i Genowefy Godrowiczówny, ur. 1788 r. we wsi Binczewiczach, w woj. mińskiem, wstąpił 1807 r. jako podporucznik do pułku legii nadwiślańskiej i w 1812 r. został porucznikiem; kapitan 1813 r. w 20 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, przeszedł 1815 r. do 6 pułku piechoty liniowej i w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 – 10 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej.
ORDYNIEC AMBROŻY – syn Wawrzyńca i Teresy z Dzieczkańców, ur. 1785 r. we wsi Futańce, w pow. oszmiańskim, wszedł 1807 r. do pułku ułanów gwardii francuskiej, i w 1814 r. był przeznaczony na wyspę Elbę z Napoleonem; po powrocie do kraju 1816 r. postąpił do szwadronu strzelców konnych gwardii i w 1822 r. został podporucznikiem w korpusie inwalidów i weteranów. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
ORLIŃSKI KLEMENS – syn Piotra i Tekli, ur. 1793 r. we wsi Suchorowie, w Galicyi, postąpił 1812 r. do 3 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. przeznaczony do 2 pułku ułanów, a w 1826 r. awansował na podporucznika w batalionie weteranów czynnych i w 1835 r. umieszczony w komendach inwalidnych. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Francyi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. We Francyi; z żony Józefy Dwernickiej pozostawił syna Ludwika.

cdn.


Ostatnio edytowano 10 mar 2013, o 13:24 przez desaix, łącznie edytowano 3 razy

Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 30 kwi 2012, o 17:38 
Offline
Général de brigade
Général de brigade
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 9 lut 2010, o 21:07
Posty: 1269
TOM 13

ORŁOWSKI IGNACY – syn Mateusza i Józefiny z Blochów, ur. 1792 r. we wsi Pniewite, w ziemi chełmińskiej, postąpił 1808 r. jako kadet do 6 pułku ułanów Księstwa Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do wzorowych szwadronów ułanów, awansował 1816 r. na podporucznika strzelców konnych gwardii, i w 1821 r. został porucznikiem i w 1835 r. przeszedł do komend inwalidnych, a w 1841 r. wyszedł do dymisyi w randze kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. w Galicyi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi, umarł 1857 r. w Warszawie; z żony Aleksandry Sobolewskiej miał syna Władysława.
ORŁOWSKI JOACHIM – syn Andrzeja i Anny Zakrzewskiej, ur. 1794 r. we wsi Zielonkach, w pow. kieleckim, wszedł do wojska 1812 r. i w 1819 r. awansował na podporucznika, a w 1822 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał order Virtuti Militari.
OROWSKI ALEKSANDER –syn Karola i Anny Miełoszewskiej, ur. 1792 r. we wsi Czachorowie, w Poznańskiem, wszedł 1807 r. do 2 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i 1813 r. awansował na podporucznika; przeniesiony 1816 r. do 6 pułku piechoty liniowej, w 1820 r. postąpił do korpusu kadetów w Kaliszu i w 1825 r. został porucznikiem; odbył kampanie: 1810 r. w Anglii (???), 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
ORYŃSKI ADAM – syn Franciszka i Franciszki Kossowskiej, ur. 1786 r. we wsi Oryniczkach, w pow. brzezińskim, postąpił 1806 r. do 12 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem, a 1808 r. porucznikiem; kapitan 1810 r., przeniesiony 1815 r. do 3 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1817 r. do dymisyi i w 1831 r. był majorem w 13 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej i krzyż złoty Virtuti Militari.
OSIECKI SZYMON – syn Gabryela i Doroty, ur. 1777 r. w Uniowie, w Poznańskiem, wstąpił 1806 r. do wojska i w 1815 r. przeznaczony jako podporucznik do 4 pułku piechoty liniowej, wkrótce wyszedł do dymisyi.
OSIECKI WOJCIECH – syn Stanisława i Franciszki, ur. 1782 r. we wsi Rudkach, w pow. mławskim, wstąpił 1806 r. do 4 pułku piechoty i w 1808 r. został podporucznikiem; porucznik 1809 r., awansował 1812 r. na kapitana; przeniesiony 1815 r. do pułku grenadierów gwardii, w 1821 r. był majorem, a w 1830 r. komendantem placu w Kaliszu. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność dostał krzyż Legii Honorowej.
OSIECKI JAKÓB – syn Ignacego i Maryanny, ur. 1792 r. w Kuskach, w pow. mławskim, wszedł 1810 r. do 6 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1817 r. do dymisyi, odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
OSIŃSKI ANDRZEJ – syn Rafała i Agnieszki, ur. 1793 r. w Lipnie, w pow. radomskim, wstąpił 1809 r. do 10 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. przeznaczony do batalionu grenadierów gwardii, wyszedł 1816 r. do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
OSIŃSKI IGNACY – syn Marcina i Agnieszki, ur. 1778 r. w Korzenicach, w pow. radomskim, postąpił 1806 r. do 7 pułku jazdy legii nadwiślańskiej i w 1813 r, został podporucznikiem, a w 1815 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
OSIŃSKI STANISŁAW – syn Józefa i Krystyny, ur. 1790 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. jako kadet do 2 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został porucznikiem; przeznaczony 1815 r. na adiunkta sztabu dywizyi gwardii, wyszedł 1821 r. do dymisyi w stopniu kapitana, w 1831 r. był majorem sztabu gen. Dwernickiego. Odbył kampanie: 1807 r. w Polsce, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech; z żony Balbiny Lasockiej miał córkę Heleny Szawłowskiej.
OSIPOWICZ WINCENTY – syn Zacharyasza i Katarzyny, ur. 1791 r. w Warszawie, wszedł 1809 r. do 16 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. umieszczony w 1 pułku strzelców pieszych, wyszedł wkrótce do dymisyi w stopniu podporucznika; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
OSIPOWSKI STANISŁAW – syn Tomasza i Wiktoryi Wolterównej, służył w wojsku pruskiem, i w 1807 r. przeszedł do wojska polskiego, gdzie wkrótce został porucznikiem; kapitan 1808 r., szef szwadronu 10 pułku jazdy 1810 r., odbył kampanie: w służbie pruskiej 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi i w nagrodę zasług otrzymał krzyż Legii Honorowej i Virtuti Militari; umarł 1852 r. w Warszawie, przeżywszy lat 79.
OSKIERKO IGNACY – syn Józefa i Anny Czapskiej, ur. 1789 r. w Szacku, wszedł 1808 r. do artylerii pieszej wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem w 7 pułku jazdy; kapitan 1813 r. w 1813 r. w 18 pułku jazdy, przeszedł 1815 r. do pułku strzelców konnych i w 1817 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej; żonaty z Ludwiką Oskierczanką miał dwóch synów: Ignacego i Józefa.
OSMOLSKI JAN – syn Adam i Maryanny Skalskiej, ur. 1787 r. w m. Międzyrzyce, w Poznańskiem, postąpił 1806 r. do 5 pułku szaserów i w 1813 r. awansował na podporucznika; przeniesiony 1805 r. do 2 pułku strzelców konnych, został 1819 r. porucznikiem, a 1829 r. kapitanem w 2 pułku ułanów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. w Niemczech, a 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Virtuti Militari.
OSMOLSKI MIKOŁAJ – syn Tomasza i Katarzyny Kossowskiej, ur. 1792 r. we wsi Widuchowice, w pow. radomskim, postąpił 1808 r. do 16 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; przeniesiony 1814 r. do 1 pułku ułanów, awansował 1815 r. na podporucznika i 1824 r. na porucznika. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 R. W Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari.
OSMOLSKI WOJCIECH – syn Józefa i Katarzyny, ur. 1796 r. w Szustocicach, w obwodzie zamojskim, wszedł 1809 r. do 15 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, postąpił 1826 r. na podporucznika, a następnie przeszedł do korpusu weteranów; odbył kampanie: 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. w Niemczech
OŚNIAŁOWSKI ANDRZEJ – syn Wojciecha i Barbary Chełmickiej, ur. 1791 r. we wsi Głodowie, w pow. lipnoskim, wszedł 1807 r. do 4 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem, a 1812 r. porucznikiem; w 1814 r. przeznaczony do batalionu wzorowego strzelców, awansował 1818 r. na kapitana i w 1820 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podpułkownika. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech. Po wyjściu z wojska, osiadł w dobrach Winiary i 1841 r. był sędzią pokoju w sandomierskim. Miał brata Maryana.
OŚNIAŁOWSKI MARYAN – syn Wojciecha i Barbary Chełmickiej, ur. 1788 r. w Głodowie, postąpił 1809 r. do 1 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1810 r. awansował na podporucznika; przeznaczony 1814 r. do szwadronu instrukcyjnych strzelców konnych, w 1815 r. postąpił na porucznika i w 1818 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie 1809 r. w Galicyi i 1812 r. w Rosyi.
OSSOWSKI TEODOR – syn Jacentego i Maryanny, ur. 1788 r. w Ossowie, w pow. bydgoskim, postąpił 1807 r. do pułku gwardii polsko – francuskiej i w 1813 r. został podporucznikiem w pułku gwardii eklerów; przeznaczony 1815 r. do pułku strzelców konnych, w 1818 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanię w Hiszpanii 1807 r.
OSSOWSKI TOMASZ – syn Konstantego i Józefy Walewskiej, ur. 1778 r. w Nieborzynie, w pow. poznańskim, wszedł 1806 r. do 1 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i 1807 r. awansował na podporucznika; porucznik 1811 r., przeznaczony 1814 r. do gwardii honorowej, przeszedł 1816 r. do 1 pułku strzelców konnych i w 1830 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. w Prusach, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
OSSOWSKI CELESTYN – syn Jana i Dominiki, ur. 1784 r. we wsi Ośnie, w woj. mazowieckiem, wstąpił 1798 r. do pułku dragonów pruskich i w 1807 r. wyszedł do dymisyi; 1809 r. wszedł na służbę do wojska polskiego do 6 pułku jazdy w stopniu porucznika i 1814 r. umieszczony w gwardii honorowej, a 1816 r. przykomenderowany do 4 pułku ułanów, przeszedł następnie 1835 r. w randze kapitana do komend inwalidnych i w 1837 r. otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie. Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; umarł 1849 r. w Warszawie.
OSTAFIŃSKI SZYMON – syn Tomasza i Maryanny, ur. 1788 r. we wsi Zwięczyca, w Galicyi, wszedł 1809 r. do pułku artylerii wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. awansował na porucznika w batalionie saperów; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, postąpił 1820 r. na kapitana i w 1830 r. był podpułkownikiem w 14 pułku piechoty; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i w 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
OSTASZEWSKI JAN – syn Jana i Józefy Okęckiej, ur. 1792 r. w Warszawie, wszedł 1810 r. do pułku artylerii konnej i w 1815 r. został podporucznikiem z przeznaczeniem do kompanii 4 artyleryi lekkiej pieszej i w 1819 r. awansował na porucznika, a 1822 r. na kapitana klasy II, a 1824 r. na kapitana klasy I. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
OSTASZEWSKI IGNACY – syn Antoniego i Kunegundy Pokrzywnickiej, ur. 1792 r. w Żywnie, w Prusach, wszedł 1809 r. jako kadet do 10 pułku ułanów wojsk Księstwa Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do szwadronów instrukcyjnych strzelców konnych gwardii, 1827 r. awansował na porucznika do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech, i za waleczność otrzymał krzyż srebrny polski. Po wyjściu z wojska był dzierżawcą wsi Bobrowniki, a następnie został kasyerem fabryk rządowych przy zakładach amunicyjnych w Parszowie, gdzie umarł w 1840 r.; z żony Praksedy Sułeckiej pozostawił czworo dzieci: Sylwestra – Henryka, Wiktora, Stanisława i Walentego – Józefa.
OSTASZEWSKI PAWEŁ – syn Dawida, ur. 1793 r. w Żebrach, wszedł 1809 r. do 9 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. awansował na podporucznika; przeznaczony w 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, w 1819 r. wyszedł do dymisyi.
OSTASZEWSKI WALENTY – syn Tomasz i Petroneli Ruszkowskiej, ur. 1783 r. w Kęsach, w pow. pułtuskim, postąpił 1800 r. do ułanów wojska pruskiego; w 1806 r. przeszedł do 6 pułku ułanów wojsk Księstwa Warszawskiego, a w 1815 r. przeznaczony do 2 pułku strzelców konnych, 1818 r. awansował na podporucznika i w 1824 r. przeniesiony do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność dostał krzyż srebrny Virtuti Militari.
OSTRORÓG HIERONIM – syn Andrzeja i Józefy Morawskiej, oficer wojsk polskich 1814 r., z żony Antoniny Bojanowskiej, miał synów: Antoniego, Stanisława, Tadeusza, Władysława i Zygmunta. Rodzeństwo: Otylia, Prakseda, Tekla, Prot, Stanisław, Teofil i Wit.
OSTRORÓG STANISŁAW - syn Andrzeja i Józefy Morawskiej, porucznik wojsk polskich, poległ pod Saragossą 1808 r., brat Hieronima.
OSTROWICKI DOMINIK – syn Felicyana i Maryanny, ur. 1772 r. we wsi Lniskach, w pow. chełmińskim, wszedł 1796 r. do 7 batalionu legii polskiej we Włoszech i w 1813 r. przeszedł do 1 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego w randze podporucznika; przeznaczony 1817 r. do 3 pułku piechoty liniowej, w 1819 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
OSTROWSKI BENEDYKT – syn Andrzeja i Maryanny Poniewskiej, ur. 1775 r. w Maluszynie, w pow. Piotrowskim, wstąpił 1807 r. do 2 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1812 r., awansował 1813 r. na kapitana, a będąc umieszczonym 1815 r. w 5 pułku piechoty liniowej, w 1820 r. postąpił na majora do 4 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż złoty polski.
OSTROWSKI DOMINIK – syn Wojciecha i Franciszki Trusieńskiej, ur. 1791 r. we wsi Grabicach, w pow. piotrkowskim, wszedł 1806 r. do 4 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. awansował na podporucznika; umieszczony 1815 r. w 1 pułku strzelców pieszych, w 1816 r. został porucznikiem, a w 1818 r. przeszedł do 4 pułku strzelców pieszych i w 1825 r. został kapitanem. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
OSTROWSKI ANTONI – syn Juliana i Katarzyny, ur. 1773 r. w Nieświerzu, wszedł 1809 r. do wojska Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. przeznaczony jako podporucznik do 4 pułku piechoty liniowej, wyszedł wkrótce do dymisyi.
OSTROWSKI WŁADYSŁAW – syn Tomasza i Apolonii Ledóchowskiej, postąpił 1808 r. do wojska polskiego w stopniu podporucznika; porucznik 1808 r., kapitan 1809 r. i szef szwadronu, major w baterii pozycyjnej artylerii konnej, został 1815 r. podpułkownikiem; odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej.
OSTROWSKI TADEUSZ- syn Tomasza i Apolonii Ledóchowskiej, ur. 1792 r. w Warszawie, wszedł1810 r. do artylerii konnej Księstwa Warszawskiego i 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1812 r. w korpusie inżynierów, 1830 r. kapitan, ostatnio pułkownik artylerii, odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi, i za waleczność otrzymał krzyż kawalerski neapolitański; zaślubił Zofię Michałowską i z niej pozostawił córki: Maryę, Helenę, Karolinę i syna Stanisława.
OSTROWSKI MICHAŁ – syn Jana i Anny Zaraczkiewiczówny, ur. 1793 r. w Janowie, w pow. sokolskim, wszedł 1812 r. do gwardii francuskiej, a 1813 r. przeniesiony do 16 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; umieszczony 1815 r. w 1 pułku strzelców pieszych, postąpił 1822 r. na podporucznika w 2 pułku strzelców pieszych, a 1831 r. był porucznikiem; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i z waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari i awansował na kapitana w 1831 r.
OSTROWSKI TEODOR – syn Macieja i Maryanny Zamorzyckiej, ur. 1782 r. w Nasiłowie, w pow. kujawskim, wszedł 1807 r. do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1808 r. awansował na podporucznika; porucznik 180 9 r., został 1813 r. na kapitana, a w 1815 r. przeniesiony do 6 pułku piechoty linowej, wkrótce wyszedł do dymisyi; odbył kampanie 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
OSTROWSKI FELIKS – syn Kazimierza i Konstancyi Kitlińskiej, ur. 1783 r. we Lwowie, postąpił 1807 r. jako podle karz do wojska austryjackiego, a w 1809 r. zaciągnął się jako urzędnik zdrowia klasy III do 14 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; w 1813 r. przeniesiony na urzędnika zdrowia klasy II do 1 pułku pieszego nadwiślańskiego i w 1815 r. przeznaczony w stopniu lekarza batalionowego do 4 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał order Legii Honorowej; umarł 1855 r. w Warszawie, pozostawiwszy trzy córki Albinę. Józefę i Maryannę i syna Kazimierza.
OSTROWSKI ALEKSANDER – syn Karola i Anny Ozdońskiej, ur. 1792 r. we wsi Czechowie, wszedł 1807 r. do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; umieszczony 1816 r. w 6 pułku piechoty liniowej, w 1820 r. przeszedł do korpusu kadetów kaliskich. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężonym Gdańsku.
OSTRZESZEWICZ JAN KANTY – syn Jana i Maryanny, ur. 1790 r. we wsi Monowicach, w Galicyi, wszedł 1806 r. do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem i tegoż roku porucznikiem; kapitan 1808 r., przeniesiony 1812 r. do 15 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, został przeznaczony 1815 r. w stopniu majora do 4 pułku piechoty liniowej i w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
OSTRZYKOWSKI PAWEŁ – syn Kazimierz i Konstancyi Modlińskiej, ur. 1787 r. we wsi Sadkowo, w pow. płońskim, wszedł 1809 r. do 14 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1812 r., przeznaczony do 7 pułku piechoty liniowej, w 1820 r. awansował na kapitana, a w 1821 r. na majora. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
OSUCHOWSKI TOMASZ – syn Kacpra i Maryanny, ur. 1784 r. w Kaliszu, postąpił 1806 r. do 7 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. awansował na podporucznika, a w 1815 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
OSZCZEKLIŃSKI ANASTAZY – syn Józefa i Katarzyny z Mielewiczów, ur. 1784 r. w woj. wileńskiem, wszedł 1812 r. jako podporucznik do 19 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został porucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 6 pułku piechoty liniowej, w 1821 r. awansował na kapitana. Odbył kampanie 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym; umarł w Warszawie 1856 r.
OTOCKI MACIEJ – syn Aleksandra i Maryanny, ur. 1789 r. w Sędziłowicach, w pow. szadkowskim, wszedł 1806 r. do 4 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został porucznikiem przeznaczony 1815 r. do 4 pułku strzelców konnych, wyszedł wkrótce do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. w Prusach, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, nad Berezyną, 1813 r, przeciw sprzymierzonym w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność dostał krzyż srebrny polski.
OTOWSKI JÓZEF – syn Józefa i Tekli Śliwińskiej, ur. 1790 r. we wsi Rudowie, wszedł 1809 r. do 15 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego i 1812 r. awansował na podporucznika, a 1813 r. na porucznika; umieszczony 1815 r. w 4 pułku piechoty liniowej, został 1821 r. posunięty na kapitana z przeniesieniem do 3 pułku piechoty liniowej i w 1824 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał order Virtuti Militari.
OTTO JAKÓB STANISŁAW – syn Stanisława i Krystyny z Hoffmanów, ur. 1777 r. w Warszawie, postąpił 1792 r. do artylerii wojsk koronnych, a 1794 r. przeszedł do artylerii francuskiej; podporucznik 1809 r. w artylerii konnej Księstwa Warszawskiego, tegoż roku został porucznikiem klasy I; przeniesiony 1816 r. do arsenału składowego warszawskiego, wyszedł 1816 r. do dymisyi w stopniu kapitana. Odbył kampanie: 1794 r. przeciw Rosyi, 1797 – 1800 r. we Włoszech, 1806 r. przeciw Prusom i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej; umarł 1845 r. we wsi Kamionna, w pow. sochaczewskim, a pochowany w Warszawie.
OTWINOWSKI STANISŁAW – syn Walentego i Agnieszki, ur. 1790 r. we wsi Podolu, w pow. kieleckim, wszedł 1806 r. do 4 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1810 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1814 r. do pułku gwardii honorowej pieszej, w 1815 r. przeszedł do 1 pułku strzelców pieszych i otrzymał tegoż roku dymisję. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 11808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
OWCZARSKI LUDWIK – syn Michała, kapitan wojsk polskich 1812 r.; z żony Emilii Sparmann pozostawił synów: Konstantego, Władysława i Aleksandra.
OWSIANY JÓZEF – syn Antoniego i Zofii Brzostowskiej, ur. 1792 r. we wsi Rozwady, w pow. opoczyńskim, wszedł 1809 r. do 1 pułku szaserów, i przeszedł wkrótce do 13 pułku huzarów; podporucznik 1812 r., przeznaczony 1814 r. do szwadronów instrukcyjnych, postąpił 1815 r. do 2 pułku strzelców i w 1817 r. został porucznikiem, a 1826 r. awansował na kapitana i w 1827 r. przeniesiony do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej.

