Nasza księgarnia

Biegański Łukasz (1755-1839)

Posted in Generałowie Księstwa Warszawskiego

Służbę rozpoczął w 1774 r. w wojskach Rzeczpospolitej jako szeregowy w 2 p.p. im. królewicza. W 1782 r. mianowany chorążym, w 1783 r. - por. W 1785 r. został adiutantem szefa pułku - gen. Wodzickiego. Uczestniczył w kampanii litewskiej podczas wojny z Rosją w 1792 r. Podczas wybuchu insurekcji pełnił funkcję adiutanta Kościuszki, awansując na kpt. Po bitwie pod Racławicami mianowany mjr i komendantem w korpusie strzelców. Wysłany przez Kościuszkę do Warszawy, z misją przyśpieszenia wybuchu powstania, dotarł na miejsce już w trakcie walk. Walczył także pod Grannem, Połańcem i Szczekocinami, odznaczył się następnie w obronie Warszawy. Pod Radoszycami dostał się do niewoli rosyjskiej. Po powrocie z niewoli pozostał w kraju, należąc do otoczenia ks. Józefa Poniatowskiego. Ponownie na służbie w 1806 r. W 1807 r. mianowany płk. i szefem sztabu 1 legii ks. Poniatowskiego. Pod koniec 1807 r. awansowany na gen. bryg. Odznaczony w 1808 r. krzyżem złotym Virtuti Militari. Podczas bitwy pod Raszynem dowodził prawym skrzydłem wojsk polskich. Walczył także pod Sandomierzem. W 1810 r. mianowany dowódcą wojskowym departamentu krakowskiego, oraz 4 dywizji piechoty. W 1812 r. pełnił funkcję komendanta Warszawy. W 1813 r. wzięty przez Austriaków do niewoli razem z półbatalionem rekonwalescentów z którym wyruszył do armii do Saksonii. Po zwolnieniu z niewoli został mianowany w 1814 r. dyrektorem generalnym Komisariatu Ubiorczego wojska polskiego. W 1826 r. awansowany do stopnia gen. dyw. Podczas powstania listopadowego przeszedł na emeryturę. Po upadku powstania pozostał w Warszawie składając ponowną przysięgę Mikołajowi I. Odznaczony orderami: św. Stanisława i św. Anny oraz znakiem honorowym za 35 lat nieskazitelnej służby oficerskiej. Członek stowarzyszeń masońskich.

 

Apacz & Castiglione