Tyszkiewicz Tadeusz (1774-1852)

Służbę w armii Rzeczpospolitej rozpoczął w 1790 r. W 1792 r. awansowany na stopień rotmistrza. Uczestniczył w wojnach z Rosją w 1792 i 1794 r. Pełnił funkcję adiutanta przy gen. Jasińskim. Po upadku powstania wyemigrował do Francji, gdzie w latach 1801-1804 kształcił się w szkołach paryskich w zakresie artylerii i inżynierii. W 1806 r. dowodził warszawską gwardią narodową witającą w stolicy Napoleona. Został następnie mianowany oficerem ordynansowym cesarza. W 1807 r. otrzymał awans na płk i dowódcę 4 p.s.k. Odznaczony wówczas krzyżem kawalerskim Legii Honorowej. Od 1808 r. dowodził 2 p.uł. Razem ze swym pułkiem brał udział w kampanii 1809 r. Tuż przed wybuchem wojny z Rosją awansowany na gen. bryg., powierzono mu dowództwo brygady kawalerii w V korpusie Wielkiej Armii. Odznaczony przez Napoleona za bitwę pod Smoleńskiem krzyżem oficerskim Legii Honorowej. Pod Medynią dostał się do niewoli rosyjskiej. Podczas powstania listopadowego prezes rządu powstańczego na Litwie. Po upadku powstania wyemigrował do Saksonii a następnie Francji. Zmarł w Paryżu, i został tam pochowany na cmentarzu Pere Lachaise. W 1939 r. jego szczątki sprowadzono z Francji i pochowano na Powązkach.

Apacz & Castiglione