- P -

PACANOWSKI JAKÓB – syn Konstantego i Maryanny Rzepeckiej, ur. 1787 r. w Wymysłowie, kapitan 10 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego 1812 r., wyszedł do dymisyi 1822 r. w randze majora.
PACIORKOWSKI STANISŁAW – syn Franciszka i Barbary, ur. 1795 r. w Borownie, wszedł 1812 r. do 3 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego, a 1816 r. przeniesiony do batalionu grenadierów gwardii, awansował 1816 r. na podporucznika i w 1818 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym. W 1831 r. wszedł ponownie do wojska do 5 pułku strzelców pieszych i po wyjściu z wojska był dziedzicem Postaszowic i Gorzkowa; żonaty z Izabelą Morzkowską miał dwóch synów: Franciszka i Ignacego; umarł 1847 r.
PACZKOWSKI FRANCISZEK – syn Macieja i Konstancyi Zielińskiej, ur. 1783 r. w m. Koronowie, wszedł 1801 r. do 9 bateryi artylerii pieszej i w 1807 r. został podporucznikiem w 9 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; porucznik 1807 r., kapitan 1809 r., wcielony 1814 r. do batalionu wzorowego grenadierów, awansował 1817 r. na podpułkownika, a w 1820 r. na pułkownika i w 1821 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność dostał krzyż kawalerski polski i krzyż Legii Honorowej oficerski; żonaty z Pauliną Kerno, zmarł w Warszawie 1827 r.
PACZOSKI (PACZOWSKI) JAKÓB – syn Piotra i Barbary, ur. 1791 r. w Warszawie, wszedł 1809 r. jako podporucznik do 13 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1810 r. awansował na porucznika; przeniesiony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1820 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. w Niemczech.

cdn.


