Rosyjskie siły walczące pod Szewardinem (początek bitwy)
Dowódcą całego lewego skrzydła Rosyjskiego został z rozkazu Kutuzowa generał-lejtnant Andrzej Gorczakow, bratanek Marszałka Aleksandra Suworowa. Łącznie komenderował 8000 piechoty, około 4000 kawalerii oraz 36 działami.
Były to: I. Piechota:
27. Dywizja Piechoty, gen. mjr Dymitr Niewierowski [z VIII Korpusu, 2. Armii Zachodniej] 1. Brygada: płk Maksym Stawicki II odeski pułk piechoty, tarnopolski pułk piechoty 2. Brygada: płk Aleksandr Kniaznin I wileński pułk piechoty, symbirski pułk piechoty, 3. Brygada: płk Aleksej Wojejkow, odkomenderowany z preobrażeńskiego pułku lejbgwardii 49. pułk jegrów 50. pułk jegrów
27. DP była rozstawiona w kolumny batalionowe z redutą Szewardińską, z pułkami Odeskim i Symbirskim w przedniej linii, a pułkami Wileńskim i Tarnopolskim w drugiej.
Regimenty Jegrów, z różnych dywizji podporządkowane taktycznie do grupy o sile wzmocnionej brygady jegrów: 1. Grupa Jegrów: płk Andrey Glebow I 49. pułk jegrów [z 27.DP, VIII Korpusu, 2.Armii] 41. pułk jegrów [z 12.DP, VII Korpusu, 2.Armii] 6. pułk jegrów [z 12.DP, VII Korpusu, 2.Armii]
2. Grupa Jegrów: płk Fedor Gogel I 42. pułk jegrów [z 26.DP, VII Korpusu, 2.Armii] 50. pułk jegrów [z 27.DP, VIII Korpusu, 2.Armii] 5. pułk jegrów [z 26 DP, VII Korpusu, 2. Armii]
49., 41., i 6. pułki jegrów, pod dowodzącym pułkownikiem Glebowem I, były rozmieszczone w tyralierach tworząc swego rodzaju łańcuch wokoło wsi Doronino, podczas gdy: 42., 5., i 50., pułki jegrów pod dowództwem pułkownika Gogela I, rozmieszczono w tyraliery na południe od wsi Doronino aż do Starej Drogi Smolenskiej.
II. Kawaleria:
2. Dywizja Kirasjerska: gen. mjr Ilja Duka II 1. Brygada: gen. mjr Mikołaj Kretow jekatierinosławski pułk kirasjerów pułk kirasjerów orderu wojennego 2. Brygada: gen. mjr Michaił Tolbuzin I głuchowski pułk kirasjerów małorosyjski pułk kirasjerów nowogrodzki pułk kirasjerów
2.DKir, gen. mjr Ilja Duka II rozmieszczona była pomiędzy fortyfikacjami Szewardińskimi a lasami Uticy.
IV Korpus Kawalerii: gen. mjr Włodzimierz hr. Siewers I 1. Brygada: gen. mjr Iwan Panczulidzew I charkowski pułk dragonów czernichowski pułk dragonów 2. Brygada: płk Emanuel kijowski pułk dragonów noworosyjski pułk dragonów 3. Brygada: płk Dmitrij Wasilczikow achtyrski pułk huzarów litewski pułk ułanów
Kozacy: 7 pułków kozackich, korpusu Karpowa II
Na północny zachód od reduty, znajdowały się dwa pułki dragonów: charkowski i czernnihowski, tworzące 1. Brygadę pod gen. mjr Iwanem Panczulidzewem I z IV Korpusu Kawalerii gen. mjr Włodzimierza hr. Siewersa I, dalej na południowy wschód, zaraz za wsią Doronino, z tegoż samego korpusu miały swoje miejsce noworosyjski i kijewski pułki dragonów, natomiast dwa szwadrony z achtyrskiego pułku huzarów, osłaniały osiem armat 9. kompanii artylerii konnej, która organizacyjnie była przydzielona do Rezerwy Operacyjnej 1. Armii Zachodniej. Ponadto 7 pułków wydzielonych z Korpusu Karpowa II [i pod jego dowództwem] obsadziło dojazdy na Starej Drodze Smoleńskiej.
