Pułk Krakusów 1813-1814 - plansze mundurowe
Polecamy książkę:
1. Sukmana chłopów z okolic Skalbmierza, w które - według ustaleń Bronisława Gembarzewskiego - ubrani być mogli popisowi z departamentu krakowskiego wcieleni następnie do pułku krakusów.
2. Konfederatka lub krakuska, sukienna czapka męska, bez daszka, z kwadratowym denkiem, koloru zwykle karmazynowego, obszyta barankiem.
3. Strój ludowy chłopów z okolic Proszowic, w które - według ustaleń Bronisława Gembarzewskiego - ubrani byli popisowi z departamentu krakowskiego. Charakterystycznym elementem tego stroju jest tzw. "magierka"- czapka, której nazwa pochodzi najprawdopodobniej od węgierskiego słowa "magyar" i która upowszechniła się w Polsce za czasów panowania Stefana Batorego, stając się tradycyjnym nakryciem głowy, używanym w niektórych odmianach krakowskiego stroju ludowego.
2. Konfederatka lub krakuska, sukienna czapka męska, bez daszka, z kwadratowym denkiem, koloru zwykle karmazynowego, obszyta barankiem.
3. Strój ludowy chłopów z okolic Proszowic, w które - według ustaleń Bronisława Gembarzewskiego - ubrani byli popisowi z departamentu krakowskiego. Charakterystycznym elementem tego stroju jest tzw. "magierka"- czapka, której nazwa pochodzi najprawdopodobniej od węgierskiego słowa "magyar" i która upowszechniła się w Polsce za czasów panowania Stefana Batorego, stając się tradycyjnym nakryciem głowy, używanym w niektórych odmianach krakowskiego stroju ludowego.
Oficer starszy w mundurze wielkim po reorganizacji pułku i umundurowaniu go na modłę czerkieską w Sedanie w 1814 roku. Wołoszka na podstawie oryginału z Państwowego Muzeum Historycznego w Moskwie. Czapka oparta na eksponacie z Muzeum Armii w Paryżu, oraz na opisie Antoniego Białkowskiego. Czaprak - oparty o przekazy ikonograficzne i analogiczne rozwiązania stosowane w innych pułkach kawalerii Księstwa Warszawskiego. Pas główny czarny obszyty srebrem galonem, wzorowany na polskich pasach oficerskich ułanów i strzelców konnych.
Przedstawienie ma charakter hipotetyczny. Forma, kolorystyka, wielkość i dobór niektórych detali, może różnić się nieco, od tych które używano w pułku w 1814 roku. Również zachowany i raczej niespójny materiał ikonograficzny nie daje w tej kwestii zdecydowanych odpowiedzi.
Przedstawienie ma charakter hipotetyczny. Forma, kolorystyka, wielkość i dobór niektórych detali, może różnić się nieco, od tych które używano w pułku w 1814 roku. Również zachowany i raczej niespójny materiał ikonograficzny nie daje w tej kwestii zdecydowanych odpowiedzi.
Wołoszka oficera wyższego oparta na zachowanym egzemplarzu znajdującym się dziś w zbiorach Państwowego Muzeum Historycznego w Moskwie.
1. Fragment przedniego rozcięcia wołoszki, obszytego sznurem i spiętego ozdobnymi guzikami.
2. Guzik.
3. Gazyr, kieszeń na ładunki, na podstawie wołoszki oficera wyższego z Państwowego Muzeum Historycznego w Moskwie.
2. Guzik.
3. Gazyr, kieszeń na ładunki, na podstawie wołoszki oficera wyższego z Państwowego Muzeum Historycznego w Moskwie.
1. Kołnierz obszyty ozdobnym galonem, również wzdłuż swojej dolnej krawędzi, na podstawie wołoszki oficera wyższego z Państwowego Muzeum Historycznego w Moskwie.
2. Nakrycia głowy używane przez pułk w 1814 roku na podstawie oryginałów znajdujących się w zbiorach Muzeum Armii w Paryżu.
3. Ozdobny galon z zachowanej wołoszki oficera wyższego z Państwowego Muzeum Historycznego w Moskwie, którym obszyty był kołnierz i wyłogi rękawów.
2. Nakrycia głowy używane przez pułk w 1814 roku na podstawie oryginałów znajdujących się w zbiorach Muzeum Armii w Paryżu.
3. Ozdobny galon z zachowanej wołoszki oficera wyższego z Państwowego Muzeum Historycznego w Moskwie, którym obszyty był kołnierz i wyłogi rękawów.
Oficer wyższy krakusów według miedziorytu Jana Feliksa Piwarskiego, z "Kart polskich" do gry w skata wydanych w 1816 roku przez warszawską wytwórnię kart "Karl Gotti & Baumann".