Ostatnio edytowano 2 maja 2012, o 00:06 przez desaix, łącznie edytowano 1 raz

Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 1 maja 2012, o 11:20 
Offline
Général de brigade
Général de brigade
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 9 lut 2010, o 21:07
Posty: 1269
PAJEWSKI JAN – syn Wojciecha i Zofii Glińskiej, ur. 1791 r. we wsi Skorodyjach, w Rosyi, wszedł 1808 r. do 10 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, a 1815 r. przeznaczony do 2 pułku piechoty liniowej, awansował 1819 r. na podporucznika, a 1828 r. na porucznika i w 1831 r. był kapitanem. Idbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność dostał krzyż złoty Virtuti Militari.
PALCZYŃSKI STANISŁAW – syn Jana i Anny, ur. 1789 r. we wsi Wójtowie, w gub. kijowskiej, w 1809 r. wstąpił do 15 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku ułanów, w 1816 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
PALIŃSKI PAWEŁ – syn Grzegorza i Katarzyny Brodzińskiej, ur. 1785 r. w Klimontowie, w pow. radomskim, wszedł 1809 r. jako podporucznik do 4 pułku legii nadwiślańskiej i 1813 r. postąpił na kapitana w 12 pułku piechoty lekkiej francuskiej i w 1815 r. został przeniesiony do 6 pułku piechoty liniowej, a 1818 r. wyszedł do dymisyi w randze majora. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1810 – 1811 r. w Hiszpanii, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność dostał krzyż Virtuti Militari. Po wyjściu z wojska został nadrachmistrzem Komisyi centralnej likwidacyjnej i umarł 1850 r. w Warszawie.
PALM JAKÓB – syn Jakóba i Katarzyny z Wennen, ur. 1784 r. w Cieszynie, wszedł 1807 r. do 1 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego i 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1812 r., przeniesiony 1815 r. do 5 pułku piechoty liniowej, przeszedł 1816 r. na kwatermistrza do sztabu wyższego i 1820 r. awansował na kapitana, a w 1831 r. był majorem, a ostatnio był kapitanem komend inwalidnych. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi i 1812 r. w Rosyi; na zasadzie stopnia oficerskiego otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1837 r.; miał syna Juliana.
PANKIEWICZ JÓZEF – syn Kazimierza i Agnieszki, ur. 1782 r. w Powsinie, w pow. warszawskim, wszedł 1807 r. do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1808 r. awansował na podporucznika; umieszczony 1815 r. w 1 pułku strzelców pieszych, wyszedł tegoż roku do dymisyi. Odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PANKIEWICZ ROBERT – LEON – syn Ignacego i Katarzyny Unickiej, wszedł 1807 r. do wojska Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. został podporucznikiem w 1 pułku strzelców pieszych i w tymże roku wyszedł do dymisyi.
PAPIŃSKI PIOTR – syn Adama i Zofii Glińskiej, ur. 1784 r. w m. Żelichowie, w pow. łukowskim, wszedł 1807 r. do 1 pułku szaserów i w 1815 r. przeznaczony do 4 pułku ułanów, awansował 1828 r. na podporucznika do kompanii 10 korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
PAPROCKI MARCELI – syn Józefa i Rozalii, ur. 1789 r. w Rogaczewie, w pow. powidzkim, wszedł 1806 r. do 10 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1808 r. został podporucznikiem; porucznik 1809 r., awansował 1811 r. na kapitana i w 1815 r. przeznaczony został do 7 pułku piechoty liniowej; zmarł 1816 r. bezżenny. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PAPROCKI ANTONI – postąpił 1809 r. do 2 pułku ułanów i wyszedłszy do dymisyi, został sekretarzem prefektury departamentu krakowskiego 1810 r., a w 1811 r. komisarzem indagacyjnym, a ostatnio komisarzem wydziału religijno – administracyjnego rządu gubernialnego krakowskiego; kawaler orderu św. Stanisława klasy III i znaku honorowego, otrzymał 1837 r. prawa nowego szlachectwa z zasady swego urzędu.
PAPROCKI JÓZEF – syn Antoniego i Balbiny, ur. 1784 r. we wsi Tomaszewie, w Poznańskiem, postąpił 1809 r. jako podporucznik do 10 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został porucznikiem, a w 1812 r. kapitanem; umieszczony 1815 r. w 4 pułku piechoty liniowej, przeszedł 1820 r. do korpusu kadetów w Kaliszu i w 1831 r. był majorem w 3 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym. Po wyjściu z wojska został naczelnikiem komory celnej w Pyzdrach i z racyi swego urzędu otrzymał 1837 r. prawa nowego szlachectwa w Królestwie; z żony Henryety pozostawił czworo dzieci.
PAPROCKI JÓZEF – rodem z Chruszczewa, w pow. lipnoskim, wszedł 1809 r. z korpusu kadetów do 2 pułku francusko – galicyjskiego i 1812 r. został podporucznikiem w 11 pułku jazdy i w 1815 r. wyszedł do dymisyi. Powołany 1831 r. powtórnie do wojska, awansował tegoż roku na kapitana w 9 pułku ułanów.
PAPROCKI WALENTY – syn Antoniego i Balbiny, ur. 1783 r. we wsi Piaskach, w Poznańskiem, postąpił 1806 r. do 9 pułku piechoty i w 1807 r. został podporucznikiem, 1808 r. porucznikiem, a 1809 r. kapitanem; umieszczony 1815 r. w 1 pułku strzelców pieszych, awansował 1819 r. na majora. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1808 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi.
PAPROWICZ GRZEGORZ – syn Pawła i Maryanny, ur. 1787 r. w Chełmnie, w Poznańskiem, wszedł 1806 r. do 12 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, a w 1815 r. umieszczony w 1 pułku piechoty liniowej, został 1828 r. podporucznikiem w 2 batalionie weteranów czynnych, następnie był w inwalidach wojsk rosyjskich, i w 1844 r. otrzymał prawa nowego szlachectwa. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi; z żony Pulcheryi Olszewskiej miał syna Antoniego.
PAPRZYCKI TOMASZ – podporucznik wojsk polskich 1808 r.
PARCZEWSKI JÓZEF – dziedzic Stojanowa, pod Wartą, oficer wojsk Księstwa Warszawskiego, radca pow. odolanowskiego 1813 r., następnie sędzia pokoju pow. kaliskiego, zmarł 1848 r., pozostawiwszy z Eleonory Mniewskiej syna Hipolita i córkę Antoninę.
PARYS MICHAŁ – syn Adama i Józefy Sołtykówny, ur. 1773 r. we wsi Biskupicach, w Galicyi, wszedł 1808 r. do 10 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem w 1 pułku piechoty; przeznaczony 1815 r. do 8 pułku piechoty liniowej, został kapitanem i otrzymał tegoż roku urlop nieograniczony. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi
PARYS LUDWIK – syn Marka i Maryanny, ur. 1771 r. we wsi Ginero w Szwajcaryi, postąpił 1809 r. do 1 pułku szwajcarsko – francuskiego i tegoż roku awansował na podporucznika, a 1811 r. na porucznika w 14 pułku piechoty; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, przeszedł 1816 r. do 1 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
PASCHALSKI ANTONI – syn Michała i Petroneli, ur. 1787 r. we wsi Radecznicy, w pow. zamojskim, wszedł 1809 r. do 17 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, i w 1815 r. umieszczony w 4 pułku piechoty liniowej, awansował 1816 r. na podporucznika w 4 pułku strzelców pieszych i w 1819 r. otrzymał dymisję w stopniu porucznika; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PASCHALSKI WINCENTY – syn Antoniego i Justyny, ur. 1791 r. we wsi Szczyrcu, w Galicyi, wszedł 1811 r. do 13 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. umieszczony w 3 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1818 r. do dymisyi w stopniu podporucznika; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PASIERBSKI JÓZEF – syn Hieronima i Józefy Leśkiewiczówny, ur. 1792 r. w Wilnie, wszedł 1812 r. do 21 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. awansował na podporucznika; przeznaczony 1815 r. do 3 pułku strzelców pieszych, awansował 1820 r. na porucznika, a następnie na kapitana i w 1831 r. był majorem w 20 pułku piechoty.
PASZEWSKI JAN – syn Onufrego i Maryanny Lewickiej, ur. 1794 r. w m. Konstantynowie, w pow. siedleckim, wszedł 1812 r. do 1 pułku jazdy i w 1815 r. umieszczony w 4 pułku strzelców konnych, awansował 1825 r. na podporucznika; w 1831 r. porucznik, został tegoż roku kapitanem w 7 pułku ułanów i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanię 1813 r.
PASZKIEWICZ KAZIMIERZ – syn Grzegorz i Barbary, ur. 1795 r. w Wilnie, wszedł 1812 r. do 21 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. umieszczony w 3 pułku strzelców konnych, awansował 1822 r. na podporucznika; porucznik 1831 r., został tegoż roku kapitanem. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
PASZKOWICZ BALTAZAR – syn Edwarda i Wiktoryi Skokowskiej, ur. 1791 r. w Zegrzu, postąpił 1809 r. do biura Rady Stanu i Ministrów Księstwa Warszawskiego i w 1810 r. awansował na sekretarza sekcji wojennej; adiunkt w dyrekcji Administracyi wojennej Księstwa Warszawskiego, w 183 r. przeznaczony na sekretarza referenta do dyrekcji Ministeryum Wojny i w 1819 r. postąpił na podszefa biura zaciągu w wydziale Komsyi Rządowej Wojny, a w 1824 r. został szefem w tejże Komsyi. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i za tę kampanię otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; z żony Salomei pozostawił syna Ksawerego.
PASZKOWICZ KAZIMIERZ – syn Edwarda i Wiktoryi Skokowskiej, ur. 1788 r. w Zegrzu, postąpił 1809 r. do 2 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1810 r. awansował na podporucznika, a 1812 r. na porucznika i 1813 r. na kapitana; podpułkownik 1830 r., w 1831 r. był dowódcą pułku 13 piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej.
PASZKOWSKI FRANCISZEK – generał brygady wojsk polskich od 1812 r., kawaler krzyża polskiego, kapitan w legionach włoskich 1800 r., adiutant Joachima Murata, a w 1809 r. adiutant króla Fryderyka Saskiego, odbył kampanię 1812 – 1813 r. i następnie osiadł na wsi pod Krakowem; przyjaciel Kościuszki, otrzymał od umierającego legat 50 tys. Franków, i głównie przyłożył się do wzniesienia temu bohaterowi mogiły pod Krakowem, umarł 1856 r.
PASZKOWSKI DOMINIK – syn Jana i Petroneli Kulikowskiej, kapitan wojsk polskich 1810 r., był 1815 r. w komitecie wojskowym i 1837 r. wylegitymował się w Królestwie z rangi oficerskiej.
PASZKOWSKI IGNACY – syn Adama i Eleonory Poszman, ur. 1799 r. we wsi Oleszniku, w obwodzie warszawskim, postąpił 1812 r. do 16 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. umieszczony w 2 pułku strzelców pieszych, awansował 1820 r. na podporucznika.
PASZKOWSKI JAKÓB – syn Tomasza i Elżbiety, ur. 1788 r. w Syrocku, w pow. lubelskim, postąpił 1806 r. do 10 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem, 1811 r. porucznikiem, a 1812 r. kapitanem w 15 pułku piechoty; przeniesiony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1821 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
PASZKOWSKI JÓZEF – syn Wincentego i Teodory Mitanowskiej, ur. 1787 r. we wsi Stoki, na Litwie, wszedł 1810 r. do artylerii konnej wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. awansował na podporucznika; przeznaczony 1815 r. do kompanii 4 lekkiej artylerii pieszej, przeniesiony został 1820 r. do korpusu kadetów w Kaliszu na profesora, a w 1822 r. na profesora artylerii do szkoły aplikacyjnej w Warszawie. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność dostał krzyż złoty Virtuti Militari; umarł 1858 r. i pochowany w m. Warcie.
PASZKOWSKI JÓZEF – syn Pawła i Moniki, ur. 1797 r. we wsi Równie, gub. żytomierskiej, wszedł 1814 r. do 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1821 r. wyszedł do dymisyi w randze podporucznika.
PASZYC ANTONI – syn Kazimierza i Salomei Wielogłowskiej, ur. 1792 r. w Gnojniku, w Galicyi, wszedł 1809 r. do szwadronów przewodnich i tegoż roku został podporucznikiem w 7 pułku ułanów wojsk Księstwa Warszawskiego; porucznik 1812 r., przeznaczony 1815 r. do szwadronów wzorowych strzelców konnych, postąpił na kapitana i w 1829 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podpułkownika; po wyjściu z wojska został rewizorem skarbowym gub. warszawskiej i um. 1854 r. w Warszawie. Odbył kampanie: 1809 r. w Polsce i Galicyi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i w 1813 r. otrzymał krzyż srebrny kawalerski Legii Honorowej.
PATER FRANCISZEK – syn Joachima i Justyny Lasockiej, ur. 1792 r. we wsi Polichnie, w pow. czerskim, wszedł 1808 r. do 2 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1810 r. postąpił na porucznika – adiutanta do inspekcji popisów wojska; przeniesiony 1813 r. do 9 pułku jazdy, awansował tegoż roku na kapitana; major 1 pułku strzelców konnych, został 1831 r. przeznaczonym na dowódcę tegoż pułku. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Prusach i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
PAWEŁECKI WINCENTY – kapitan w legionach włoskich 1800 r., potem major 8 pułku strzelców pieszych gwardii francuskiej, a następnie wojsk polskich 1811 r., zmarł 1830 r.; z Teodory Trosieckiej syn Julian.
PAWLIKOWSKI ANDRZEJ – syn Pawła i Brygidy, ur. 1790 r. we wsi Swiszowie, w pow. kaliskim, wszedł 1810 r. do 12 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1816 r. do 3 pułku strzelców pieszych, awansował 1820 r. na porucznika, a 1830 r. na kapitana i w 1831 r. był majorem w 5 pułku strzelców pieszych; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
PAWLISZCZAK DYMITR – syn Teofila i Maryanny, ur. 1785 r. we wsi Korecko, w Galicyi, wszedł 1809 r. do 13 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1819 r. postąpił na podporucznika z przeznaczeniem do batalionu weteranów czynnych, a w 1831 r. był kapitanem i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym; z żony Maryi Stupnickiej pozostawił córkę Maryę i synów: Franciszka, Stanisława i Władysława.
PAWŁOWICZ FAUSTYN – syn Jakóba i Agaty Kozakowskiej, ur. 1790 r. we wsi Zbuninie, gub. grodzieńskiej, wszedł 1812 r. jako podporucznik do 20 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został porucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 3 pułku strzelców pieszych, awansował 1820 r. na kapitana; w 1831 r. był majorem i wyszedł do dymisyi podpułkownikiem i został referentem w wydziale Komisyi Rządowej Wojny. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; żonaty z Henryetą Bűckling, umarł w Warszawie 1848 r.
PAWŁOWSKI ANTONI – syn Kazimierza i Magdaleny Zabackiej, ur. 1788 r. w m. Uniejowie, w pow. konińskim, wszedł 1808 r. do 2 pułku ułanów i przeznaczony 1815 r. do 1 pułku ułanów, został 1826 r. podporucznikiem w korpusie weteranów; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi; z żony Rozalii z Kopciów miał syna Aleksandra.
PAWŁOWSKI KALIKST – syn Franciszka – Ksawerego i Tekli Dydyńskiej, kapitan wojsk francuskich 1812 r., poeta, zmarł 1863 r.; z żony Franciszki Zaborskiej synowie: Lucyan i Sabin.
PAWŁOWSKI ANTONI – syn Franciszka – Ksawerego i Tekli Dydyńskiej, ur. 1781 r. we wsi Tęgoborzy, w Galicyi, wszedł 1806 r. do 2 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem; porucznik 1808 r., awansował tegoż roku na kapitana; szef batalionu 1809 r., podpułkownik 1812 r. w 19 pułku piechoty, przeszedł 1815 r. do 1 pułku piechoty liniowej i w 1819 r. naznaczony pułkownikiem, a w 1828 r. mianowany generałem brygady z przeznaczeniem na dowódcę 3 brygady dywizyi 1 piechoty; ostatnio 1834 r. generał – major wojsk rosyjskich, był dowódcą 10 okręgu straży wewnętrznej. Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. przeciw Prusom i Rosyi, 1809 r. w Austryi i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
PAWŁOWSKI ADAM – oficer byłych wojsk Rzeczypospolitej, następnie porucznik w legionach we Włoszech, kawaler Legii Honorowej, umarł 1852 r. w Warszawie.
PAWŁOWSKI JÓZEF – syn Kazimierza i Teresy Tomaszewskiej, ur. 1790 r. we wsi Rokosowie, w pow. krobskim, wszedł 1809 r. do 14 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1830 r. został podporucznikiem w 1 batalionie weteranów czynnych; odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi.