III. Organizacja Obrony w reducie Szewardińskiej
Wielu historyków, zwłaszcza tych za zachodniej granicy, przyjmuje, że w samej reducie Szewardińskiej znajdowała się cała 12. Kompania Artylerii, a dwadzieścia-cztery pozostałe działa z Kompanii Art. 23. i 47. były rozmieszczone jako wsparcie ogniowe wokoło reduty.Jednakże, sama reduta była relatywnie mała, i mogła nie pomieścić dwunasto działowej baterii... Tak też prawi we swoich wspomnieniach porucznik Bogdanow, który nadzorował tworzenie reduty, i opisał że w samej reducie znalazło miejsce tylko 3 z 12 armat, natomiast reszta została rozmieszczona na samym wzgórzu na północ od owej fortyfikacji. Podobnie wspomina podporucznik Raspopow, który służył w 12. Baterii, jednakże został rozmieszczony na zewnątrz reduty. To może wyjaśniać dlaczego raporty Rosyjskie [patrz w: Valkovich A., Kapitonov A., Borodino: dokumentalnaya khronika, Moskwa 2004] podały utratę w samej reducie 3 dział... a nie 12...
IV. Rosyjskie Rezerwy
2. Dywizja Grenadierów: gen. mjr Karol ks. Meklemburski [z VIII Korpusu, 2.Armii Zachodniej] 1. Brygada: płk Iwan Szatiłow kijowski pułk grenadierów moskiewski pułk grenadierów 2. Brygada: płk Iwan Buxhwden astrachański pułk grenadierów fanagoryjski pułk grenadierów 3. Brygada: płk Dimitri Lewin syberyjski pułk grenadierów małorosyjski pułk grenadierów Artyleria: 2. Brygada Artylerii: płk Aleksander Bogusławski 11. kompania artylerii pozycyjnej (12 dział) dywizjon z 21. kompanii artylerii lekkiej (4 działa)
2. Zbiorcza Dywizja Grenadierów, gen. mjr Michał hr. Woroncow [z VIII Korpusu, 2. Armii Zachodniej] 1. Brygada: 1. zbiorczy grenadierski batalion, z 7.DP 2. zbiorczy grenadierski batalion, z 7.DP 1. zbiorczy grenadierski batalion, z 24.DP 2. zbiorczy grenadierski batalion, z 24 DP 1. Brygada: 1. zbiorczy grenadierski batalion, z 2.DGren. 2. zbiorczy grenadierski batalion, z 2.DGren. 1. zbiorczy grenadierski batalion, z 12.DP 2. zbiorczy grenadierski batalion, z 12 DP 2. zbiorczy grenadierski batalion, z 26.DP 1. zbiorczy grenadierski batalion, z 27.DP 2. zbiorczy grenadierski batalion, z 27 DP Artyleria: 1. Dońska Kompania Artylerii Konnej (12 dział)
Rezerwy Rosjan, obejmowały zarówno 2. Dywizję Grenadierów (skrót: DGren) jak i 2. Zbiorczą Dywizję Grenadierów (skrót: ZDGren.) z VIII Korpusu gen. lejtn. Michała Borozdina. I tak 2. DGren rozmieszczona była zaraz za 27. DP Niewierowskiego, natomiast 2. ZDGren., początkowo rozmieszczona była obok wsi Semenowskoje, czyli daleko w tyle, jednak późnej w czasie bitwy jej cztery baony zostały podprowadzone do walki pod redutę Szewardyńską. Pozdr.
Ostatnio edytowano 24 lut 2010, o 00:06 przez bavarsky, łącznie edytowano 1 raz
|