Nasza księgarnia

Polacy w Hiszpanii - Legia Nadwiślańska

Posted in Polacy w Hiszpanii

Dowodzona przez Józefa Chłopickiego piechota Legii Nadwiślańskiej dwukrotnie uczestniczyła wraz z Francuzami w oblężeniu Saragossy, by po ciężkich walkach ulicznych doprowadzić wreszcie do kapitulacji miasta 20 lutego 1809 r.
Legia Nadwiślańska (początkowo Polsko-Włoska) powstała latem 1807 r. na Śląsku, gdzie do powracających z Włoch polskich piechurów przyłączono parę tysięcy rekrutów - głównie z Wielkopolski. Po krótkiej służbie u króla Westfalii, Hieronima Bonaparte, Legia w sile trzech regimentów piechoty znalazła się w czerwcu 1808 r. za Pirenejami i wzięła udział już w pierwszym oblężeniu Saragossy. W przeciwieństwie do szwoleżerów była to formacja z zasady chłopska, a stanowiska oficerskie zajmowała tu w większości drobna szlachta.
W Legii służyło też wielu Niemców z dawnego zaboru pruskiego, którzy po klęsce Fryderyka Wilhelma w 1806 r. uznali Księstwo Warszawskie za swą nową ojczyznę. Jednym z nich był podporucznik Henryk Brandt z 2 pułku Legii, który zachował wiele sympatii dla polskich towarzyszy broni, choć po upadku Napoleona i Księstwa powrócił do pruskiej służby i został nawet generałem. Znaczną popularnością wśród legionistów cieszył się też medyk batalionowy Fryderyk Gulitz, który pozostał potem w armii Królestwa Polskiego i uzyskał najwyższe polskie odznaczenia wojskowe.
Trzy pułki Legii walczące pod Saragossą zorganizowane były na wzór regimentów francuskiej piechoty liniowej, miały tę samą co Francuzi broń i podobny krój mundurów. Legioniści nosili ciemnoniebieskie kurtki i białe spodnie, a pułki różniły się tylko kolorem kołnierzy, rabatów i wyłogów. Każdy pułk składał się z dwu batalionów - po sześć kompanii - przy czym pierwsza była grenadierska, a ostatnia woltyżerska. Grenadierzy odróżniali się czerwonymi epoletami i takąż kitą na czako, a woltyżerzy żółtym kolorem sznurów, kity i epoletów.

Źródło: R. Bielecki, A. Tyszka, Dał nam przykład Bonaparte