PAWŁOWSKI KAROL – syn Antoniego i Antoniny, ur. 1792 r. we wsi Zarembicach, w pow. częstochowskim, postąpił 1807 r. do pułku artylerii pieszej wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1810 r. został porucznikiem – adiutantem z przeniesieniem do sztabu generalnego inspekcji wojsk; przeznaczony 1811 r. do 10 pułku huzarów, awansował 1813 r. na kapitana; umieszczony 1815 r. w 2 pułku strzelców konnych, w 1831 r. był majorem. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi i za waleczność ozdobiony krzyżem Legii Honorowej.
PAWŁOWSKI PAWEŁ – syn Kazimierza I Agnieszki Boguszówny, ur. 1789 r. w Krakowie, postąpił 1806 r. na szefa muzyki do 8 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi i 1812 r. w Rosyi.
PAWŁOWSKI TOMASZ – syn Stanisława i Antoniny Szymańskiej, ur. 1791 r. w Gnieźnie, postąpił 1806 r. do 9 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. awansował na podporucznika, a 1811 r. na porucznika; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku strzelców pieszych, został 1822 r. kapitanem z przeznaczeniem na dowódcę półkompanii poprawczej twierdzy Modlina. Odbył kampanie: 1806 przeciw Prusom i 1808 – 1811 r. w Hiszpanii.
PAWŁOWSKI WALENTY – syn Tomasza i Maryanny, ur. 1783 r. we wsi Wrześni, w Poznańskiem, wszedł 1806 r. do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i 1810 r. został podporucznikiem, a 1812 r. porucznikiem, przeznaczony 1815 r. do 8 pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na kapitana z przeniesieniem do 3 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PAZDERSKI IGNACY – syn Michał i Heleny Tokarskiej, ur. 1787 r. we wsi Lubuczu, w Poznańskiem, wszedł 1801 r. do wojsk pruskich i 1806 r. wzięty do niewoli francuskiej, zaciągnął się dobrowolnie do 5 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1827 r. umieszczony w korpusie weteranów w stopniu podporucznika. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
PĄGOWSKI SEWERYN – syn Józefa i Krystyny Komorowskiej, ur. 1779 r. we wsi Łysinie, gub. wołyńskiej, postąpił 1809 r. do 11 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; porucznik 18019 r., a 1826 r. kapitan, wyszedł 1830 r. do dymisyi
PELAWSKI JAN – syn Wojciecha i Wiktoryi, ur. 1792 r. w m. Wojcinie, w Poznańskiem, wszedł 1809 r. do batalionu strzelców pieszych i w 1813 r. został podporucznikiem, a w 1818 r. wyszedł do dymisyi w randze porucznika. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
PEŁCZYŃSKI MICHAŁ – syn Jakóba i Maryanny, ur. 1775 r. we wsi Imbramowicach, w pow. olkuskim, wszedł 1789 r. do korpusu inżynierów koronnych i w 1791 r. został podporucznikiem, a 1794 r. porucznikiem. Kapitan 2 pułku piechoty 1806 r., major 1815 r. w sztabie kwatermistrzostwa generalnego wojska, awansował tegoż roku na podpułkownika, a 1820 r. na pułkownika, i w 1830 r. wyszedł do dymisyi w stopniu generał brygady. Odbył kampanie: 1792 r. w Polsce, 1806 – 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i z waleczność dostał krzyż złoty Virtuti Militari; z żony Izabeli Morzkowskiej pozostawił synów: Michała, Hipolita i Aleksandra.
PEŁZUCKI JÓZEF – syn Andrzeja i Nepomuceny Zakrzewskiej, ur. 1790 r. we wsi Jerzei, w Poznańskiem, wstąpił 1804 r. jako kadet do wojska pruskiego, a w 1806 r. przeszedł do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; porucznik 1821 r., w 1831 r. awansował na kapitana. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przy zdobyciu Gdańska i 1812 r. w Rosyi.
PEPERSKI GASPAR – syn Ignacego i Brygidy Sieradzkiej, ur. 1788 r. w m. Janowie, w pow. bielskim, wszedł 1806 r. do 2 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem, a w 1812 r. porucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 7 pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na kapitana i w 1829 r. przeniesiony do kompanii 2 inwalidów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
PERKOWSKI WINCENTY – syn Józefa i Maryanny, ur. 1780 r. w Wilnie, postąpił 1806 r. jako kadet do korpusu inżynierów i w 1811 r. został porucznikiem, a w 1816 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Zamościa.
PESTKOWSKI JÓZEF – syn Franciszka i Salomei, ur. 1786 r. we wsi Słobudka, w pow. kaliskim, wszedł 1806 r. do 3 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1808 r. awansował na podporucznika; porucznik 1810 r., w 1811 r. został kapitanem; umieszczony w 1 pułku ułanów, w 1831 r. był majorem w 4 pułku strzelców konnych. Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi.
PESZEL JULIAN – syn Józefa i Elżbiety, ur. 1792 r. w Warszawie, wstąpił 1807 r. do 8 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, i w 1815 r. umieszczony w 3 pułku strzelców pieszych, wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika.
PESZYŃSKI (PĘSZYŃSKI) BENEDYKT – syn Józefa i Zuzanny Trzecikówny, ur. 1783 r. we wsi Żydowie, w pow. żytomierskim, postąpił 1809 r. do 1 pułku strzelców konnych i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1811 r., awansował 1813 r. na kapitana i w 1831 r. był w korpusie żandarmeryi. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
PETRUSEWICZ (PIETRUSEWICZ) MIKOŁAJ – syn Michała i Joanny Wolużynicz, ur. 1786 r. we wsi Łykińce, w gub. mohylewskiej, wszedł 1812 r. jako podporucznik do 22 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; umieszczony 1815 r. w 3 pułku strzelców pieszych, awansował 1816 r. na porucznika i w 1825 r. został kapitanem; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
PETRYKOWSKI ANTONI – wszedł 1807 r. do wojska Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., w 1814 r. awansował na kapitana i w 1830 r. wyszedł do dymisyi w randze majora; z żony Praksedy Krankowskiej pozostawił syna Aleksandra – Pawła.
PETZOLD FRANCISZEK KSAWERY – syn Krystyana i Justyny z Tytzow, ur. 1782 r. w Warszawie, wstąpił 1806 r. do 4 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego jako podporucznik i w 1807 r. awansował na porucznika, a 1810 r. na kapitana; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku strzelców pieszych, został 1819 r. majorem i wyszedł do dymisyi w randze podpułkownika; płatnik dywizyjny, w 1843 r. był naczelnikiem wydziału w departamencie ministerium wojny. Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. przeciw Prusom, 1808 – 1809 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym; z żony Anieli Miaskowskiej pozostawił córkę Joannę.
PĘTKOWSKI PAWEŁ – syn Łukasza i Rozalii z Bonkiewiczów, ur. 1790 r. we wsi Cieślach, w pow. kieleckim, wszedł 1806 r. do ułanów wojsk austryjackich i w 1810 r. przeszedł do 14 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego; umieszczony 1815 r. w 1 pułku strzelców konnych, przeniósł się 1819 r. do korpusu żandarmeryi i w 1823 r. awansował na podporucznika, a w 1831 r. był porucznikiem. Odbył kampanie: 1809 r. w Polsce i 1812 r. w Rosyi i za waleczność dostał krzyż złoty Virtuti Militari.
PĘTLIŃSKI PIOTR – kapitan wojsk Księstwa Warszawskiego 1812 r., ostatnio kapitan weteranów, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1838 r. z zasady stopnia oficerskiego.
PHILIPPI KAROL – syn Samuela i Maryanny Langnetówny, ur. 1788 r. w m. Wschowie, w Poznańskiem, wstąpił 1806 r. do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego jako kapeli sta i w 1821 r. był szefem muzyki w 6 pułku piechoty liniowej, a w 1831 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PIASECKI JAKÓB – ur. 1770 r., postąpił 1789 r. do wojska polskiego i w 1794 r. został podporucznikiem i tegoż roku porucznikiem; szef szwadronu 1806 r. w 1 pułku strzelców konnych, awansował 1810 r. na podpułkownika i w 1815 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1792 – 1794 r. w Polsce, 1806 – 1807 r. w Prusach i 1812 r. w Rosyi i za waleczność dostał krzyż złoty Virtuti Militari; umarł 1825 r. w Radomiu.
PIASKOWSKI JAN – syn Ignacego i Anny z Danowskich, ur. 1790 r. w Koszorkach, w pow. siedleckim, wszedł 1806 r. do 2 pułku piechoty liniowej i 1819 r. postąpił na podporucznika w 4 pułku strzelców pieszych, a w 1826 r. awansował na porucznika z przeniesieniem do 1 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
PIĄTKOWSKI KSAWERY – syn Mikołaja i Karoliny Jasińskiej, ur. 1790 r., postąpił 1805 r. do wojska pruskiego, a przeszedłszy 1807 r. do 2 pułku legii nadwiślańskiej, awansował 1808 r. na podporucznika, a 1812 r. na porucznika i w 1819 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1808 – 1811 r. w Hiszpanii i 1812 r. w Rosyi.
PIĄTKOWSKI STANISŁAW – syn Teodora i Tekli, ur. 1786 r. we wsi Czarna, w cyrkule sanockim, postąpił 1803 r. jako kadet do wojska austryjackiego; będąc w niewoli polskiej, zaciągnął się do 11 pułku jazdy wojsk Ksiestwa Warszawskiego i w 1815 r. przeznaczony do 2 pułku ułanów, awansował 1820 r. na podporucznika do korpusu inwalidów. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Polsce i 1812 r. w Rosyi.
PIECHOWICZ SZYMON – syn Kajetana i Maryanny Goberówny, ur. 1790 r. w m. Lublinie, wszedł 1809 r. do 17 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i tego roku został podporucznikiem w sztabie generalnym; 1813 r. porucznik, mianowany tegoż roku kapitanem w 1 pułku piechoty, a w 1816 r. przykomenderowany z reformy do 3 pułku piechoty liniowej, w 1820 r. wyszedł do dymisyi; wstąpił ponownie 1831 r. i awansował za waleczność na majora w 7 pułku strzelców konnych. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
PIEGŁOWSKI WAWRZYNIEC – syn Józefa i Magdaleny, ur. 1786 r. we wsi Zrembicach, w pow. krakowskim, postąpił 1806 r. do powstania krakowskiego, i w 1807 r. przeszedł do 1 pułku gwardii konnej i w 1814 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 4 pułku ułanów, awansował 1820 r. na porucznika. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1810 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej; umarł w Warszawie 1847 r.
PIENIĄŻEK JÓZEF – syn Jacentego i Anny, ur. 1796 r. we wsi Kościelcu, w obwodzie kaliskim, wszedł 1813 r. do 3 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. awansował na podporucznika w 4 pułku piechoty liniowej, a w 1821 r. został porucznikiem i tegoż roku wyszedł do dymisyi; w 1831 r. był kapitanem w 13 pułku piechoty liniowej i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PIENIĄŻEK TOMASZ – syn Macieja i Katarzyny, ur. 1788 r. w Kielnarowie, w Austryi, wszedł 1806 r. do 7 pułku jazdy legii nadwiślańskiej, i w 1815 r. umieszczony w 3 pułku strzelców konnych, otrzymał 1818 r. dymisję w stopniu podporucznika.
PIERZYŃSKI JÓZEF – syn Wojciecha i Maryanny z Kordubów, ur. 1783 r. w Przemyślu, wszedł 1801 r. do pułku ułanów wojsk austryjackich, a w 1805 r. wzięty do niewoli francuskiej, zaciągnął się do 5 pułku szaserów; przeniesiony 1809 r. do 13 pułku jazdy, awansował 1827 r. na podporucznika z przeznaczeniem do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1805 r. przeciw Francyi, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym/
PIETRASIEWICZ IGNACY – syn Ignacego i Elżbiety, ur. 1789 r. we wsi Rogienicach, w pow. kieleckim, postąpił 1806 r. do 7 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. awansował na podporucznika; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1818 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1808 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym
PIETRASIEWICZ IGNACY – syn Aleksego i Tekli, ur. 1791 r. w m. Radoszycach, wszedł 1806 r. do 7 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i 1813 r. postąpił na podporucznika; umieszczony 1815 r. w 2 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1818 r. do dymisyi i wszedł do dyrekcji inżynierów, a w 1831 r. był kapitanem 5 pułku strzelców pieszych, Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. przeciw Prusom, 1809 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PIETRUSIEWICZ MIKOŁAJ – syn Michała i Julianny Waluznicówny, ur. 1787 r. we wsi Łykince, w gub. mohylewskiej, wszedł 1812 r. jako podporucznik do 22 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do 3 pułku strzelców pieszych, awansował 1816 r. na porucznika, a w 1825 r. został adiutantem placu m. Warszawy, i w 1831 r. był kapitanem 3 pułku strzelców i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
PIĘDZICKI KAROL – syn Jana i Weroniki Szczawińskiej, ur. 1795 r. we wsi Psarach, w obwodzie łęczyckim, wszedł 1810 r. do 3 pułku piechoty i w 1815 r. przeznaczony do 8 pułku piechoty liniowej, został 1816 r. podporucznikiem i w 1822 r. przeniesiony do 4 pułku, w 1831 r. był kapitanem saperów. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Możajskiem, Wiaźmą i nad Berezyną; z żony Aleksandry Brzozowskiej pozostawił synów: Juliusza – Zdzisławai Piotra – Włodzimierza.
PIĘTKA JÓZEF – PIOTR – syn Benedykta i Konstancyi Kosińskiej, ur. 1772 r. w m. Ciechanowcu, w obwodzie białostockim, postąpił 1792 r. do 5 pułku jazdy lekkiej i w 1794 r. został chorążym. Wszedłszy 1808 r. ponownie do 4 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, awansował tegoż roku na podporucznika, i wkrótce został kapitanem kwatermistrzem, a w 1812 r. przeszedł jako adiunkt do administracji wojennej i w 1819 r. przeniesiony do Komisyi rządowej wojny. Odbył kampanie: 1794 r. w Polsce, 1808 – 1811 r. w Hiszpanii i 1812 r. w Rosyi; z żony Józefy Starzyńskiej pozostawił córkę Wiktoryę.
PIĘTKA FRANCISZEK – syn Benedykta i Konstancyi Kosińskiej, ur. 1785 r. w Czerniakowie, w pow. warszawskim, wszedł 1806 r. do artylerii pieszej i w 1808 r. awansował na podporucznika klasy II; porucznik klasy I 1809 r., kapitan klasy I 1811 r. umieszczony 1815 r. w kompanii 1 pozycyjnej artylerii pieszej, w 1820 r. został dowódcą kompanii 2 pozycyjnej artylerii pieszej i w 1821 r. postąpił na podpułkownika i w 1831 r. był dowódcą 2 brygady artylerii pieszej. Odbył kampanie: 1807 r. w Prusach, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej i Virtuti Militari; umarł 1850 r. w Tykocinie, pozostawiwszy żonę, córkę i synów.
PIGNAN JAN – syn Andrzeja i Teresy, ur. 1777 r. w Warszawie, wszedł 1793 r. jako kadet do artylerii konnej; w 1796 r. postąpił jako junkier do artylerii konnej pruskiej i w 1809 r. wyszedł do dymisyi; postąpiwszy następnie do 13 pułku huzarów wojsk Księstwa Warszawskiego, w 1813 r. awansował na podporucznika; przeznaczony 1815 r. do 3 pułku ułanów, przeniesiony 1822 r. do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, pod Łowiczem, Pułtuskiem i Królewcem, 1809 r. przeciw Austryi pod Raszynem, 1812 r. w Rosyi pod Smoleńskiem, Możajskiem, Wiaźmą i nad Berezyną, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny polski.
PIGULSKI ANDRZEJ – syn Piotra i Maryanny Sobieskiej, ur. 1784 r. w m. Wągrowcu, w Poznańskiem, wszedł 1804 r. do wojska pruskiego; w 1807 r. przeszedł do 11 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego, a w 1815 r. przeniesiony do 4 pułku strzelców pieszych, został 1825 r. podporucznikiem w korpusie weteranów i inwalidów; w 1835 r. umieszczony w komendach inwalidnych. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym; umarł 1848 r. w Warszawie, pozostawiwszy żonę.
PIJANOWSKI (PIANOWSKI) ERAZM – syn Stanisława i Katarzyny Likowskiej, ur. 1794 r. w Brzyskorzystewie, postąpił 1809 r. do 14 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1819 r. został podporucznikiem, a 1825 r. porucznikiem w batalionie wzorowej gwardii; w 1831 r. był kapitanem w pułku grenadierów. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i znajdował się w oblężeniu Bobrujska i w bitwie pod Borysowem, gdzie dostał się do niewoli, w której trzy lata przebywał i za waleczność ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari; żonaty z Emilią z Ludwigów, umarł 1863 r. w Warszawie.

