Jury konkursu "Złota Pszczoła" na Najlepszą Napoleońską Książkę roku 2018 ogłasza, że zwycięzcą tegorocznej edycji został wolumin:

"Fortyfikacje Księstwa Warszawskiego 1807–1813"

autorstwa Ryszarda Belostyka, która ukazała się nakładem wydawnictwa Napoleon V

Przedstawiamy Państwu fragment dzieła pułkownika Bronisława Gembarzewskiego, malarza batalisty, historyka wojskowości, muzealnika, wieloletniego dyrektora Muzeum Narodowego i Muzeum Wojska w Warszawie. We wstępie do "Rodowodów..." Gembarzewski napisał m.in.: "podane są tu przedewszystkiem nazwy takich oddziałów w brzmieniu urzędowym z uwzględnieniem odmian, zachodzących z biegiem czasu, niemniej i nazw tychże oddziałów, używanych potocznie, dalej daty powstania oddziałów, zasadnicze ich stanowiska garnizonowe czyli stanowiska sztabów, nazwiska szefów i dowódców, wreszcie bitwy i potyczki, w jakich oddziały brały udział. [...] Starszeństwo broni i poszczególne nazwy podane są podług zasad, przyjętych w danej epoce. Brak dostatecznych źródeł archiwalnych, pozatem tak zazdrośnie do niedawna strzeżonych przez władze zaborcze, nie dozwoliły w niejednym wypadku rzecz podać z tą ścisłością, jakiej wymagają tego rodzaju zestawienia". 

Sławomir Skowronek „Śnieg, ogień i krew”. Wydawnictwo
Napoleon V, Oświęcim 2017.

Trwa głosowanie w plebiscycie „Złota Pszczoła 2018” i w tym kontekście chcę wrócić do ubiegłorocznych kandydatów do tej zaszczytnej nagrody, a konkretnie do książki Sławomira Skowronka pt. „Śnieg, ogień i krew 1807”, która uzyskała wówczas piątą lokatę na liście laureatów. Nie jest to wprawdzie miejsce medalowe, ale szanse utworów literackich w tym plebiscycie z góry wydają się być mniejsze, zważywszy na  wybitnie naukowe zainteresowania przeciętnego uczestnika Forum napoleon.org.pl. Jedynie temat, sygnalizowany podtytułem „Heilsberg”, mógł przykuć uwagę fachowca, który bezbłędnie odczytuje ukrytą pod tą nazwą największą bitwę czasów napoleońskich  na terenie dzisiejszej Polski, bitwę pod Lidzbarkiem Warmińskim. Nie wiem, czy ze względu na swoją peryferyjność, czy też z innych względów, bitwa ta mało jest znana, jak sądzę, nawet w kręgach zainteresowanych tematyką historyczną czytelników popularnych opracowań i literatury pięknej. Ta zresztą skrupulatnie omijała temat kampanii 1807 roku, choć to przecież w jej właśnie wyniku powstało Księstwo Warszawskie. Ja sam zresztą zajęty swoim ulubionym wycinkiem dziejów napoleońskich, wojną hiszpańską, całkowicie lekceważyłem rodzimy teatr wojenny, a bitwa pod Heilsbergiem jawiła mi się jako nieistotny epizod wielkich działań wojennych naznaczonych takimi nazwami, jak: Pruska Iława i Frydland. Dlatego po ukazaniu się powieści pana Skowronka, znanego mi z Forum od razu się nią zainteresowałem. Sam Autor zadbał też o to, by takie jak moje potencjalne zainteresowanie podsycić, poprzedzającym właściwe „Słowo wstępne”, apostroficznym zwrotem do czytelników. Anonsuje w nim swoich bohaterów, nakreśla wątki i rysuje nastrój. Wyraża też osobiste zaangażowanie i w efekcie zachęca do wspólnie odbytej podróży w czasie.