Marie - Victor - Nicolas de Fay Latour Maubourg (1768-1850)

Generał Marie - Victor - Nicolas de Fay Latour Maubourg pochodził ze starej szlacheckiej rodziny, której korzenie sięgały połowy XVI stulecia. Urodził się w Chateau of La Motte de Galaure niedaleko Grenoble 22 maja 1768 roku jako najmłodszy syn Caude'a Florimonda de Fay de Cosse hrabiego de la Tour - Maubourg i Marie Francoise de Vachon de Belmont. Jego starszy brat Marie - Charles - Cesar także został generałem armii francuskiej.
Marie - Victor dołączył do 3. Pułku Piechoty (de Beaujolais) w stopniu podporucznika 15 lipca 1782 roku. W pierwszych latach służby wsławił się uratowaniem życia królowej Marii Antoninie.
Na awans musiał czekać aż do 5 lutego 1792 roku, kiedy to został mianowany dowódcą 3. Pułku Konnych Szaserów. Późnym latem tegoż roku dostał się do niewoli austriackiej jednak szczęśliwie już po kilku tygodniach został uwolniony. Na drodze powrotu do ojczyzny stanął mu jednak rozkaz oddelegowujący go na emigrację do Brukseli gdzie spędził pięć lat. Powrócił do ojczyzny dopiero w 1799 roku i z miejsca został wysłany przez Pierwszego Konsula z rozkazami do Egiptu na pokładzie fregaty "Ozyrys". Po dotarciu do Egiptu w niedługim czasie, podczas oblężenia Belbeis zostaje mianowany ADC generała Klebera. Funkcję tą będzie pełnił także przy jego następcy, ekscentrycznym gen. Menou.
Już jako dowódca 22. Pułku Konnych Szaserów zostaje generał Maubourg ranny odłamkiem pocisku w Aleksandrii 13 marca 1801 roku. W niedługim czasie powraca wraz ze swoim regimentem do Francji.
Po powrocie zostaje oddelegowany do Niemiec gdzie jego korpus wchodzi w skład brygady generała Milhauda, obecnej jako cześć Korpusu Rezerwowego Kawalerii księcia Murata pod Austerlitz. 24 grudnia 1805 roku, kilkanaście dni po tym zwycięstwie, Latour - Maubourg zostaje mianowany generałem brygady.
Podczas działań pod Jeną zostaje przydzielony do dywizji dragonów gen. Carniere de Beaumont jako dowódca brygady dragonów (9 i 22 pułk). W maju 1807 roku zostaje promowany do rangi generała dywizji a w rok później obdarowany tytułem barona cesarstwa.
Wraz z zakończeniem działań przeciwko armii rosyjskiej generał Maubourg został przeniesiony do korpusu marszałka Bessieres'a udającego się do Hiszpanii. Obecny przy większości działań wojennych, odwołany zostaje dopiero w roku 1812. Podczas drugiej wojny polskiej dowodził IV Korpusem Rezerwowym Kawalerii w skład, którego wchodziła dywizja generała Różnieckiego i brygada generała Turno.
Ranny pod Borodino, odznaczył się pod Możajskiem oraz w trakcie odwrotu Rosji za co otrzymał w 1813 roku Wielki Krzyż Reunion.
W kampanii 1813 roku obecny pod Bautzen, Reichenbach, Dresden i Wachau gdzie otrzymał poważną ranę.
Pomimo wielu odznaczeń nie zawahał się przejść na stronę Burbonów podczas pierwszej restauracji i pozostać im wierny podczas 100 dni. Wielokrotnie przez nich odznaczany przejściowo zajmował nawet stanowisko ambasadora w Londynie w 1819 roku.
Poza ta zdradą niewątpliwą plamą na jego honorze pozostanie głosowanie za karą śmierci dla dawnego kompana, marszałka Neya.
Latour - Maubourg był znakomitym oficerem i utalentowanym dowódcą jednak na jego zachowaniu zawsze ciążyło brzemię szlachectwa, które nie pozwoliło mu zdobyć miłości podkomendnych oraz zdeterminowało zdradę w 1814 roku.

Autor: Terry J. Senior
Tłumaczenie: kondeusz