cdn.


Ostatnio edytowano 14 wrz 2012, o 18:09 przez desaix, łącznie edytowano 2 razy

Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 2 maja 2012, o 16:02 
Offline
Général de brigade
Général de brigade
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 9 lut 2010, o 21:07
Posty: 1269
TOM 14

PILATOWSKI FRANCISZEK – syn Stanisława i Agnieszki Laskowskiej, ur. 1785 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. do 1 pułku gwardyi konnej i w 1814 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku ułanów, awansował 1820 r. na porucznika i w 1827 r. został przeniesiony do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi.
PILECKI FRANCISZEK – syn Teodora i Katarzyny z Kuczyńskich, ur. 1773 r. w m. Nowogródku, wszedł 1793 r. do wojska pruskiego pułku towarzyszów, a wzięty 1807 r. do niewoli francuskiej, zaciągnął się dobrowolnie do 6 pułku ułanów; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku strzelców konnych, awansował 1821 r. na podporucznika w 2 kompanii weteranów. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi pod Raszynem, Sandomierzem, Włodawą i Krakowem, 1812 r. w Rosyi pod Połockiem, Smoleńskiem, Możajskiem i Wiaźmą, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi; żonaty z Katarzyną, miał córkę Anielę.
PIŁSUDZKI ANTONI – syn Jana i Anny Niemiry, ur. 1792 r. w Jakubowie, wszedł 1810 r. jako kadet do szkoły artyleryi i inżynierów w Warszawie i 1812 r. został podporucznikiem w szkole aplikacyjnej; porucznik 1813 r. w korpusie inżynierów, wyszedł 1818 r. do dymisyi w stopniu kapitana. Odbył kampanię 1813 r. w Niemczech i był w bitwach pod Buntzlau, Meisen i Lipskiem.
PINTOWSKI CYPRYAN – syn Stanisława i Heleny Ciechomskiej, będąc w wojsku pruskiem, przeszedł 1808 r. do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego jako porucznik i w 1812 r. awansował na kapitana z przeznaczeniem do 4 pułku piechoty liniowej i wyszedł do dymisyi w randze majora; za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej; umarł 1855 r. i pochowany w m. Piątku, pozostawiwszy żonę Balbinę Kożuchowską.
PIOŁUNOWICZ JÓZEF – syn Macieja i Anny Dalskiej, ur. 1790 r. w Złoluwku, w Prusach, wszedł 1807 r. do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1812r. przeznaczony 1816 r. do 4 pułku strzelców pieszych, w 1819 r. awansował na kapitana i w 1831 r. był majorem. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż złoty polski Virtuti Militari.
PIÓRO IGNACY – syn Józefa i Klary, ur. 1774 r. w Nieświeżu, wszedł 1792 r. jako kadet do pułku Czackiego; przeniesiony 1806 r. do 5 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, awansował 1809 r. na podporucznika w 14 pułku piechoty; porucznik 811 r., został 1812 r. kapitanem, a przeznaczony 1816 r. do 3 pułku strzelców pieszych, umarł 1819 r. w lazarecie. Odbył kampanie: 1794 r. przeciw Rosyi, 1806 r. przeciw Prusom i 1812 r. w Rosyi pod Bobrujskiem.
PIOTROWSKI TADEUSZ – syn Jana i Maryanny Staniszewskiej, ur. 1776 r. we wsi Piotrowice, na Podlasiu, postąpił 1793 r. jako kadet do 1 pułku piechoty i w 1794 r. został podporucznikiem; porucznik piechoty legionów polskich we Włoszech, awansował 1800 r. na kapitana, a 1807 r. na majora w 4 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; podpułkownik 1809 r., postąpił 1813 r. na pułkownika. Odbył kampanie: 1794 r. przeciw Prusom, 1797 – 1801 r. we Włoszech, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność ozdobiony krzyżem kawalerski Legii Honorowej i złotym orderem wojska polskiego; żonaty z Magdaleną Zgliczyńską, pozostawił syna Józefa.
PIOTROWSKI ANTONI – syn Michała i Katarzyny Świderskiej, ur. 1790 r. we wsi Zrubkach, w pow. łomżyńskim, wszedł 1812 r. do 3 pułku gwardii litewskiej; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku ułanów, awansował 1825 r. na podporucznika w korpusie weteranów. Odbył kampanie: 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi.
PIOTROWSKI JÓZEF – syn Grzegorza i Katarzyny, ur. 1771 r. w Białymstoku, wszedł 1786 r. na dobosza do 7 pułku fizylierów koronnych; przeniesiony 1810 r. do 1 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, awansował 1812 r. na podporucznika strzelców litewskich; zmarł 1817 r.. Odbył kampanie: 1795 – 1805 r. we Włoszech, 1808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi.
PIOTROWSKI JÓZEF – syn Józefa i Józefy, ur. 1780 r. we wsi Wola, pod Warszawą, wszedł 1807 r. do 1 pułku gwardii i został 1813 r. porucznikiem; przekomenderowany 1816 r. do 3 pułku ułanów, awansował 1830 r. na kapitana. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1810 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
PIOTROWSKI JÓZEF – syn Macieja i Wiktoryi Siemieńskiej, ur. 1799 r. w Potoku, w obwodzie zamojskim, wszedł 1813 r. do 6 pułku piechoty; przeniesiony 1815 r. do batalionu instrukcyjnego strzelców pieszych, awansował 1819 r. na podporucznika i w 1827 r. na porucznika; odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PIOTROWSKI KAROL – syn Andrzeja i Heleny, ur. 1792 r. we wsi Cechowie, gub. wołyńskiej, wszedł 1809 r. do 8 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i 1813 r. został podporucznikiem, a umieszczony w 3 pułku strzelców konnych, awansował na porucznika. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Saksonii.
PIOTROWSKI MARCELI – syn Józefa i Elżbiety Popielówny, ur. 1789 r. we wsi Łękińsku, w pow. piotrkowskim, postąpił 1809 r. do batalionu strzelców pieszych; przeniesiony na podporucznika do 4 pułku piechoty wojsk francuskich, został 1810 r. porucznikiem, a 1813 r. kapitanem i w 1831 r. był majorem w 5 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
PIOTROWSKI WINCENTY – syn Jana i Barbary Dobrowolskiej, ur. 1780 r. we wsi Lachach, w pow. grodzieńskim, wszedł 1806 r. do 2 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego, i w 1819 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów czynnych; odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
PIQUE FRANCISZEK – rodem ze Lwowa, postąpił 1812 r. do 22 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1817 r. wyszedł do dymisyi; powołany 1831 r. na podsekretarza przy generalnym sztabslekarzu, przeszedł wkrótce na podporucznika gwardii narodowej i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari.
PISARZEWSKI JÓZEF – syn Michała i Justyny Walewskiej, kapitan wojsk Księstwa Warszawskiego, poseł w 1813 r., a sędzia pokoju mławski 1816 r., dziedzic dóbr Kondrajca, w pow. mławskim, ż żony Karoliny Wołowskiej miał syna Stanisława.
PISKORSKI FRANCISZEK – syn Józefa i Moniki, ur. 1789 r. w m. Sarynie, w Poznańskiem, wszedł 1809 r. do 10 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, a przeniesiony 1815 r. do batalionu wzorowego strzelców, awansował 1820 r. na podporucznika w batalionie weteranów czynnych; w 1831 r. był kapitanem. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
PISKORSKI JACENTY – syn Łukasza i Maryanny Musiałowiczówny, ur. 1792 r. we wsi Krepi, w pow. kaliskim, wszedł 1809 r. do 10 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 4 pułku strzelców konnych, awansował 1819 r. na porucznika, a 1829 r. na kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
PIWARSKI MIKOŁAJ – syn Macieja i Elżbiety, ur. 1792 r. w Puławach, wszedł 1809 r. do 16 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. przeniesiony do batalionu strzelców gwardii; podporucznik 1819 r. w 4 pułku strzelców pieszych, postąpił 1827 r. na porucznika. Odbył kampanię 1812 w Rosyi i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Wiaźmą i Borysowem.
PIWECKI IGNACY – syn Józefa i Elżbiety Dzierżanowskiej, ur. 1793 r. w Baranowie, w Poznańskiem, wszedł 1810 r. do 10 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, i postąpił 1813 r. na podporucznika; umieszczony w 3 pułku strzelców pieszych, awansował 1821 r. na porucznika. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 w Niemczech.
PIWECKI STEFAN – syn Onufrego i Barbary, ur. 1783 r. w Baranowie, w Poznańskiem, wszedł 1806 r. do 2 pułku legii 3, a przeniesiony do 1 pułku piechoty, postąpił 1811 r. na kapitana, a w 1820 r. na majora w 8 pułku piechoty liniowej; przeniesiony 1823 r. do 4 pułku strzelców pieszych, został 1831 r. podpułkownikiem. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Gdańska i z waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
PLAGOWSKI LUDWIK – syn Wojciecha i Elżbiety, ur. 1792 r. we wsi Obertynie, w Galicyi, wszedł 1809 r. do 15 pułku jazdy i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony do 2 pułku ułanów 1815 r., awansował 1819 r. na porucznika; przeniesiony 1822 r. na adiutanta polowego przy generale brygady, postąpił 1829 r. na kapitana i w 1830 r. był w 2 pułku ułanów i w 1831 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
PLANTOWSKI TOMASZ – syn Pawła i Małgorzaty Dąbrowskiej, ur. 1786 r. w Dziardonicach, w Poznańskiem, wszedł 1806 r. do 9 pułku piechoty i 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., przeniesiony 1815 r. do 5 pułku piechoty liniowej, awansował 1825 r. na kapitana i w 1831 r. był majorem i za waleczność dostał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. przeciw Prusom, 1809 – 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi pod Smoleńskiem i nad Berezyną.
PLATER STANISŁAW – syn Kazimierza – Konstantego i Borchówny, ur. 1785 r. w Warszawie, wszedł 1812 r. na porucznika do sztabu głównego i 1813 r. został kapitanem kwatermistrzostwa wojsk napoleońskich, następnie majorem artyleryi wojsk polskich, i odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech; zaślubił Antoninę Gajewską i z niej miał córkę Eleonorę i dwóch synów Stanisława i Adama.
PLEŚNIARSKI STANISŁAW – syn Stanisława i Anastazyi Zielińskiej, ur. 1784 r. w m. Jedwabna, w pow. łomżyńskim, wszedł 1806 r. do 3 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., przeznaczony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, postąpił 1820 r. na kapitana i w 1823 r. był adiutantem placu twierdzy Zamościa. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PLEŚNIEWICZ SZYMON – syn Jakóba i Petroneli, ur. 1787 r. we wsi Halczyńce, pow. mohylewski, wszedł 1809 r. do 2 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego, i 1812 r. awansował na podporucznika; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku strzelców konnych, wyszedł 1821 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
PLEWAKO (PLEWAKA) ADAM – syn Kazimierza i Wiktoryi Syfickiej, ur. 1792 r. w Wilnie, wstąpił 1812 r. do 17 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1817 r. przeszedł do 1 pułku piechoty liniowej; podporucznik 1820 r., w 1829 r. wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika, a w 1831 r. ponownie wszedł do wojska i został kapitanem; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi pod Tylżą i Labią i 1813 r. pod Sierakowem przeciw sprzymierzonym, gdzie ranny dostał się do niewoli, w której rok i ośm miesięcy zostawał, i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
PLEWIŃSKI FRANCISZEK – syn Wojciecha i Maryanny Mrówczyńskiej, ur. 1758 r. w Częstochowie, wszedł 1775 r. do artyleryi koronnej i w 1790 r. został sztyk junkrem, a w 1792 r. podporucznikiem; porucznik 1794 r., kapitan garde 1809 r., a w 1810 r. kapitan dyrekcji artyleryi, pod dyrektor 1812 r., komendant spisu powiatu szydłowskiego 1814 r., kapitan dyrektor pocisków artyleryi 1815 r., w 1822 r. awansował na podpułkownika. Odbył kampanie: 1792 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi; żonaty z Teklą Radzymińską miał synów: Edwarda – Ludwika, Franciszka, Józefa i Kazimierza.
PLEWIŃSKI JÓZEF – syn Franciszka i Tekli Radzymińskiej, ur. 1791 r. we wsi Ruskimbrodzie, w pow. sandomierskim, wszedł 1809 r. do kompanii namiestniczej artyleryi i w 1816 r. awansował na podporucznika w kompanii 1 artyleryi garnizonowej i w 1824 r. przeszedł do 2 kompanii artyleryi garnizonowej.
PLEWIŃSKI KAZIMIERZ - syn Franciszka i Tekli Radzymińskiej, ur. 1794 r. w Samsonowie, w pow. stopnickim, postąpił 1810 r. do artyleryi pieszej; przeniesiony 1815 r. do kompanii 2 pozycyjnej artyleryi pieszej, awansował 1815 r. na podporucznika i w 1821 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi.
PLINKIEWICZ IZYDOR – syn Franciszka i Maryanny, ur. 1789 r. we wsi Pinczowie, w pow. krakowskim, wszedł 1807 r. do artyleryi pieszej wojsk Księstwa Warszawskiego i przeniesiony do 11 pułku piechoty, awansował tegoż roku na podporucznika, a 1809 r. na porucznika i 1812 r. na kapitana; przeznaczony 1816 r. do 7 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1817 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PLOCER (PLOTZER) JAN – syn Władysława i Józefy Borenheim, ur. 1795 r. wszedł 1811 r. do 8 pułku piechoty i w 1812 r. został podporucznikiem; porucznik 1816 r. w 3 pułku piechoty liniowej, awansował 1825 r. na kapitana w 1831 r. był majorem 7 pułku piechoty; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Modlina.
PLOCER (PLOTZER) KONSTANTY – syn Władysława i Józefy Borenheim, ur. 1795 r., wszedł 1810 r. do 16 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i 1812 r. został podporucznikiem strzelców pieszych litewskich i w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi; umarł 1846 r. w Warszawie, pozostawiwszy z pierwszej żony Anny Flejcher syna Józefa i z drugiej żony Ludwiki Wolskiej syna Józefa – Konstantego.
PLOCER (PLOTZER) WŁADYSŁAW – syn Władysława i Józefy Borenheim, ur. 1786 r., postąpił 1807 r. do 2 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. awansował na podporucznika i w 1820 r. wyszedł do dymisyi: odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
PLONTNER PIOTR – syn Józefa i Katarzyny, ur. 1782 r. w m. Budzinie, na Węgrzech, wszedł 1809 r. do 15 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, a umieszczony 1815 r. w 4 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1816 r. do dymisyi w stopniu porucznika: odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
PLUCIŃSKI GRZEGORZ – syn Grzegorza i Franciszki Wojcikowskiej. Ur. 1784 r. w m. Gombinie, w pow. gostyńskim, wszedł 1807 r. do 13 pułku piechoty i 1809 r. awansował na podporucznika a w 1811 r. na kapitana w 17 pułku piechoty; w 1820 r. przeniesiony do korpusu kadetów kaliskich z rangą majora. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i w przejściu nad Berezyną oczyścił most i przeprowadził na drugą stronę rzeki sześć armat, następnie był ranny i wzięty do niewoli rosyjskiej; umarł 1843 r. w Wraszawie, pozostawiwszy z Pauliny Wejgert syna Józefa – Aleksandra.
PŁACHECKI WŁADYSŁAW – syn Tyburskiego, major wojsk polskich, walczył w Hiszpanii 1808 – 1811 r. i przyłożył się do obrony twierdzy Fuengiroli; kawaler krzyża wojskowego polskiego i Legii Honorowe, w 1830 r. radca wojew. płockiego; miał syna Ferdynanda.
PŁACHECKI - LEWALD JAN – syn Piotra i Anny, ur. 1793 r. we wsi Klincz, w Prusiech, wszedł 1809 r. do 14 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. umieszczony w 3 pułku piechoty liniowej, postąpił 1817 r. na podporucznika z przeniesieniem do 1 pułku piechoty liniowej i w 1825 r. awansował na porucznika w 5 pułku piechoty liniowej; kapitan 1830 r., został 1831 r. majorem w 11 pułku piechoty liniowej; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był nad rzeką Berezyną.
PŁODOWSKI JAN – syn Andrzeja i Konstancyi Bzowskiej, ur. 1793 r. we wsi Miękowicach, w pow. lubelskim, wszedł 1812 r. do kompanii 6 saperów; umieszczony 1815 r. w kompanii 1 pozycyjnej artyleryi pieszej, awansował 1822 r. na podporucznika w kompanii 4 i w 1830 r. przeniesiony do dyrekcji materiałów artyleryi. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i znajdował się w oblężeniu Zamościa; za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; żonaty z Emilią Kochówną, miał syna Władysława – Jana i córkę.
PŁONCZYŃSKI JAN CHRZCICIEL – syn Macieja i Antoniny Boguckiej, ur. 177 7r. w Chociczy, w pow. szwedzkim, wszedł 1807 r. do 12 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik, kapitan 1807 r., następnie 1812 r. szef batalionu 20 pułku piechoty, przeznaczony 1815 r. w stopniu majora do 4 pułku piechoty liniowej, przeszedł 1817 r. do 1 pułku strzelców pieszych i wyszedł do dymisyi w stopniu podpułkownika i został płatnikiem kasy przy kanale nawigacyjnym. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym, broniąc twierdzy Modlina i za waleczność otrzymał krzyż wojskowy złoty Virtuti Militari; żonaty z Wiktoryą Wilczewską, umarł 1851 r. w Warszawie i pochowany na Powązkach.
