Zostali w Wilnie na wieki

Kiedy w 2002 roku w Wilnie natrafiono na masowy grób, prof. Rimantas Jankauskas, antropolog z Uniwersytetu Wileńskiego, szef zespołu badawczego, pomyślał, że to kolejne stanowisko z kośćmi ofiar KGB. Że jest inaczej wskazały guziki znalezione w ziemi, należące do żołnierzy Wielkiej Armii Napoleona.

W grudniu 1812 roku, wśród jednej najstraszniejszych zim w dziejach, w okolicach Wilna i w samym mieście umierały tysiące rannych i chorych na najprzeróżniejsze choroby żołnierzy. Pod koniec miesiąca w liczącym około 40 tysięcy mieszkańców mieście zalegało niewiele mniej ciał. Na ulicach, placach po opłotkach leżały aż do wiosny, kiedy to car Aleksander nakazał profesorowi Augustowi Ludwikowi Becu z Uniwersytetu Wileńskiego organizację pochowania ciał. Doktor wywiązał się tego zadania na tyle dobrze, że otrzymał za to carskie odznaczenie.

August Ludwik Becu w roku 1818 ożenił się z Salomeą Słowacką i tym samym został ojczymem Juliusza Słowackiego. Zachowywał się wyjątkowo służalczo wobec Moskali, podczas procesu Filomatów donosił i przekazywał Rosjanom grepsy więzionych Polaków. Był pierwowzorem postaci Doktora w III części "Dziadów" Adama Mickiewicza. Zginął, jak przystało na zdrajcę, od uderzenia pioruna kulistego. Jego grób znajduje się na cmentarzu na Rossie.

Kwatera żołnierzy napoleońskich na Cmentarzy Antokolskim w Wilnie.

Około 37 000 ciał zostało pogrzebanych w Wilnie w 8 miejscach, a drugie tyle na obrzeżach miasta. Według raportów carskiej administracji w północnej części Wilna, pochowanych zostało 7190 żołnierzy i 112 koni. Pogrzebano ich w wałach umocnień miejskich, niektóre zwłoki palono na ogromnych stosach na Zwierzyńcu.

Pogrzeb żołnierzy napoleońskich w Wilnie w 2003 roku (archiwum Kurier Wileński)

190 lat później, po poinformowaniu ambasady francuskiej, badanie odkrytych zbiorowych grobów  rozpoczął francusko-litewski zespół naukowców. Prace ekshumacyjne trwały od początku marca do 10 kwietnia. Masowy grób zajmował dawny okop żołnierski o długości 40 metrów i szerokości 10 metrów. Kości zaczęto wydobywać 2 metry poniżej obecnego poziomu gruntu. Przestrzeń badań obejmowała 600 metrów kwadratowych. Znaleziono szczątki 3269 pogrzebanych, większość z nich to młodzi mężczyźni, w wieku ok 20–25 lat. Pochowane kobiety – markietanki, zmarły w wieku 18–35 lat. Żołnierze pochodzili z 40 pułków, najwięcej było piechurów.

Prace zespołu ekshumacyjnego (materiały prasowe)

1 czerwca 2003 roku nastąpił ich pogrzeb na Cmentarzu Antokolskim. W uroczystości wzięli udział przedstawiciele wielu państw, przedstawiciele władz Litwy oraz około 300 członków klubów historyczno–mundurowych z Litwy, Rosji, Polski, Łotwy, Białorusi.

Grób żołnierzy napoleońskich łatwo znaleźć, znajduje się tuż obok mauzoleum obrońców Litwy.

Adam Gąsior

Tekst ze strony www.szukajacnapoleona.com

Opublikowany za zgodą autora