PŁONCZYŃSKI ANTONI – syn Macieja i Antoniny Boguckiej, ur. 1779 r. w Chociczy, postąpił 1806 r. do artyleryi pieszej i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1808 r., kapitan 1809 r., a major 1811 r., przeznaczony 1815 r. do kompanii 1 lekkiej artyleryi, w tymże roku awansował na podpułkownika, a w 1820 r. na pułkownika i w 1830 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w oblężeniu twierdzy Zamościa, w której komenderował artylerią i za męstwo ozdobiony krzyżem kawalerskim polskim i krzyżem Legii Honorowej; żonaty z Izabelą Łuszczewską miał trzech synów: Aleksandra, Ignacego i Stanisława.
PŁONCZYŃSKI FELICYAN – syn Macieja i Antoniny Boguckiej, ur. 1783 r. w Chociczy, wszedł 1805 r. do huzarów wojsk rosyjskich i 1808 r. został podporucznikiem, a w 1810 r. wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika; przeszedłszy do wojska polskiego, awansował 1812 r. na kapitana w 17 pułku jazdy litewskiej, a przeniesiony 1815 r. do 1 pułku strzelców konnych, wyszedł 1828 r. do dymisyi w stopniu majora; odbył kampanie: 1808 i 1809 r. w Inflantach, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
PŁONCZYŃSKI NEPOMUCEN – syn Macieja i Antoniny Boguckiej, ur. 1786 r. w Chociczy, wszedł 1806 r. jako podporucznik do 12 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i 1807 r. został porucznikiem; kapitan 1809 r., przeznaczony 1815 r. do 4 pułku piechoty liniowej, awansował 1817 r. na majora i w 1829 r. na podpułkownika w 1 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. był dowódcą tego pułku. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi, za co ozdobiony krzyżem Virtuti Militari i krzyżem srebrnym Legii Honorowej; umarł 1847 r. w Warszawie, pozostawiwszy z żony Kandydy Rusieckiej córkę Bronisławę i synów Zygmunta i Edwarda.
PŁONCZYŃSKI WŁADYSŁAW – syn Macieja i Antoniny Boguckiej, ur. 1788 r. w Chociczy, postąpił 1806 r. do 11 pułku piechoty i w 1807 r. został podporucznikiem i tegoż roku porucznikiem; kapitan 1809 r., przeznaczony 1815 r. do 4 pułku piechoty liniowej, został 1817 r. majorem, a następnie podpułkownikiem i w 1831 r. był pułkownikiem, poległ pod Grochowem, pozostawiwszy z Anieli hr. Łubieńskiej syna Józefa. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PŁONCZYŃSKI ANDRZEJ – syn Macieja i Anastazyi, ur. 1791 r., wszedł 1807 r. do 12 pułku piechoty i w 1808 r. został podporucznikiem a 1809 r. porucznikiem i 1813 r. kapitanem i w 1816 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność dostał krzyż Legii Honorowej. Rodzeństwo: Jan – Chrzciciel, Antoni, Felicyan, Jan – Nepomucen i Władysław.
PŁONCZYŃSKI ŁUKASZ – syn Antoniego i Weroniny Skrzetuskiej, ur. 1796 r. w Łagiewnikach, w obwodzie kościańskim, postąpił 1811 r. do 4 pułku szaserów Księstwa Warszawskiego, a przeznaczony 1815 r. do 2 pułku strzelców konnych, został 1822 r. podporucznikiem i zmarł 1829 r. odbył kampanie: 1813 r. w Saksonii, a 1814 r. we Francyi.
PŁOŃCZYŃSKI PAWEŁ – syn Antoniego i Tekli, ur. 1794 r. w m. Gnieźnie, wszedł 1808 r. do 8 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, i 1810 r. został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem i w 1815 r. przeszedł do 2 pułku strzelców pieszych.
PŁOSZCZYŃSKI JAN – syn Wojciecha i Elżbiety, ur. 1779 r. we wsi Osipowie, w pow. wileńskim, wszedł 1793 r. do kawaleryi narodowej i 1794 r. został podporucznikiem; porucznik 1807 r. w 6 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego, awansował 1809 r. na kapitana, a w 1813 r. na majora w pułku Krakusów; wcielony 1815 r. do 2 pułku ułanów, wyszedł 1816 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1794 r. przeciw Rosyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż Virtuti Militari i Legii Honorowej.
POBIEDZIŃSKI JAN – syn Andrzeja i Anny, ur. 1785 r. we wsi Kobylanka, w pow. jasielskim, postąpił 1808 r. do 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. awansował na podporucznika; porucznik 1810 r., przeniesiony 1815 r. do 1 pułku strzelców pieszych, otrzymał tegoż roku urlop nieograniczony; odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi.
PODBERSKI FORTUNAT – syn Jakóba i Tekli, ur. 1791 r. we wsi Smołowie, w pow. bracławskim, wszedł 1812 r. jako podporucznik do 1 pułku strzelców litewskich i tegoż roku został porucznikiem z przeniesieniem do 13 pułku piechoty; przeznaczony 1815 r. do 3 pułku strzelców pieszych, otrzymał urlop nieograniczony; w 1831 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi.
PODCZASKI JOACHIM – syn Karola i Heleny Chylińskiej, ur. 1787 r. we wsi Kamień, w pow. gostyńskim, wszedł 1806 r. do 3 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1810 r. w 15 pułku piechoty, kapitan 1812 r., przeznaczony 1815 r. do 8 pułku piechoty liniowej, awansował 1819 r. na majora i ostatnio 1821 r. był podpułkownikiem w 5 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i z waleczność dostał krzyż złoty Virtuti Militari; wylegitymowany w Królestwie 1839 r., po wyjściu z wojska osiadł w majętności Klimczyce, w gub. lubelskiej i tam umarł 1855 r.
PODCZASKI FELIKS – syn Michała i Józefy Makowieckiej, ur. 1795 r. w Woli Kiernowskiej, wszedł 1810 r. do 3 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. przeznaczony do 8 pułku piechoty liniowej, awansował 1816 r. na podporucznika, a 1822 r. na porucznika i w 1831 r. był kapitanem. Odbył kampanie 1812 r. w Rosyi i był w bitwie pod Smoleńskiem, i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; umarł w Warszawie 1842 r. i pochowany na Powązkach.
PODCZASKI TEODOR – syn Michała i Józefy Makowieckiej, ur. 1792 r. we wsi Grodowie, w pow. rawskim, postąpił 1809 r. do 3 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 8 pułku piechoty liniowej, awansował 1826 r. na kapitana pułku grenadyerów, w 1830 r. był majorem, a 1831 r. postąpił na podpułkownika. Odbył kampanie: 1812 r. odbył całą kampanię w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż zloty Virtuti Militari.
PODCZASKI ALEKSANDER – syn Wincentego i Joanny Modlińskiej, ur. 1792 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. do 3 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1810 r. został podporucznikiem, a w 1812 r. porucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 8 pułku piechoty liniowej, awansował 1819 r. na kapitana i w 1831 r. był majorem. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał krzyż kawalerski Virtuti Militari.
PODCZASKI IGNACY – syn Alberta i Katarzyny, ur. 1791 r. w Piwonicach, wszedł 1808 r. do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. awansował na podporucznika, a 1813 r. Na porucznika, i odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
PODGÓRSKI IGNACY – syn Grzegorza i Agnieszki, ur. 1790 r. w m. Książu, w Poznańskiem, wszedł 1806 r. do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i umieszczony 1815 r. w 7 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1819 r. do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi pod Smoleńskiem i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PODKOŃSKI JAN – syn Franciszka i Anastazyi Rzutkiewiczównej, ur. 1779 r. w Kurzeszynie, w pow. rawskim, wszedł 1806 r. do 1 pułku szaserów wojsk Księstwa Warszawskiego i 1811 r. został podporucznikiem w 14 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, a 1813 r. porucznikiem i 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi nad Berezyną i 1813 r. w Niemczech; po wyjściu z wojska osiadł w majątku Wola Tarnowska, w pow. rawskim.
PODLESIECKI JÓZEF – syn Jana i Heleny Truszkowskiej, ur. 1791 r. we wsi Barłutowie (?), w pow. lwowskim, postąpił 1808 r. do 1 pułku ułanów, awansował 1817 r. na podporucznika, a 1824 r. na porucznika; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi pod Smoleńskiem, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
PODLICH ANTONI – syn Krystyna i Teresy, ur. 1790 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. do 1 batalionu artyleryi pieszej i w 1808 r. został podporucznikiem w 1 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; porucznik 1809 r., kapitan 1811 r., przeniesiony 1815 r. do 1 pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na majora z przeznaczeniem do 8 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. przeciw Rosyi pod Bobrujskiem i Borysowem i za waleczność otrzymał krzyż srebrny wojskowy.
PODLICH JAN – syn Krystyana i Teresy, ur. 1790 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. do 1 batalionu artyleryi pieszej i w 1808 r. został podporucznikiem 1 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; porucznik 1809 r., kapitan 1811 r., przeniesiony 1815 r. do 1 pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na majora z przeznaczeniem do 8 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, i 1812 r. przeciw Rosyi nad Berezyną i Borysowem i za waleczność otrzymał krzyż srebrny wojskowy.
POGONOWSKI IGNACY – syn Jana i Tekli, ur. 1796 r. w Annówce, w obwodzie radzyńskim, wszedł 1813 r. do 1 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i przeniesiony do 8 pułku piechoty liniowej, awansował 1817 r. na podporucznika.
POGORZELSKI DYONIZY – syn Michała i Reginy, ur. 1781 r. w Postolicach, w Galicyi, wszedł 1806 r. do 12 pułku piechoty wojsk księstwa Warszawskiego i 1807 r. został podporucznikiem; porucznik, awansował tegoż roku na kapitana, a w 1813 r. na majora; umieszczony 1815 r. w 5 pułku piechoty liniowej, wkrótce otrzymał urlop nieograniczony. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
POHOROJECKI KONSTANTY – syn Andrzeja i Maryanny, ur. 1791 r. we Lwowie, wszedł 1809 r. do pułku 5 ułanów wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem, a 1812 r. porucznikiem; przeniesiony 1814 r. do pułku Krakusów, w 1815 r. został przeznaczony do 2 pułku strzelców konnych i tegoż roku wyszedł do dymisyi; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1814 r. we Francyi.
POKUTYŃSKI JAKÓB – podporucznik wojsk polskich 1808 r.
POLAKIEWICZ TOMASZ – syn Sebastyana i Barbary, ur. 1787 r. we wsi Nawarzycach, w pow. miechowskim, postąpił 1809 r. do artyleryi pieszej i w 1812 r. został podporucznikiem; w 1815 r. w kompanii II pozycyjnej artyleryi pieszej , awansował 1817 r. na porucznika. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność dostał krzyż złoty Virtuti Militari.
POLAKOWSKI JÓZEF – syn Grzegorza i Apolonii Płońskiej, ur. 1791 r. we wsi Turzowie, w pow. lubelskim, wszedł 1809 r. do wojska austryjackiego; wzięty do niewoli, przeznaczony został do 9 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, a umieszczony 1815 r. w 7 pułku piechoty liniowej, postąpił 1821 r. na podporucznika w 4 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. był kapitanem. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Francyi, 1811 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi.
POLASKI (POŁASKI, POŁAZKI) JAN – syn Wojciecha, odbył kampanie napoleońskie i był porucznikiem w 4 pułku wojsk polskich; w 1809 r. wziął udział w bitwach pod Raszynem, Jedlińskiem, gdzie był ranny w głowę i w prawą rękę, i pod Nowym Miastem; w 1812 r. pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem, Medyną i Wiaźmą, gdzie został znowu ranny w piersi, nad Berezyną; z Wiktoryi Trzeskiewiczówny miał pięcioro dzieci: Jana, Ksawerę, Julię, Teofila i Feliksa.
POLCZYCKI JÓZEF – syn Kazimierza i Eleonory Cybulskiej, ur.1791 r. w Drwalewie, w pow. warszawskim, postąpił 1809 r. do batalionu strzelców i w 1811 r. został podporucznikiem w 17 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; kapitan 1812 r., został 1815 r. przeniesiony do 3 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
POLESKI JÓZEF – syn Michała i Anny Zienkiewiczówny, ur. 1792 r. w Poleszynie, w pow. ostrowskim, wojew. Kaliskiem, wszedł 1807 r. do 1 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i został 1814 r. odkomenderowanym z oddziałem wojska na wyspę Elbę; po powrocie do kraju postąpił 1816 r. do szwadronu ułanów gwardii i w 1817 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika; odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Galicyi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
POLETYŁO MICHAŁ – syn Tomasza i Salomei, ur. 1787 r. we wsi Folsztynie, w pow. samborskim, postąpił 1809 r. do 5 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1816 r. do 4 pułku strzelców konnych, został 1819 r. komendantem poczty w Dobrzyniu. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. w oblężeniu twierdzy Torgau.
POLEWSKI ANTONI – syn Michała i Małgorzaty, ur. 1794 r. we wsi Skowrodzie, w obwodzie sochaczewskim, wszedł 1808 r. do 1 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1816 r. do 1 pułku strzelców pieszych, w 1818 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi pod Borysowem.
POLIKOWSKI ROCH – syn Antoniego i Justyny, ur. 1792 r. w gub. wołyńskiej, wstąpił 1810 r. do 16 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; umieszczony 1815 r. w 3 pułku strzelców konnych, wyszedł 1820 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi pod Możajskiem, Bobrujskiem, Romanowem i Moskwą, a 1813 r. w Niemczech.
POLITOWSKI ANTONI – syn Mateusza i Ewy Wyrzykowskiej, ur. 1791 r. w Kruchowie, w wojew. poznańskiem, wszedł 1806 r. do 9 pułku piechoty wojsk księstwa Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1812 r., przeznaczony 1815 r. do 4 pułku strzelców pieszych i w 1817 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom i 1812 r. w Rosyi.
POŁEĆ MICHAŁ – syn Wojciecha i Maryanny Dąbrowskiej, ur. 1782 r. we wsi Sieciechowie, wszedł 1807 r. do pułku pieszego wojsk austryjackich, a w 1809 r. uwolniony z niewoli, został przeznaczony do 14 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; umieszczony 1815 r. w 4 pułku piechoty liniowej, awansował 1825 r. na podporucznika i w 1832 r. był podporucznikiem w kompanii poprawnej komend inwalidnych. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi i 1812 r. w Rosyi przy oblężeniu Bobrujska i w bitwie pod Borysowem, gdzie został ranny w twarz; żonaty z Maryanną Niedolistkówną, pozostawił synów: Adama, Stanisława i córkę Maryannę.
POMIANOWSKI STEFAN – Teodora i Kunegundy, ur. 1790 r. we wsi Wrzosach, w pow. radomskim, wszedł 1809 r. do 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; porucznik 1814 r., przeznaczony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, w 1819 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech.
POMIANOWSKI KAZIMIERZ – syn Jana i Anny, ur. 1779 r. we wsi Klimkach, w pow. przasnyskim, postąpił 1807 r. jako major do 5 pułku strzelców pieszych; umieszczony 1815 r. w 5 pułku piechoty liniowej, został podpułkownikiem i w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
POMIANOWSKI MIKOŁAJ – syn Jakóba i Ewy, ur. 1791 r. w Gurkach, w Poznańskiem, wszedł 1807 r. do 2 pułku piechoty i w 1811 r. awansował na podporucznika; porucznik 1812 r., przeszedł 1814 r. do batalionu wzorowego grenadierów, i umarł 1818 r. w lazarecie. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
POMORSKI ANTONI – syn Jakóba i Anny, ur. 1792 r. we wsi Mamkach, w pow. warszawskim, wszedł 1812 r. do wojska i tegoż roku postąpił na podporucznika; przeniesiony 1815 r. do 3 pułku strzelców konnych, awansował 1823 r. na porucznika, a w1831 r. był kapitanem. Odbył kampanię w Rosyi 1812 r. i był w bitwie pod Beresteczkiem.
POMORSKI MATEUSZ – syn Jakóba i Agnieszki, ur. 1795 r. w Warszawie, wszedł 1812 r. do powstania lubelskiego jako podporucznik; umieszczony 1815 r. w 2 pułku ułanów, awansował 1819 r. na porucznika, a 1824 r. na kapitana. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
POMORSKI ONUFRY – syn Marcina i Maryanny, ur. 1792 r. w Opocznie, postąpił 1809 r. do 9 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1821 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów.
POMORSKI WOJCIECH – syn Józefa i Katarzyny Jaworskiej, ur. 1795 r. w m. Koprzywnicy, w wojew. sandomierskim, wszedł 1811 r. do 16 pułku piechoty liniowej; umieszczony 1815 r. w 4 pułku strzelców pieszych, został 1819 r. podporucznikiem; porucznik 1825 r., wyszedł 1830 r. do dymisyi. Odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PONIATOWSKI STANISŁAW – syn Kacpra i Maryanny, ur. 1787 r. we wsi Żukowie, w pow. zasławskim, wszedł 1809 r. do 2 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1816 r. do 2 pułku ułanów, został 1824 r. porucznikiem. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.


cdn.


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 3 maja 2012, o 21:08 
Offline
Général de brigade
Général de brigade
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 9 lut 2010, o 21:07
Posty: 1269
POPIEL ANTONI – syn Stanisława i Małgorzaty Jaszewskiej, ur. 1780 r. we wsi Polany, w pow. sandomierskim, wszedł 1806 r. do gwardii narodowej woj. Mazowieckiego i w 1807 r. przeniesiony na podporucznika do pułku huzarów, wyszedł 1816 r. do dymisyi i został 1828 r. dozorcą budowli w korpusie inżynierów.
POPIELNICKI ANDRZEJ – syn Jana i Teresy (drugi raz zaznaczony, że jest synem Antoniego i Pelagii), ur. 1782 r. we wsi Rożanie, w pow. bielskim, wszedł 1806 r. do 1 pułku piechoty, a przeniesiony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, został 1817 r. podporucznikiem i ostatnio był w komendzie inwalidnej 10 okręgu straży wewnętrznej. Odbył kampanie: 1806 – 1808 r. w Prusach, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii.
POPLEWSKI MARCIN – syn Floryana i Doroty, ur. 1765 r. we wsi Kręplewie, w pow. poznańskim, wszedł 1788 r. na towarzysza do wojska koronnego i w 1792 r. został chorążym; podporucznik 1792 r., porucznik 1796 r. w legii polski – włoskiej, awansował tegoż roku na kapitana; z tą rangą przeznaczony 1815 r. do 3 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1792 r. przeciw Rosyi, 1796 i 1797 r. we Włoszech, 1805 r. przeciw Austryi, a w 1807 r. wzięty do niewoli angielskiej, w której zostawał do 1814 r.
POPŁAWSKI IGNACY STANISŁAW – syn Pawła i Teresy Dobrowolskiej, ur. 1788 r. w Kutyszycach, w pow. nowogrodzkim, wszedł 1809 r. do 16 pułku ułanów; przeniesiony 1810 r. do 13 pułku huzarów, został 1813 r. podporucznikiem; przeznaczony 1814 r. do szwadronów instrukcyjnych strzelców konnych, awansował 1818 r. na porucznika, a 1825 r. na kapitana. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi; żonaty z Maryanną z Wosidłów i z niej miał córkę Aleksę.
PORADOWSKI SZCZEPAN ADAM – zw. Kopik na Poradowie, syn Adama i Krescencyi Taczanowskiej, ur. 1791 r. we wsi Poradach, w pow. rawskim, wstąpił 1807 r. jako podporucznik do 1 pułku strzelców pieszych i wkrótce został porucznikiem; kapitan 1812 r., przeniesiony 1816 r. do 8 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1817 r. do dymisyi; w 1831 r. był majorem w tymże pułku i za waleczność dostał krzyż Virtuti Millitari. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
PORCZYŃSKI ANTONI – syn Kajetana i Apolonii Korzeniowskiej, ur. 1793 r. we wsi Baczkorynie, w Kijowskiem, wszedł 1809 r. do 15 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1815 r. przeszedł do 4 pułku ułanów, awansował 1823 r. na porucznika w 4 pułku strzelców konnych. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność dostał krzyż złoty wojskowy.
PORCZYŃSKI EDWARD – syn Kajetana i Apolonii, ur. 1791 r. we wsi Kutku, w pow. podolskim, postąpił 1808 r. do 1 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1811 r., awansował 1813 r. na kapitana i w 1815 r. przeniesiony do 2 pułku ułanów, a w 1818 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
PORĘBIŃSKI (POREMBIŃSKI) FERDYNAND – syn Sebastyana i Katarzyny, ur. 1792 r. we wsi Łukaszowie, w gub. podolskiej, wszedł 1809 r. do 15 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem w 4 pułku ułanów; przeznaczony 1815 r. do 3 pułku ułanów, awansował 1820 r. na porucznika. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi, za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej.
PORĘBSKI WINCENTY – syn Antoniego i Maryanny Curlówny, ur. 1788 r. we wsi Osmianie, na Litwie, wszedł 1811 r. do pułku artyleryi pieszej wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 7 pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na porucznika, a 1828 r. na kapitana. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech; umarł 1867 r. we wsi Dębina, w pow. lubelskim.
PORZECKI DONAT – syn Wawrzyńca i Teresy Światkiewicz, ur. 1772 r. w m. Międzyrzeczu, wszedł 1878 r. do wojsk polskiego i w 1794 r. został chorążym; w 1795 r. przeszedł do wojska francuskiego, a 1801 r. do legii włosko – polskiej i 1802 r. awansował na podporucznika, a 1807 r. na porucznika i w 1809 r. został kapitanem; przeznaczony do 4 pułku ułanów, przeszedł 1817 r. do korpusu żandarmów i w 1825 r. wyszedł do dymisyi w stopniu majora. Odbył kampanie: 1794 r. w Polsce, 1805 r. w Austryi, 1806 r. we Włoszech, 1809 – 1812 r. w Hiszpanii, 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż srebrny polski.
PORZYCKI PIOTR – syn Jana i Urszuli z Granelów, ur. 1780 r. we wsi Kielnarowy, w pow. rzeszowskim, wszedł 1809 r. do 11 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego; umieszczony 1815 r. w 2 pułku strzelców konnych, przeszedł 1817 r. do korpusu żandarmeryi i w 1830 r. przeniesiony do korpusu inwalidów i weteranów w stopniu podporucznika. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
POŚWIK JAN – syn Jana i Katarzyny z Rytnerów, ur. 1794 r. w Warszawie, wszedł 1810 r. do 10 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 4 pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na porucznika. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i w 1814 r. we Francyi.
POTKAŃSKI ANTONI – syn Aleksandra i Anny Szydłowskiej, ur. 1791 r. w Chlewiskach, wszedł 1808 r. do 4 pułku szaserów i w 1810 r. został podporucznikiem w 2 pułku piechoty Legii Nadwiślańskiej; porucznik 1812 r., przeniesiony 1815 r. do 6 pułku piechoty liniowej, wyszedł tegoż roku do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. pod Sandomierzem, 1810 – 1811 r. w Hiszpanii i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej. W 1831 r. ponownie postąpił do wojska i był kapitanem; z Barbary Ejdziatowicz jego synowie: Kalikst, Gustaw i Witold oraz córka Anna.
POTOCKI MICHAŁ – syn Tomasza i Łucyi Zalewskiej, ur. 1795 r. w m. Rudki, w obwodzie Samborskim, postąpił 1809 r. do 12 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 1 pułku strzelców, awansował 1817 r. na porucznika, a w 1827 r. na kapitana; odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Legii Honorowej.
POTOCKI KSAWERY – syn Szymona i Katarzyny Pawłowskiej, ur. 1794 r. w m. Lutomierzu, w pow. sieradzkim, wszedł 1809 r. do 16 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1816 r. postąpił na podporucznika do 3 pułku strzelców pieszych, a w 1822 r. został porucznikiem, w 1831 r. był kapitanem. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i z waleczność otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari.
POTOCKI STANISŁAW – syn Józefa – Makarego i Ludwiki Lubomirskiej, podporucznik 1792 r., kapitan 1794 r., pułkownik 1806 r. generał brygady 1810 r., generał dywizyi Księstwa Warszawskiego 1812 r., odbył kampanie: 1794 przeciw Rosyi, 1806 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał krzyż Virtuti Militari i Legii Honorowej; senator wojewoda Królestwa 1829 r., umarł 1830 r.; z 1 żony, Józefy Sołłohubówny, pozostawił syna Leona, z 2 Maryanny Górskiej córkę Ludwikę.
POTOCKI ANTONI – syn Józefa – Makarego i Ludwiki Lubomirskiej, porucznik 2 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego 1806 r., kapitan 1808 r., szef oddziału jazdy 1809 r., pułkownik 1812 r., dowódca 8 pułku jazdy, przeznaczony 1815 r. na dowódcę strzelców konnych, został generałem brygady wojsk polskich 1816 r.; odbył kampanie: 1792 r. w Polsce, 1806 – 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r, w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym; kawaler Legii Honorowej i krzyża złotego Virtuti Militari, senator i marszałek szlachty gub. warszawskiej, kawaler orderów św. Stanisława i św. Anny; miał dwie żony, Różę z Potockich po której córka Róża i syn Przemysław oraz Izabelę Jelską i z niej córka Marya.
POTOCKI JÓZEF – syn Dominika i Anny z Czosnowskich, kapitan wojsk austryjackich, przeszedł 1807 r. do 5 pułku wojsk polskich i w 1811 r. został szefem batalionu; pułkownik wojsk polskich, kawaler krzyża Legii Honorowej, był żonatym z Ludwiką Marynowską.
POTOCKI FELIKS – syn Piotra i Krystyny Potockiej, pułkownik wojsk napoleońskich, kawaler Virtuti Militari, poległ w Hiszpanii 1811 r., żonaty z Zofią Pcówną.
POTRYKOWSKI ANTONI – syn Józefa i Barbary Szałczyńskiej, ur. 1787 r. we wsi Podgórzu, w Prusach, wszedł 1805 r. jako junkier do wojska pruskiego, i wzięty do niewoli przez Francuzów, postąpił 1806 r. do 3 pułku legii Księstwa Warszawskiego; w 1809 r. został podporucznikiem, 1811 r. porucznikiem, a 1813 r. kapitanem i w 1815 r. przeznaczony do 8 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1830 r. do dymisyi w stopniu majora. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
POTWOROWSKI LUDWIK – syn Jana – Adama i Eleonory Bojanowskiej, porucznik wojsk napoleońskich, padł pod Możajskiem 1812 r.
POTWOROWSKI EDWARD - syn Jana – Adama i Eleonory Bojanowskiej, ur. 1793 r. we wsi Andrychowice, jako kadet wstąpił 1810 r. do 5 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., awansował tegoż roku na kapitana i w 1815 r. był w 3 pułku strzelców konnych, a w 1820 r. przeniesiony do 3 pułku ułanów; odbyła kampanie: 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym; dziedzic dóbr Gorzyce i Przysieki, w pow. kościańskim, marszałek sejmu poznańskiego, członek dożywotni izby pruskiej panów 1864, kawaler Legii Honorowej i Virtuti Militari, z żony Franciszki Lubowieckiej, pozostawił syna Romana i córki Eleonorę i Krolinę.
POTYRALSKI MIKOŁAJ – syn Stanisława i Jadwigi Pniewskiej, ur. 1785 r. we wsi Krzepicach, w pow. jędrzejowskim, wszedł 1806 r. do powstania krakowskiego i w 1807 r. został przeniesiony do 4 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego; podporucznik 1818 r. w 4 pułku strzelców konnych, awansował 1828 r. na porucznika w 4 pułku ułanów. Odbył kampanie: 1806 r. w Prusach, 1809 r. w Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej i krzyż srebrny Virtuti Militari.
POZLEWICZ (POŚLEWICZ) HIPOLIT KASYAN – syn Dominika i Józefy Broniewskiej, ur. 1795 r. w Wilnie, wszedł 1812 r. do 17 pułku ułanów i w 1826 r. został podporucznikiem; konduktor korpusu morskiej artyleryi, w 1830 r. został porucznikiem w korpusie weteranów.
PRACKI ANTONI – podpułkownik 7 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego, kawaler orderu Virtuti Militari 1810 r.
PRACKI KAROL – podporucznik 4 pułku strzelców, przeniesiony 1816 r. do korpusu weteranów.
PRĄDZYŃSKI IGNACY – syn Antoniego i Maryanny Bronikowskiej, ur. 1792 r. w Poznaniu, w 1807 r. wszedł do 14 pułku piechoty i w 1808 r. został podporucznikiem; porucznik 1809 r. w batalionie saperów, awansował 1812 r. na kapitana II klasy i w 1813 r. został kapitanem w korpusie inżynierów; przeznaczony 1815 r. jako major do sztabu kwatermistrzostwa generalnego wojska, postąpił tegoż roku na podpułkownika; pułkownik 1831 r., został tegoż roku generałem brygady, a następnie generałem dywizyi. Odbył kampanie: 1809 r. w Polsce, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż Virtuti Militari i Legii Honorowej. Jako generał, szef sztabu, w 1831 r. odznaczył się układaniem planu wojny, które dały ważne korzyści naszej armii i gdyby były przyjęte i wykonywane ściśle, niezawodnie dałyby zwycięstwa; zmarł 1850 r. na Helgolandzie, był żonaty z Emilią Rutkowską i pozostawił dwie córki Helenę i Sylwię.
PRĄDZYŃSKI ANTONI – syn Michał i Teresy Lipowskiej, ur. 1789 r. we wsi Gajce, w pow. obornickim, wszedł 1806 r. do 5 pułku strzelców konnych i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., przeniesiony 1814 r. do 1 pułku ułanów, wyszedł 1819 r. do dymisyi w stopniu kapitana. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari i krzyż kawalerski Legii honorowej.
PRĄDZYŃSKI JÓZEF – syn Jana i Petroneli Kiedrzyńskiej, ur. 1792 r. we wsi Suchorzewie, w pow. kaliskim, postąpił do 7 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; w 1812 r. awansował na podporucznika, a 1820 r. na porucznika w 4 pułku piechoty liniowej; w 1825 r. został dozorcą składu inżynierów, a ostatnio był dozorcą więzienia w Płocku. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PRĄTNICKI FLORYAN – syn Józefa i Antoniny Rajkiewiczówny, ur. 1796 r. we wsi Dołmałowszczyzna, w gub grodzieńskiej, wszedł 1809 r. do pułku artyleryi pieszej i w 1822 r. został podporucznikiem w 4 pułku ułanów; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
PRENDOWSKI (PRĘDOWSKI) ADAM – syn Andrzeja i Tekli Chmurskiej, ur. 1785 r. we wsi Głembowicach, w Galicyi, wszedł 1806 r. do powstania jazdy i w 1807 r. został podporucznikiem w 8 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego; porucznik 1809 r., kapitan 1812 r., przeznaczony 1815 r. do 4 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1818 r. do dymisyi. Odbył kampnie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność dostał krzyż Legii Honorowej.
PRENDOWSKI (PRĘDOWSKI) WOJCIECH – syn Andrzeja i Tekli Chmurskiej, ur. 1785 r. w Głembowicach, postąpił do powstania krakowskiego i w 1811 r. został podporucznikiem w 1 pułku gwardii konnej; porucznik 1811 r., kapitan tegoż roku w 7 pułku legii nadwiślańskiej, przeszedł 1815 r. do 4 pułku ułanów i w 1820 r. wyszedł do dymisyi w stopniu majora. Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. przeciw Prusom, 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii i za waleczność ozdobiony krzyżem Legii Honorowej.
PRESSER FRANCISZEK – syn Antoniego i Róży Sznejder, ur. 1782 r. w m. Rydzyna, w pow. wschowskim, wszedł 1798 r. do 2 pułku artyleryi pieszej wojska pruskiego; otrzymawszy 1809 r. dymisję, postąpił 1810 r. na dozorcę do dyrekcji artyleryi i inżynieryi w Toruniu, a następnie przeszedł do dyrekcji artyleryi w Warszawie. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Torunia i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari, umarł 1827 r. w Warszawie; żonaty z Maryanną Dmochowską pozostawił synów: Franciszka, Marcelego, Tomasza, Erazma, Władysława i Ignacego.
PREUSS FERDYNAND – syn Henryka i Joanny z Voglów, ur. 1770 r. w m. Esse, na Szląsku Dolnym, wszedł 1792 r. jako chirurg szwadronowy do huzarów wojsk pruskich i w 1807 r. wyszedł do dymisyi. W 1808 r. postąpił jako lekarz do artyleryi pieszej wojsk Księstwa Warszawskiego; sztabslekarz w 2 pułku strzelców, z asymilacją do stopnia majora, w 1830 r. umieszczony w korpusie weteranów. Odbył kampanie: 1793 r. przeciw Francyi, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i za tę kampanię ozdobiony krzyżem złoty polskim, zmarł 1838 r. w Warszawie; żonaty z Joanną Somerówną miał syna Juliana i córki: Antoninę, Natalię, Kazimierę i Konstancyę.
PROKOPOWICZ MICHAŁ – syn Karola i Ludwiki Leśniewiczówny, ur. 1785 r. we wsi Piwach, w pow. wasilkowskim, wstąpił 1809 r. do 8 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i 1813 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 1 pułku strzelców konnych, wyszedł 1816 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
PROLEWICZ ANTONI – syn Józefa i Józefy Bojarskiej, ur. 1789 r. w Poznaniu, wszedł 1812 r. do 3 pułku legii nadwiślańskiej i w 1813 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 3 pułku strzelców pieszych, awansował 1816 r. na porucznika, a 1825 r. na kapitana z przeznaczeniem do 6 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PROLEWICZ JAN – syn Józefa i Józefy Bojarskiej, postąpił 1811 r. do 12 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 8 pułku piechoty liniowej, postąpił 1816 r. na porucznika, a w 1825 r. na kapitana, i w 1831 r. był majorem, a za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
PROMIŃSKI JAN – syn Marcina i Katarzyny Gunerówny, ur. 1780 r. w Poznaniu, postąpił 1794 r. do 3 pułku strzelców konnych i w 1811 r. awansował na podporucznika; porucznik 1813 r., umieszczony 1815 r. w 6 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1819 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1794 r. przeciw Rosyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
PRÓSZYŃSKI KAROL – syn Stanisława i Anny Komorowskij, ur. 1793 r. we wsi Nowy Dwór, gub. mińskiej, podporucznik ułanów wojsk polskich 1812 r.
PRUCHLIŃSKI KAZIMIERZ – syn Tomasza i Maryanny, ur. 1777 r. w Wilnie, wszedł 1790 r. jako kadet do 1 pułku piechoty nadwiślańskiej i 1809 r. został podporucznikiem; przeniesiony do 88 pułku piechoty francuskiej, 1814 r. awansował na porucznika i 1819 r. przeszedł do batalionu weteranów czynnych. Odbył kampanie: 1790 i 1794 r. W Polsce, 1808 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. rzeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż złoty polski.
PRUSKI ANDRZEJ – syn Kajetana i Agnieszki, ur. 1779 r. we wsi Czernięcin, w woj. lubelskiem, wszedł 1809 r. jako ekonom do lazaretu wojskowego i w 1815 r. był nadzorcą nad lazaretami wojskowymi.
PRUSKI JAN – syn Ignacego i Katarzyny, ur. 1775 r. we wsi Trzemiętowie, w Poznańskiem, wszedł 1799 r. do pułku legii nadwiślańskiej i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 3 pułku ułanów, w 1816 r. przeszedł do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. w Prusach, 1808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1813 r. w Niemczech
PRUSKI JÓZEF – syn Stanisława i Agnieszki Dausiewiczówny, ur. 1767 r. w Morach, w pow. warszawskim, wszedł 1785 r. do artyleryi pieszej wojska polskiego i w 1794 r. został podporucznikiem; porucznik 1806 r.. w kompanii 1 artyleryi pieszej, został 1809 r. przeniesiony na dozorcę artyleryi do dyrekcji i w 1817 r. postąpił na kapitana klasy II; odbyła kampanie: 1792 i 1794 r. przeciw Rosyi, 1809 r. w Austryi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym, umarł w 1830 r.; żonaty z Teresą Stobieską pozostawił trzy córki.
PRUSZAK MICHAŁ – syn Józefa i Perpetui Trembeckiej, pułkownik, dzielnie walczył 1807 – 1814 r.
PRUSZAK ANTONI – wszedł 1806 r. do wojska Księstwa Warszawskiego i został tegoż roku podporucznikiem; porucznik 1807 r., kapitan 1808 r., został 1813 r. szefem szwadronu i w 1815 r. przeznaczony do 4 pułku ułanów, tegoż roku wyszedł do dymisyi i umarł 1867 r. w Pacynie. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1808 – 1812 r. w Hiszpanii i 1813 r. przeciw sprzymierzonym
PRUSZYŃSKI JAN – syn Wawrzyńca i Agnieszki Wadowskiej, ur. 1785 r. w Warszawie, postąpił 1807 r. do 2 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1810 r., kapitan 1812 r., przeniesiony 1814 r. do pułku legii nadwiślańskiej, a 1815 r. do 3 pułku strzelców pieszych i w 1825 r. awansował na majora. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej, a 1831 r. krzyż złoty wojskowy Virtuti Militari
PRUSZYŃSKI KAROL – syn Stanisława, ur. 1793 r. w Nowym Dworze, w gub. mińskiej, wszedł 1812 r. na podporucznika do sztabu dywizyi ułanów i w 1815 r. przeznaczony został do sztabu kwatermistrzostwa generalnego, i w 1816 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi.
PRYAMI ANTONI – syn Stanisława i Zofii Zygmuntowicz, ur. 1784 r. we wsi Gosowowie (?), w pow. sanockim, wszedł 1807 r. do 1 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i 1808 r. został podporucznikiem; porucznik 1809 r., awansował 1813 r. na kapitana i w 1815 r. przeznaczony do 4 pułku ułanów, w 1820 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.


Ostatnio edytowano 5 maja 2012, o 09:29 przez desaix, łącznie edytowano 1 raz

Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 3 maja 2012, o 21:20 
Offline
Général de brigade
Général de brigade
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 9 lut 2010, o 21:07
Posty: 1269
TOM 15

PRZANOWSKI WOJCIECH JÓZEF – syn Wojciecha – Jerzego i Serafiny Hoffmanówny, ur. 1790 r. w m. Markuszewie, w pow. lubelskim, wszedł do chorągwi przewodniej i tegoż roku przeznaczony w stopniu podporucznika do 11 pułku ułanów; porucznik 1813 r., w 1814 r. w pułku Krakusów, został 1815 r. przeznaczony do 1 pułku ułanów i w 1822 r. awansował na kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty polski.
PRZEBENDOWSKI KONSTANTY – ur. 1776 r. w Gdańsku, wszedł 1793 r. jako chorąży do pułku Złotej Wolności wojska polskiego i w 1794 r. został porucznikiem w 17 pułku piechoty; porucznik I legii włoskiej, następnie kapitan, szef szwadronu w sztabie głównym marszałka Marmont, w 1807 r. został podpułkownikiem, a następnie dowódca pułku 1 jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1808 r. awansował na pułkownika; przeznaczony 1815 r. na szefa sztabu w dywizyi ułanów, tegoż roku postąpił na generał brygady i w 1817 r. przeniesiony na dowódcę strzelców konnych a w 1831 r. obrany do organizacji siły zbrojnej w woj. mazowieckiem i Kaliskiem. Odbył kampanie: 1794 r. w Polsce, 1794 – 1800 we Włoszech, 1806 – 1807 r. w Prusach, 1809 r. w Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność dostał krzyż złoty polski 1809 r. Legii Honorowej, a w 1812 r. został oficerem tejże legii; żonaty z Zuzanną Zielińską.
PRZECHADZKI FRANCISZEK – syn Marcina i Teresy Rogowskiej, ur. 1783 r. we wsi Pawłówka, w Poznańskiem, wszedł 1806 r. do wojska i w 1810 r. przeznaczony do artyleryi pieszej, został 1812 r. podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku piechoty liniowej, awansował 1819 r. na porucznika, a 1826 r. na kapitana w 7 pułku piechoty liniowej i w 1826 r. przeszedł do korpusu weteranów i inwalidów. Odbył kampanie: 1806 – 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. przeciw Rosyi, gdzie dostał się do niewoli.
PRZECHADZKI HIPOLIT - syn Marcina i Teresy Rogowskiej, ur.1784 r. w Poznaniu, postąpił 1806 r. do artyleryi pieszej i 1809 r. został podporucznikiem, 1810 r. porucznikiem, a 1812 r. kapitanem; umieszczony 1816 r. w kompanii 1 lekkiej artyleryi pieszej, wyszedł 1820 r. do dymisyi w stopniu majora. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność dostał krzyż srebrny polski.
PRZECISZEWSKI ANTONI – syn Rocha i Alojzy, ur. 1797 r. we wsi Gwiazduszkach, wszedł 1812 r. do 20 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego, a umieszczony 1815 r. w 3 pułku strzelców pieszych, awansował 1817 r. na podporucznika i w 1821 r. wyszedł do dymisyi.
PRZECISZEWSKI JAN – syn Brunona i Agnieszki, ur. 1791 r. w Lochowie, postąpił 1812 r. jako podporucznik do 20 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, a umieszczony 1815 r. w 3 pułku strzelców pieszych, został 1816 r. porucznikiem i 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi.
PRZEDPEŁSKI FELIKS – syn Jacka i Julianny, ur. 1789 r. we wsi Śniedzianowie, w pow. mławskim, wszedł 1807 r. do artyleryi wojsk Księstwa Warszawskiego i 1809 r. został podporucznikiem, a 1809 r. porucznikiem i w 1812 r. awansował na kapitana; przeznaczony 1815 r. do kompanii 1 pozycyjnej artyleryi pieszej, a w 1816 r. do batalionu saperów, postąpił 1817 r. na kapitana klasy I i w 1820 r. przeszedł do szkoły aplikacyjnej na profesora taktyki i w 1831 r. był dowódcą batalionu artyleryi rezerwowej. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Gdańska.
PRZEGALIŃSKI PIOTR – syn Józefa i Katarzyny, ur. 1785 r. w Lutomierzu, wszedł 1807 r. do 6 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., umieszczony 1815 r. w 5 pułku piechoty liniowej, przeszedł 1820 r. na kwatermistrza do sztabu wyższego i w tymże roku umarł. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
PRZEŚLANKIEWICZ MIKOŁAJ – syn Walentego i Anny, ur. 1791 r. we Lwowie, wstąpił 1806 r. do wojska austryjackiego, a wzięty do niewoli polskiej, przeszedł 1809 r. do 11 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego; podporucznik komend inwalidnych 1826 r., został następnie podporucznikiem inwalidów wojsk rosyjskich i w 1838 r. otrzymał prawa nowego szlachectwa. Odbył kampanie: 1809 przeciw Polsce i 1812 r. w Rosyi.
PRZESPOLEWSKI FRANCISZEK – syn Łukasza i Zuzanny, ur. 1776 r. w Gnieźnie, wszedł 1809 r. do pułku artyleryi pieszej wojsk Księstwa Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1811 r., kapitan klasy II w 1812 r.; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi.
PRZESZKODZIŃSKI IGNACY – syn Stanisława i Maryanny, ur. 1786 r. w Poznaniu, postąpił 1806 r. do kompanii strzelców pieszych i w 1807 r. został podporucznikiem; porucznik 1808 r., kapitan 1811 r. przeniesiony 1815 r. do grenadierów gwardii, w 1819 r. wyszedł do dymisyi w randze podpułkownika. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał Krzyż Kawalerski Legii Honorowej; umarł 1857 r. w Warszawie.
PRZEZDZIECKI KAROL – syn Michała i Maryi hr. Mostowskiej, ur. 1780 r., dziedzic dóbr Ciechowa, Wojstomia i Palestyny, marszałek pow. Zawiejskiego, pułkownik wojsk Księstwa Warszawskiego w 1812 r., wystawił 21 pułk piechoty i 18 ułanów litewskich, na czele których odbył kampanię moskiewską. W 1831 r. brał czynny udział w powstaniu na Litwie jako naczelnik siły zbrojnej w pow. oszmiańskim, za co po upadku powstania rząd rosyjski skonfiskował mu dobra Smorgonie; kawaler orderów Legii Honorowej i Virtuti Militari; miał dwie żony: Annę Chrapowicką i Kornelię Górską, umarł bezdzietnie na wygnaniu w Królewcu 1832 r.
PRZEZDZIECKI KAROL – syn Jana i Bogumiły, ur. 1777 r. w Murowanym Boślinie (?). w woj. Poznańskiem, postąpił 1806 r. w randze podporucznika do 8 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; porucznik 1808 r., kapitan 1811 r., w 1816 r. przeszedł do 3 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność dostał krzyż złoty polski.
PRZEZDZIECKI PIOTR – syn Józefa i Anny Winogrodzkiej, ur. 1794 r. w Warszawie, wstąpił 1809 r. do 14 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; przeniesiony 1815 r. do grenadierów gwardii, awansował 1816 r. na podporucznika i w 1824 r. na porucznika w 6 pułku piechoty liniowej; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi i za męstwo otrzymał krzyż srebrny polski.
PRZYBOROWSKI ALOIZY – syn Tomasza i Joanny Stawińskiej, ur. 1788 r. we wsi Biała, w pow. olkuskim, wszedł 1804 r. do wojska pruskiego; przeszedł 1806 r. do piechoty francuskiej i w 1812 r. został porucznikiem i w 1815 r. był w 6 pułku piechoty liniowej wojsk polskich; odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
PRZYBOROWSKI IGNACY – syn Augustyna i Jadwigi z Gutowskich, ur. 1791 r. w Dankowie, w pow. konińskim, postąpił 1809 r. do batalionu saperów wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1814 r. awansował na porucznika; umieszczony 1815 r. w 1 pułku strzelców pieszych, został 1822 r. kapitanem. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność 1831 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
PRZYBYLSKI JAN – syn Jana i Katarzyny Załuskiej, ur. 1791 r. we wsi Osieczanach, w Galicyi, wstąpił 1809 r. do 15 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1826 r. został podporucznikiem w batalionie weteranów czynnych i w 1831 r. był porucznikiem w 2 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi, gdzie był wzięty do niewoli.
PRZYBYLSKI JÓZEF – syn Andrzeja i Apolonii, ur. 1791 r. w m. Byłynice, w Poznańskiem, wstąpił 1807 r. do artyleryi pieszej i w 1819 r. wyszedł do dymisyi w randze podporucznika. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PRZYBYLSKI JÓZEF – syn Mikołaja i Maryanny Zarzyckiej, ur. 1787 r. w Zieblicach, w pow. Skalmierskim, postąpił 1812 r. do 3 pułku piechoty liniowej i w 1813 r. został podporucznikiem; porucznik 1820 r., awansował 1830 r. na kapitana w 6 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PRZYGODZKI IGNACY – syn Józefa i Teresy, ur. 1785 r. we wsi Wojciechowie, w Poznańskiem, postąpił 1806 r. do 11 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1811 r., kapitan 1813 r., wyszedł 1820 r. do dymisyi w stopniu majora. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PRZYGODZKI KRZYSZTOF – syn Jana i Maryanny Różańskiej, ur. 1777 r. w m. Mordach, w pow. siedleckim, wszedł 1807 r. do gwardii konnej francuskiej i w 1808 r. został podporucznikiem w 3 pułku legii nadwiślańskiej; przeniesiony 1815 r. do 6 pułku piechoty liniowej, oddalony ze służby 1816 r. Odbył kampanie: 1808 – 1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
PRZYGODZKI WINCENTY – syn Józefa Justyny, ur. 1795 r. we wsi Lnianikach (?), w gub. grodzieńskiej, postąpił 1812 r. do 6 pułku jazdy wojsk Księstwa Warszawskiego i w 1824 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika, a 1825 r. wszedł jako aplikant do Komisyi Rządowej Wojny; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
PRZYŁĘCKI KAJETAN – kapitan wojsk Księstwa Warszawskiego 1808 r., radca powiatu częstochowskiego 1813 r.
PRZYŁUSKI STANISŁAW – syn Kajetana i Antoniny Wojnarowskiej, ur. 1802 r. we wsi Motrankach, w gub. wołyńskiej, wszedł 1813 r. do 1 pułku ułanów i w 1823 r. został podporucznikiem.
PRZYSTAŃSKI STANISŁAW – syn Jana i Katarzyny Tomaszewskiej, ur. 1785 r. we wsi Grudusku, w pow. przasnyskim, wszedł 1807 r. jako chirurg do pułku 10 piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do pułku 1 strzelców pieszych został sztabs – lekarzem; przeniesiony do strzelców konnych gwardii, został lekarzem dywizji gwardii. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi i w 1810 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; umarł 1862 r. w Krasnymstawie.
PRZYSZYCHOWSKI (PRZYSZYCHOCKI) FELIKS – kapitan w legionach włoskich, następnie pułkownik ułanów wojsk Księstwa Warszawskiego 1813 r.
PUCIATYCKI JAN – syn Jana i Justyny, ur. 1786 r. w Sielcach w Galicji, podporucznik w legionach włoskich 1800 r., porucznik 1812 r., kapitan wojsk Księstwa Warszawskiego 1813 r., kawaler Legii Honorowej, miał syna Lucyana.
PULCZYCKI MACIEJ – syn Kazimierza i Eleonory z Gumowskich, ur. 1789 r. w Drwalewie w obwodzie warszawskim, postąpił 1808 r. do 5 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego i 1810 r. został podporucznikiem, 1817 r. porucznikiem i w 1825 r. awansował na kapitana; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
PUTERNICKI JÓZEF – syn Wojciecha i Maryanny, ur. 1790 r. w Płocku, postąpił 1809 r. jako podle karz przy lazarecie w Warszawie; sztabslekarz w wojsku polskim 1830 r., następnie lekarz inwalidów wojsk rosyjskich, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r.
PUZLEWICZ DOMINIK – syn Wincentego i Maryanny, ur. 1795 r. w Wilnie, wstąpił 1812 r. do 17 pułku ułanów i 1826 r. został podporucznikiem w batalionie weteranów czynnych.
PUZYNA JÓZEF – syn Jana i Franciszki Koziebrodzkiej, ur. 1793 r., wstąpił 1809 r. do ułanów wojska polskiego i 1830 r. wyszedł do dymisyi; żonaty z Emilyą hr. Koziebrodzką.
PUZYROWSKI MICHAŁ – syn Tadeusza i Franciszki, ur. 1792 r. we wsi Metelicy, w obwodzie kalwaryjskim, wszedł 1812 r. do pułku 16 pułku wojsk Księstwa Warszawskiego i został 1816 r. podporucznikiem.
PYRZANOWSKI SZYMON – syn Ignacego i Katarzyny, ur. 1772 r. w Warszawie, wszedł 1791 r. do pułku przedniej straży ks. Wirtemberskiego i postąpił 1809 r. na urzędnika zdrowia w batalionie saperów, a 1821 r. przeznaczony do 12 kompanii weteranów czynnych. Odbył kampanie: 1807 r. w Prusach, 1809 r. przeciw Austryi.
PYSZNIEWICZ JÓZEF – syn Antoniego i Salomei, ur. 1783 r. we wsi Siraniu w Księstwie Poznańskiem, wszedł 1808 r. do pułku 3 piechoty i 1813 r. został podporucznikiem, a 1816 r. porucznikiem 4 pułku strzelców pieszych.

- R -

RACIĘCKI IGNACY – ur. 1785 r. w Mikołajewicach w Sieradzkiem, kapitan 10 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, kawaler Legii Honorowej.
RACZYŃSKI EDWARD – syn Filipa i Michaliny Raczyńskiej, ur. 1786 r. w Poznaniu, hrabia pruski od 1824 r., walczył w wojskach Księstwa Warszawskiego 1806 i 1809 r.; w 1812 r. członek deputacyi od konfederacyi generalnej do króla Fryderyka Augusta Saskiego za złożeniem mu aktu konfederacyi, następnie szambelan pruski 1816 r., poseł na sejm poznański 1841 r., opuściwszy służbę, oddał się cały literaturze ojczystej i podniesieniu dobrobytu kraju przez użyteczne zakłady i popierania górnictwa; uwiecznił swą pamięć jako wydawca kilkudziesięciu ważnych dzieł dla historyi; liczną swą bibliotekę, hojnie uposażoną, oddał na własność m. Poznaniowi; wspierał ubogich literatów i ucząc młodzież; własnym nakładem wybudował kosztowny wodociąg w Poznaniu i oddał go na użytek publiczny; przyłożył się do bogatego odnowienia, tak zwanej złotej kaplicy, w kościele katedralnym poznańskim; z pierwszej żony - Konstancyi Potockiej - syn Roger, a z drugiej, Róży Potockiej synów: Rogera i Edwarda.
RACZYŃSKI LEON – syn Xawerego i Maryanny, ur. 1792 r. we wsi Kozicach, w Lubelskiem, wszedł 1806 r. do artyleryi pieszej i 1807 r. został podporucznikiem; 1809 r. porucznik 5 pułku pieszego, 1811 r. kapitan, wyszedł 1817 r. do dymisyi; odbył kampanie: 1806 – 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
RADAWIECKI JÓZEF – syn Szymona i Rozalii z Chmielewskich, ur. 1785 r. w Chmielowie, wszedł 1809 r. do pułku 6 jazdy i 1812 r. został podporucznikiem; 1813 r. w 1 pułku gwardii francuskiej, przeszedł do 2 pułku strzelców pieszych; porucznik 1820 r., kapitan 1828 r., odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
RADECKI STANISŁAW – syn Michała i Agnieszki, ur. 1776 r. we wsi Watyńcu w Rosyi, wszedł 1809 r. jako podporucznik do 15 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego; 1813 r. porucznik 7 pułku jazdy legii nadwiślańskiej, wyszedł do dymisyi 1817 r.
RADKE JAN KAROL – syn Józefa i Marjanny, ur. 1780 r. w Skarzynie w Poznańskiem, wszedł 1808 r. jako urzędnik zdrowia klasy I do 10 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i 1815 r. sztabslekarz w 4 pułku piechoty liniowej, umarł 1819 r.
RADKIEWICZ ANDRZEJ – syn Jakóba i Teresy, ur. 1772 r., wszedł 1787 r. do 10 pułku Działyńskiego i 1798 r. został podporucznikiem; 1806 r. kapitan w 3 pułku piechoty, 1817 r. major, wyszedł do dymisyi 1819 r.; odbył kampanie: 1794 r. przeciw Rosyi, 1809 r. w Hiszpanii i został kawalerem Legii Honorowej.
RADKIEWICZ JÓZEF – syn Wawrzyńca i Agnieszki, ur. 1789 r. w Oględowie, w pow. stobnickim, wszedł 1807 r. do 3 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem, 1813 r. porucznik, wyszedł do dymisyi jako kapitan; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
RADLIŃSKI KASPER – syn Wojciecha i Teresy z Raszewskich, ur. 1790 r. w Przeczmierowie, pow. miechowskiego, wszedł 1809 r. do 15 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego; podporucznik 1812 r., 1813 r. porucznik, przeszedł do 4 pułku piechoty liniowej i 1821 r. został kapitanem; odbył kampanie: 1812 w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
RADŁOWSKI ADAM – syn Marka i Konstancyi, ur. 1788 r. w Kowalewszczyznie, w pow. łomżyńskim, wszedł 1807 r. do 1 pułku gwardii konnej i 1808 r. przeniesiony w stopniu podporucznika do 7 pułku jazdy nadwiślańskiej, a 1815 r. przeznaczony do 4 pułku ułanów; odbył kampanie: 1807 i 1808 r. we Francyi, a 1809 – 1811 r. w Hiszpanii.
RADWAN AUGUST – syn Jana, ur. 1788 r. w Warszawie, wszedł 1806 r. do 2 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i 1807 r. z porucznika został podporucznikiem; 1808 r. kapitan 17 pułku piechoty,. 1812 r. podpułkownik, został 1820 r. pułkownikiem i wyszedł do dymisyi w stopniu generała brygady.
RADZIBOR JAN – syn Józefa i Ludwiki Żywotkówny, ur. 1786 r. w Mińsku, wszedł 1803 r. do wojska pruskiego i 1807 r. przeszedł do 3 pułku legii nadwiślańskiej i 1812 r. został podporucznikiem, a 1820 r. porucznikiem w 6 pułku piechoty liniowej; 1828 r. został kapitanem, w 1831 r. majorem; odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Francyi, 1808 – 1811 r. w Hiszpanii i 1812 r. w Rosyi.
RADZIMIŃSKI JÓZEF – kapitan wojsk polskich, odznaczył się w wojnie 1813 r.
RADZIMIŃSKI WINCENTY – szef szwadronu wojsk polskich 1813 r.
RADZIWIŁŁ DOMINIK – syn Hieronima i Zofii – Doroty ks. Tourn Taxis, pułkownik wojsk polskich 1811 r.; miał dwie żony: Izabellę Mniszchównę i Teofilę Morawską, z której córka Stafania i syn Aleksander – Dominik.
RADZIWIŁŁ MICHAŁ GEDEON – syn Michała – Hieronima i Heleny Przezdzieckiej, generał brygady 1812 r., kawaler Legii Honorowej, naczelny wódz wojsk polskich 1831 r., senator kasztelan 1821 r., a wojewoda 1825 r. Królestwa Polskiego, komandor honorowy maltański; żona Aleksandra Stecka, z której córka Michalina i syn Karol.
RADZIWIŁŁ ALEKSANDER – syn Dominika i Frąckiewiczówny, ur. 1796 r. w Mińsku, podporucznik gwardii francuskiej, 1814 r. porucznik, 1816 r. kapitan w szwadronie ułanów, 1817 r. w pułku strzelców konnych; żonaty 1v z Cecylią – Anielą Moszkowską, z której syn Wilhelm – Trojden, 2v z Joanną Schafnagl.
RAJECKI - DUNIN JANUARY – syn Walentego i Barbary Rozwadowskiej, ur. 1794 r. w Rakowcach w pow. mińskim, wszedł 1812 r. do 17 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego; podporucznik 1815 r., przeszedł do 3 pułku ułanów, 1829 r. porucznik strzelców konnych, 1831 r. kapitan; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 i 1814 w Danii.
RAJECKI – DUNIN KONSTANTY – wstąpił do wojska 1794 r., a następnie 1812 r. został pułkownikiem 19 pułku ułanów, 1813 r. przeznaczony na dowódcę 17 pułku jazdy, odbył kampanie: 1794, 1812 , 1813 , 1814 r. i otrzymał krzyż Legii Honorowej.
RASZEWSKI LAMBERT – syn Józefa i Józefy Neyman, ur. 1794 r. w Koszutach, podporucznik 3 pułku jazdy Księstwa Warszawskiego; żonaty z Nepomuceną Kęszycką z niej syn Ignacy.
RASZKIEWICZ MATEUSZ – syn Wawrzyńca i Agaty Kulewskiej, ur. 1783 r. w Sejnach, wszedł 1807 r. do 3 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i 1825 r. został podporucznikiem w batalionie weteranów czynnych; umarł 1852 r. w Warszawie.
RAWENA (RAWENE) FERDYNAND – syn Konstantego i Maryanny, ur. 1792 r. w Białymstoku, wszedł 1812 r. do 1 pułku gwardii polsko francuskiej, został 1822 r. podporucznikiem; porucznik 2 pułku ułanów, 1831 r. kapitan.
RAWIŃSKI KAZIMIERZ – syn Franciszka i Dominiki, ur. 1791 r. we wsi Wofie (?) gub. grodzieńskiej, wszedł 1812 r. do 6 pułku ułanów i 1813 r. został podporucznikiem.
RĄCZKIEWICZ JAN – syn Macieja i Agnieszki z Wagnerów, ur. 1791 r. w Salnowie, wszedł 1809 r. do 10 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i 1813 r. został podporucznikiem; porucznik 1820 r. 2 pułku piechoty liniowej, 1830 r. kapitan, odbył kampanię 1813 r. w oblężeniu Gdańska.

cdn.


Ostatnio edytowano 31 sie 2012, o 23:31 przez desaix, łącznie edytowano 1 raz

Góra
 Zobacz profil  
 
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 21 ]  Przejdź na stronę Poprzednia strona  1, 2, 3  Następna strona

Strefa czasowa: UTC + 2 [ DST ]


Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 7 gości


Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Skocz do:  
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group
Przyjazne użytkownikom polskie wsparcie phpBB3 - phpBB3.PL